Help
 

Hoi

Ik denk op dit moment heel veel aan zelfdoding de gedachten erover blijven maar door mijn hoofd spoken ik loop ook bij een psycholoog omdat ik depresief ben maar ik durf het haar niet te vertellen dat ik momenteel veel aan zelfdoding denk omdat ik bang ben dat ik weer een preek krijg hoe kan ik dit het beste voorleggen aan haar.

groetjes

Gewoon vertellen wat je denkt, een eventuele preek moet je dan maar accepteren, hoewel ik dat niet echt professioneel zou vinden van die psycholoog.

Nja, een preek. Ze heeft het vast wel vaker gehad. Ze is er immers om je te helpen. Als je er zo over zit, dan kun je dat best wel vertellen. Je denkt dat ze zus en zo zou gaan reageren, maar misschien valt dat allemaal nog wel reuze mee. Vertel het haar gewoon. :) Succes en sterkte iig.

Idd. En als je het héél moeilijk vindt om te vertellen; je zou het
ook kunnen opschrijven en aan haar geven misschien.

Ik denk niet echt dat je psych zal gaan preken, dat is meer iets voor ouders. En als ze dat wel doet, dan kunnen het twee dingen zijn:
1. Jij vat het als preken op.
2. Ze is niet zo slim bezig.

maar nogmaals, een psych zal hier niet over gaan preken.

toch wel vertellen

zelfdoding... muah zelfmoord klinkt mooier

Jouw psycholoog zal (als het goed is) niet gaan preken omdat zij weet dat dat averegs werkt. Als je bij je psych komt, vraagt ze dan aan je hoe het met je gaat? of moet je daar altijd zelf over beginnen? Want als je dat vraagt kan je misschien 'gewoon' eerlijk zijn en het haar vertellen zoals je het hier hebt verteld'.

Op welke manier denk je trouwens aan zelfdoding? Denk je dan over hoe de wereld eruit zou zien als jij er niet meer was? Denk je hoe makkelijk het zou zijn om 'eruit te stappen' Of denk je heel wat anders? En vanuit welk 'perspectief' denk jij. Denk jij erover na hoe het voor jou zou zijn, als je er niet meer was? En wat voor een gevoel geeft je dat? Denk je ook over hoe anderen dat zouden vinden, of mensen jou misschien zouden missen? Of je er mensen pijn mee doet? En als je hier over nadenkt, doet het je dan ook wat? (Ik wil je hiermee niet aanvallen, echt niet hoor!!).

Omdat je aangeeft dat je depressief bent, zal het bij jou niet zo zijn dat je erover 'fantaseert' maar het eigenlijk niet echt wilt. Veel jongeren in de puberteit denken namelijk na over de dood en over zelfdoding, maar willen het niet.

xxx wen

hmm, zelfmoord is denk ik wel een algemener begrip en komt voor mijn gevoel altijd harder aan. Kvind suicide zelf een mooier woord. Maarja, het blijft toch hetzelfde uiteindelijk.

Maar ontopic zeker vertellen. Het zou idd erg onprofessioneel zijn als ze zou gaan preken. Familie en vrienden preken :|
Maarja, bij mij hielp het altijd om niet om de dingen heen te draaien. Als iemand me vroeg te vertellen wat er aan de hand was zei ik altijd botweg dat ik al vijf jaar suicidale gedachten had me zelf snee en me erg kut voelde.
Kort samengevat en misschien wat groffer als ik bedoel help bij mij altijd. Ze stellen daarna toch nog vragen, gaan er verder op door, dus het komt uit eindelijkwel goed dan.

reactie op ~~Fantôme~~

Ik denk op de manier om serieus uit het leven te stappen ik denk er bijna de gehele dag en hoe wat wanneer maar het lukt me niet om het echt te doen omdat mijn ouders heel veel van me houden en ik van hun als ik hun niet meer heb of er gebeurd iets ergs ik ben er wel toe in staat. Ik heb al meerdere malen op het punt gestaan om het ook echt te gaan doen. Ik ben ook zeer bang dat mijn psychloog naar mijn ouders zal stappen en dat wil ik nie ik belast ze nu al te veel ik voel me ook snel bezwaard als ik iemande vertel als ik ergens mee zit.

Haal die hulp, daar word dat mens voor betaald. Zelfmoord is een nogal goedkope oplossing, je wil anderen niet lastigvallen met je problemen?? Nee het verdriet van jouw dood, dat zal lekker voor je ouders zijn. Rare gedachten kronkel.

En dan nog maar te zwijgen over de mensen die jouw lijk op moeten ruimen.

Tjah, vreemd genoeg is dat weer iets waar je niet aan denkt in een crisismoment :rolleyes: Dan telt er niets anders meer. Kan de rest je geen reet meer schelen. Al kan ik je gedachtengang wel volgen, maar jammer genoeg ligt het niet zo gemakkelijk.
Maar hulp moet ze zeker zoeken. Als je niet alles verteld heeft het eigenlijk geen nut om naar een psycholoog wat mij betrefd. Dan akn ze je toch niet helpen op het vlak waar je het nodig hebt.

Ben ik met je eens, daarom mijn wat weinig subtiele verwijzing ernaar.... :)

Doen. Niet dreigen. Doen.