zijn hier mensen die om wat voor reden dan ook depressief (geweest) zijn?
 

het begon bij mij in de zomer. en er is een duidelijke aanleiding voor geweest. ik raakte na 6 maanden intensieve verkering (7 dagen per week bij mn vriend, in de weekenden daar slapen) mn vriend kwijt. mn allessie toen. ik kon het niet plaatsen, de reden was vaag en ik dacht dat het aan mij lag. nog even een stoplicht relatie met m gehad, maar steeds ging het uit.
op dezelfde dag dat deze verkering uitging, hoorde ik dat ik met mijn pabo opleiding moest stoppen. weer een harde klap, ik had een goeie band met die klasgenoten en ik was er juist van overtuigd dat ik t zou halen, ik had zo mn best gedaan. ik viel in een groot, zwart gat. daarnaast raakte ik ook nog een goeie vriendin kwijt: ze heeft me op een ontzettend gemene manier aan de kant gezet. eerder dit jaar ben ik 2 keer een baan kwijtgeraakt en ik had het idee dat ik niets goed kon doen. ben ontzettend wantrouwig naar mensen toe geworden.
natuurlijk was de zomer een rotzomer, ik had 2 klappen te verwerken, die verkering uit en dat ik moest stoppen met school.
maarja, dat zijn tegenslagen die iedereen wel eens zal krijgen, dacht ik.
maar nu is het oktober, 4 maanden later. en ik voel me kut. echt zwaar kut. ik heb ontzettende moeite om in slaap te komen, ik zit vaak in mn eentje te huilen, echt meerdere keren per dag gewoon! eten gaat ook moeilijk, daardoor ben ik vaak duizelig.
ik heb nog maar 2 vriendinnen over, die ik niet vaak zie. een van hen heeft borderline en zelf ook heel veel meegemaakt, ze wil me wel helpen maar zit zelf in de knoop.
aan mn ex heb ik het ook verteld, het rare is dat hij ook zn werk en zn ouders door ruzie kwijt is, maar hij zit prima in zn vel. hij heeft vrienden, sport e.d. en hij mist me niet eens zo. ik zit vaak over m na te denken. wil ik m terug of niet? waar doe ik goed aan? de ene keer zegt ie dat ie me mist en terug wil, dan weer niet, dan weer dat ie me wel terug wil maar dat we mekaar niet te vaak moeten zien 3 keer per maand ofzo....
verder heb ik een collega die vaak ongewenst aan me zit. dit irriteert me ontzettend. vooral omdat het zoon player is....
ik heb ook nog heel even een vriendje gehad, maar die kreeg het weer aan met zn ex, dat was me dus ook niet gegund.

ik heb t gister aan mn ouders en goeie vriendin verteld. maar echt opluchten deed het niet, ook al waren ze er echt voor me en ben ik goed opgevangen.

hoe kom ik in godsnaam van dat klotegevoel af? ik blijf maar jankerig en depri, ben vaak helemaal bek af en als ik aan de toekomst denk, wat daarvan moet worden, voel ik me helemaal shit.
zijn hier op dit forum ook mensen die teveel shit hebben meegemaakt? hoe kom ik er van af? waarom moet ik dit hebben?? is t mn eigen schuld?
ik zou graag in contact komen met mensen die uit een depressie zijn gekomen, of hoe je er vanaf komt.

Misschien is het geen slecht idee om hulp te zoeken... daarmee bedoel ik Bureau Jeugdzorg/RIAGG/Algemeen Maatschappelijk Werk.
Ja.
Waarschijnlijk zal je dat niet zelf lukken. Mij is het gelukt mbv een MWer, dit forum en een aantal goeie vrienden.
Daar weet ik geen antwoord op.
Ja en nee. Over het feit dat je je school niet gehaald hebt valt nog te discussiëren... of je wel goed je best gedaan hebt of dat je het gewoonweg niet aan kon.
Dat alles tegelijkertijd komt ben je niet zelf schuld. Zo kan jij er niks aan doen dat je vriend het heeft uitgemaakt en dat je een goeie vriendin hebt verloren.

Veel sterkte ermee!

dank je.

weinig aan toe te voegen.....kdenk dat ik ongeveer weet hoe je je voelt, kwens je heel veel sterkte.

Ehh, als ik ergens achter ben gekomen is het het volgende: Zoek professionele hulp, maar probeer ergens anders terecht te komen als het RIAGG of jeugdzorg. Anderen hebebn mij dat toen ook aangeraden, maar ik zag niet in waarom en ben wel naar het RIAGG gegaan.
Maar ik zou je wel aanraden hulp te zoeken, dat iig wel :)

Sorry, kheb nu evne geen zin om het hele verhaal met redenen te vertellen, maar je mag me pm'en als je wil :)

Sterkte

Als ik het goed heb had je minder goeie ervaringen met het RIAGG ;)
Bij jou schreven ze heel wat anders op dan jij vertelde (ik heb overigens niet genoeg ervaringen om een duidelijk beeld van het RIAGG te scheppen).

Tot de mogelijkheden die ik eerder benoemde zou je ook een particuliere psychiater/psycholoog aan kunnen toevoegen. Als het goed is krijg je dat vergoed van het ziekenfonds. Via het RIAGG kom je ook terecht bij dit soort mensen.
Je huisarts kan je ook doorverwijzen... kortom, mogelijkheden tot hulp zijn er genoeg :)

jaah ik voel me best depri alleeen maar aan de dingen denken die fout zijn heb egt het gevoel dat alles maar dan ook egt alles wat ik doen verkeerd doe... moeje maar ff in me eigen topic kijken... diej heet tjah eigenlijk alles..... me hele leve suckssss

Als je er niet zelf uitkomt, zoek dan hulp. Ga naar je mentor,
vertrouwenspersoon, huisarts, enz, zodat die je naar de juiste
mensen kunnen sturen...

Hoewel ik je situatie niet ken, denk ik dat ik wel kan zeggen
dat je níet zelf gekozen hebt voor een evt depressie, en er in
die zin dus ook niet zelf schuldig aan bent...

Je hebt echter wel de verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen..
En ik denk dan ook dat je wél kan bepalen voor hoelang en in
welke mate je nog zo door blijft gaan enz.

Ah, dat was het woord dat ik zoekte, particuliere psychiater/psycholoog :) Maar het is wle zo tenminste dat is mijn gevoel, dat je sneller door verwezen wordt naar het RIAGG als een particuliere psycholoog. Maar dat kan ook enkel een gevoel zijn...
Ja, ikzelf heb idd. minder goeie ervaringen met jeugdzorg en RIAGG. O.a. door de verkeerde dingen die zijn opgeschreven, maar ook het gevoel dat ik niet serieus genomen werd, werd nadat ik gestopt was bevestigd door iest wat ik gelezen heb. Maar ik denk wel dat ik er bij moet vermelden dat een goede vriendin van mij weer wel positief is over het RIAGG, ze loopt daar nou een aantal jaren. Maar ikzelf heb er geen goeie ervaringen mee en heb al meerdere verhalen gehoord van anderen. Zij is tot nu toe eigenlijk de eerste die ik positief hoor over het RIAGG.
Maar misschien is de drempel van het RIAGG minder hoog en toch aan te raden voor de TS. Ik weet het niet. Het enige wat ik nog zou willen toevoegen is dat mocht je toch gaan en dan waar dan ook, ga er weg zodra je het gevoel hebt dat je er niet geholpen word, dat je niet serieus genomen word en ga dan ergens anders naartoe :)

Jeugdzorg verwees mij niet door naar RIAGG omdat mijn situatie niet zoveel met mijn gezin en omgeving te maken had maar echt alleen maar met mezelf.