Scholieren.com forum - Hoe schrijf je een verhaal?

Scholieren.com forum (https://forum.scholieren.com/index.php)

- Verhalen & Gedichten (https://forum.scholieren.com/forumdisplay.php?f=25)

- - Hoe schrijf je een verhaal? (https://forum.scholieren.com/showthread.php?t=986553)

Hoe schrijf je een verhaal?

Voor school moet ik een verhaal schrijven, waarin motieven, symbolen en een plot in verwerkt moeten zitten (en nog veel meer, maar deze onderdelen vormen voor mij een probleem). We mogen zelf weten waar het over gaat, maar moeten kiezen uit twaalf titels.

Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken. :confused: (Het begint er al mee dat ik geen onderwerp kan verzinnen.) Kunnen jullie helpen?

Je kunt een gebeurtenis die je hebt meegemaakt als uitgangspunt nemen of een verhaal verzinnen rond een plek of persoon die je hebt gezien en die je is bijgebleven. Gewoon om maar een begin te hebben. Je kunt ook een onderwerp nemen wat je zelf leuk vindt om over te lezen, maar dan moet je wel uitkijken dat je geen boeken gaat na-apen. Is er niet een onderwerp waar je veel van af weet of veel mee bezig bent of in geïnteresseerd bent?

En hoe veel ruimte laten die titels voor een onderwerp?

Citaat:

Kristoph schreef op 19-10-2004 @ 09:32 :
Je kunt een gebeurtenis die je hebt meegemaakt als uitgangspunt nemen of een verhaal verzinnen rond een plek of persoon die je hebt gezien en die je is bijgebleven. Gewoon om maar een begin te hebben. Je kunt ook een onderwerp nemen wat je zelf leuk vindt om over te lezen, maar dan moet je wel uitkijken dat je geen boeken gaat na-apen. Is er niet een onderwerp waar je veel van af weet of veel mee bezig bent of in geïnteresseerd bent?

En hoe veel ruimte laten die titels voor een onderwerp?

De titels:

Goudgeel
Het dubbele gelijk
Donker water
De rolstoel op het groene laken
De blauwe kamer
Tunnel zonder einde
Avocado's en boerenkool
Op het eerste gezicht
Een beenlengte verschil
Voor het ochtend wordt
Zeven dagen, zeven nachten
Gevulde eieren

Bedankt voor je tips. Ik zit erover te denken om een verhaal te schrijven met als thema: niets is wat het lijkt (en mensen vormen hun oordeel te snel), maar het onderwerp weet ik nog niet.

Dan zou de titel zeker 'op het eerste gezicht zijn' of niet?
Maar de titels lijken me soieso niet zo'n probleem. Daar kun je vrij veel mee.

De titels zijn erg breed. Ik zou gewoon een titel kiezen die je wel aanspreekt en wel leuk vindt lijken, en dan goed gaan brainstormen.
Symbolen in een verhaal is niet zo heel moeilijk lijkt me?
Motieven; Wordt daarmee bedoeld dat het verhaal een bepaalde bouw moet hebben? ('a b b a c a' ofzo?:p) Of wordt daarmee bedoeld een onderwerp die je uitwerkt in je verhaal? Ik zou gewoon beide doen, ben je zeker.:cool:
Een plot...:confused: Dat is toch het verloop 'tussen de samenhang' van de gebeurtenissen in je verhaal?:o

Hoe lang moet je verhaal worden?

Duivelaartje

Citaat:

duivelaartje schreef op 19-10-2004 @ 17:28 :
De titels zijn erg breed. Ik zou gewoon een titel kiezen die je wel aanspreekt en wel leuk vindt lijken, en dan goed gaan brainstormen.
Symbolen in een verhaal is niet zo heel moeilijk lijkt me?
Motieven; Wordt daarmee bedoeld dat het verhaal een bepaalde bouw moet hebben? ('a b b a c a' ofzo?:p) Of wordt daarmee bedoeld een onderwerp die je uitwerkt in je verhaal? Ik zou gewoon beide doen, ben je zeker.:cool:
Een plot...:confused: Dat is toch het verloop 'tussen de samenhang' van de gebeurtenissen in je verhaal?:o

Hoe lang moet je verhaal worden?

Duivelaartje

Een motief is een (kleine) gebeurtenis die steeds terugkeert en in directe relatie staat met het thema van het stuk. Bijvoorbeeld de 8 in 'Het gouden ei' van Tim Krabbé: de 8 staat voor oneindigheid en stelt de twee zwevende gouden eieren in de ruimte voor, waar een van de hoofdpersonen over droomt.

Citaat:

zuster schreef op 19-10-2004 @ 17:33 :
Een motief is een (kleine) gebeurtenis die steeds terugkeert en in directe relatie staat met het thema van het stuk. Bijvoorbeeld de 8 in 'Het gouden ei' van Tim Krabbé: de 8 staat voor oneindigheid en stelt de twee zwevende gouden eieren in de ruimte voor, waar een van de hoofdpersonen over droomt.

Ah ok, dank je.:)

Duivelaar

Citaat:

duivelaartje schreef op 19-10-2004 @ 17:36 :
Ah ok, dank je.:)

Duivelaar

Bedank mijn leraar Nederlands die in zijn oneindige wijsheid de definitie van een motief op een papiertje geprint heeft. <3

Iedereen bedankt voor de reacties.

Citaat:

duivelaartje schreef op 19-10-2004 @ 17:28 :
Een plot...:confused: Dat is toch het verloop 'tussen de samenhang' van de gebeurtenissen in je verhaal?:o

Hoe lang moet je verhaal worden?

Duivelaartje

Een plot is niets anders dan een duidelijk einde dacht ik, maar ik begin te twijfelen... :bloos:

1000-2000 woorden.

als het verhaal ergens over gaat en ergens naartoe gaat, heb je een plot. Volgens mij dan.

Citaat:

Kristoph schreef op 19-10-2004 @ 18:07 :
als het verhaal ergens over gaat en ergens naartoe gaat, heb je een plot. Volgens mij dan.

Dat bedoelde ik, alleen wat moeilijker gezegd.:o Denk ik...

Citaat:

songeur schreef op 19-10-2004 @ 18:06 :
1000-2000 woorden.

Moet lukken.:)

Duivelaartje

Van al die titels kan je best wel alles maken. Een seriemoordenaarsverhaal, of een liefdesgeschiedenis. Ik kan er alle kanten mee op.

Citaat:

Grim schreef op 19-10-2004 @ 20:25 :
Ik kan er alle kanten mee op.

Maar jij hoeft dat niet, TS moet het. ;)

@zuster: Die 8 is dan toch een een symbool?

Andere symbolen kunnen bv. een roos (liefde), zwart (de dood), een duif (vrede) zijn. Als ik het begrip 'symbool' goed begrepen heb dan tenminste. ;)

Wat ik ook altijd bruikbaar vind zijn sites als: http://www.collegenet.nl/content/let...eraire_termen/ Daarop staat dan bv.

Citaat:

Motief
Een motief is een klein, af en toe terugkerend element in kunst (een weefmotief, ritmische motieven in een melodie). In een verhaal een af en toe opvallend terugkerend stukje tekst (woord, woordgroep, een aantal zinnen) of situatie die je herkent ("meer van hetzelfde") Je kunt verschillende soorten motieven onderscheiden:
a) Literair (-historisch) motief: is een motief dat voorkomt in literaire werken van verschillende schrijvers uit diverse landen en diverse tijden; het Oedipusmotief is bijvoorbeeld een motief dat door vele schrijvers in de loop der eeuwen is gebruikt: een jongeman neemt de plaats in van zijn vader (en trouwt met zijn moeder).
b) Schrijversmotief: is een motief dat voorkomt in diverse werken \uit het oeuvre van één schrijver; bijvoorbeeld de afrekening met het geloof bij Maarten 't Hart en Jan Wolkers.
c) Verhaalmotief: is een motief dat voorkomt binnen het kader van één verhaal; bijvoorbeeld de scarabee in HORRIBLE TANGO (Jan Wolkers) die op de achterflap naast Wolkers' hoofd staat afgebeeld en in het verhaal op verschillende plaatsen terugkeert als een nachtvlinder (die lijkt op een scarabee).

Ook bij de andere dingen zul je met google ongetwijfeld informatie vinden over wat het is en eventueel ook voorbeelden ed.

Maar met de titels kun je denk ik idd heel veel...het zijn geen titels die je meteen heel strict aan een onderwerp vast leggen ofzo. En het zijn er ook nog eens aardig wat, is ook wel fijn. :)

Citaat:

Leonoor schreef op 20-10-2004 @ 07:16 :
Maar jij hoeft dat niet, TS moet het. ;)

[...]

Ik krijg zin om vals te worden en te gaan krabben en bijten... :o

@ TS: ik schrijf verhalen door eerst een titel te bedenken, daarna de personen en gebeurtenissen te verzinnen en als laatste invulling geven aan het geheel. Zo krijg ik ongeveer 500 woorden geschreven, daarna kan ik verder met alles wat ik al heb en dan gaat het vaak vanzelf. Er is volgens mij niet echt een methode hoe je een verhaal schrijft, er zijn er veel manieren om een verhaal te beginnen. Een goed schrijfster zei ooit:
'Het verhaal is net een film die afgespeeld wordt naast mijn tekstverwerker. Ik schrijf op wat ik zie.'

Grim - Hopende U hiermee van dienst te kunnen zijn.

Citaat:

Grim schreef op 20-10-2004 @ 10:09 :
@ TS: ik schrijf verhalen door eerst een titel te bedenken, daarna de personen en gebeurtenissen te verzinnen en als laatste invulling geven aan het geheel. Zo krijg ik ongeveer 500 woorden geschreven, daarna kan ik verder met alles wat ik al heb en dan gaat het vaak vanzelf. Er is volgens mij niet echt een methode hoe je een verhaal schrijft, er zijn er veel manieren om een verhaal te beginnen. Een goed schrijfster zei ooit:
'Het verhaal is net een film die afgespeeld wordt naast mijn tekstverwerker. Ik schrijf op wat ik zie.'

Grim - Hopende U hiermee van dienst te kunnen zijn.

Bedankt, zoiets bedoelde ik inderdaad! Dan weet ik tenminste waar ik moet beginnen, dank je. :)

Nou kan ik mijn school wel uber saai hebben gevonden, maar blijkt wel weer dat het me ook veel werk heeft bespaard!
(dat ene verhaaltje voor CKV dat ik niet eens herschreven had en waar mijn docenten vervolgens lyrisch over waren :confused: stelde echt niets voor!)

Charlotte

Ik ben nu een eindje op weg, is er iemand die een stukje zou willen lezen? (Ik zet het liever niet op het forum :bloos: dus ik pm wel naar eventueel geïnteresseerde/behulpzame)

van mij mag je het gewoon hier zetten hoor. schaam je maar niet.

Citaat:

Kristoph schreef op 21-10-2004 @ 22:03 :
van mij mag je het gewoon hier zetten hoor. schaam je maar niet.

Wij zijn hier om te helpen, niemand lacht je uit ofzo hoor. Check mijn eerste verhalen :p

Ik vind het zelf echt helemaal niks, maar ik ben maar gewoon begonnen met schrijven, want dan heb ik in ieder geval iets op papier staan. :o

De blauwe kamer

Volledig verdiept in een verhalenbundel stond ik in de naar nieuwe boeken geurende winkel te genieten om plotseling op te schrikken:
‘Dat is de druppel! Hoe krijgen we jou een boekwinkel uit, door een emmer ijskoud water boven je hoofd leeg te kieperen?’, hoorde ik Sarai zeggen.
‘Zó lang zijn we hier toch nog niet?’, was mijn zwakke weerwoord. Ondertussen zette ik het boek terug naast De donkere kamer van Damokles en liep ik richting de uitgang van de winkel, de mevrouw bij de kassa een kort knikje gevend.
‘Een half uur, waarvan wij al een kwartier bij de uitgang staan, omdat jij al drie keer hebt geroepen dat je ‘zo zou komen’!’, zei Sarai.
‘Sorry…’, bracht ik uit, terwijl ik met een lichte blos op mijn wangen de prachtig ingerichte boekwinkel verliet, achter Anne, Linda en Sarai aanhollend.

‘Wat voor spannend verhaal was dat, waar jij zo verdiept in was?’, vroeg Irene. Ze veegde haar blonde haren uit haar zoals altijd opgewekte gezicht. Van de drie was zij mijn beste vriendin. We sloegen de hoek om en haalden onze fietsen van het slot. Ik bemerkte dat het zadel warm geworden was door de zon. ‘Over een meisje dat de vriendin van haar vader niet mag, maar na een tijdje in de gaten krijgt dat die vriendin toch best meevalt. Ze vormt haar oordeel te snel.’ We fietsten langs een groene weide met vrolijk mekkerende pasgeboren lammetjes. Hun prachtige witte vachten weerkaatsten het felle zonlicht dat zo sterk was dat je ogen er pijn van gingen doen. In de verte kon ik de zee al zien. Het rode haar van Anne, die voor me fietste, stak mooi af tegen de groenblauwe zee. Alsof Linda mijn gedachten had gelezen, zei ze plotseling: ‘Gek hè, dat het nog drie kilometer is vanaf hier, het lijkt alsof we er al bijna zijn…’ Ik keek opzij naar Irene, mijn blik bleef even hangen op haar dolfijntjesketting en ik dacht terug aan haar negende verjaardag.
‘Denk je dat dolfijnen ook in een bedje slapen?’, had ze mij gevraagd. Ze had altijd zoveel te vragen gehad. Ook toen al was ik gek op boeken, dus ik wist meestal wel antwoord te geven op haar vragen. We hadden gefantaseerd over de slaapkamer van de dolfijn. De kleur van de muren gaf aan hoe de dolfijn zich voelde. Blauw was goed, rood was boos, enzovoort. Ik glimlachte bij de gedachte eraan. Linda de dierengek, die al vanaf haar zesde lid was van het WNF (‘Hoe zou die dolfijn zich voelen in dat vieze water?’).

Inmiddels waren we wel bij het strand aangekomen. Wat was het er toch heerlijk rustig, zo vroeg in het jaar. Heel af en toe een hardloper, wat mensen die hun hond uitlieten. Een regenboog was aan de hemel verschenen, blijkbaar regende het verderop. We zetten onze fietsen op slot, deden onze schoenen en sokken uit en liepen (we lieten onze tassen bij de fietsen liggen, het was zo rustig, niemand zou die meenemen), het glinsterende water bewonderend, richting de zee.
Enkele tientallen meters voor de zee hielden we stil en zonken we neer in het zand.
‘Sarai, hoe is het met je wandelende tak?’, vroeg Linda. Sarai zuchtte. ‘Ik gaf hem te weinig te eten volgens mijn moeder, dus heb ik hem aan mijn broertje moeten geven. Zo erg vind ik dat eigenlijk niet eens, wat heb je daar nou aan, aan een wandelende tak!’ Linda keek verdrietig.
‘Vind je het leven van dieren dan niet net zo belangrijk als dat van de mens? Net alsof de mens zoveel nuttigs uitvoert!’, antwoordde Linda een beetje vinnig.
‘Is zelfs het verzorgen van een wandelende tak teveel verantwoordelijkheid voor je?’, had ik willen zeggen, maar ik wilde de sfeer niet al te veel bederven. Dus hield ik mijn mond maar, evenals de anderen. Na een tijdje stelde Sarai voor om een stukje de zee in te lopen.
‘Is dat nou wel zo’n goed idee?’ zei ik en keek naar boven. Inmiddels kwamen de donkere wolken steeds dichterbij.
‘O, we kunnen best eventjes gaan!’, antwoordde Sarai en zo liepen we de zee een stukje in. Het water was kouder dan het eruit zag, maar dat was te verwachten zo vroeg in de zomer. We konden tot halverwege onze dijen in het water waren de zee in lopen zonder onze kleding nat te maken. Eenmaal op dat punt aangekomen, spetterde Sarai wat water naar Anne. Voor we het wisten, waren we allemaal drijfnat. Sarai riep naar ons:
‘Brrr wat een koud water, ik ga even wat zwemmen, onder water is het warmer dan erboven nu we nat zijn.’ En voor we konden antwoorden zwom ze van ons vandaan: richting de open zee. Ondertussen was er bijna geen blauwe lucht meer te zien en nu ik erop lette, merkte ik dat het was gaan regenen.
‘Sarai, ben je gek geworden, we moeten zo snel mogelijk naar het strand terug!’, riep ik naar haar. Maar Sarai antwoordde niet en zwom alleen nog maar sneller weg van ons. Het was gaan stortregenen en ze kon me inmiddels onmogelijk nog verstaan. Wat moest ik doen? Ik had altijd al geweten dat Sarai onverantwoordelijk was, maar wat wilde ze hier in vredesnaam mee bereiken? Alleen mij ongehoorzaam zijn, dat kon toch niet haar reden zijn om zo levensgevaarlijk te doen? Dat rode moet ik zeker nog veranderen.

Dat lijkt me een prima begin, maar één tip:

Probeer alsjeblieft niet te vervallen in belachelijke stijlmiddelen als 'bracht ik uit' en 'was mijn zwakke weerwoord' in plaats van het superieure 'zei ik'. Dat is allemaal overbodige boeketromannetjesonzin. Vooral deze vind ik erg storend:

‘Vind je het leven van dieren dan niet net zo belangrijk als dat van de mens? Net alsof de mens zoveel nuttigs uitvoert!’, antwoordde Linda een beetje vinnig .

Je onderschat hier de intelligentie van de lezer, die zelf ook wel kan bedenken dat deze zin 'een beetje vinnig' werd uitgesproken.

Soms heb ik het gevoel alsof het verhaal op vierkante wielen tijdt, op andere delen gaat het juist erg lekker.

Grim - als je wilt kan ik hem helemaal doornemen...

Citaat:

Juice schreef op 22-10-2004 @ 10:15 :
Dat lijkt me een prima begin, maar één tip:

Probeer alsjeblieft niet te vervallen in belachelijke stijlmiddelen als 'bracht ik uit' en 'was mijn zwakke weerwoord' in plaats van het superieure 'zei ik'. Dat is allemaal overbodige boeketromannetjesonzin. Vooral deze vind ik erg storend:

‘Vind je het leven van dieren dan niet net zo belangrijk als dat van de mens? Net alsof de mens zoveel nuttigs uitvoert!’, antwoordde Linda een beetje vinnig .

Je onderschat hier de intelligentie van de lezer, die zelf ook wel kan bedenken dat deze zin 'een beetje vinnig' werd uitgesproken.

Dank je wel (snelle reactie trouwens), je hebt gelijk, ik zal die rotzooi als 'bracht ik uit' vervangen. Ik had ze erin gestopt, omdat ik het saai vond staan om de hele tijd 'zei ik' en 'zei zij' te gebruiken.

Wat ik op het ogenblik als verder verloop van het verhaal in gedachten heb: eerst een dialoog met Irene waarin wordt afgewogen of Sarai wel gered moet worden (het is haar eigen beslissing om dit te doen en is een leven wel zo belangrijk?) om haar uiteindelijk dan toch te redden. Maar ik ben er nog niet over uit of dat wel zo'n geweldig einde is.

Citaat:

Grim schreef op 22-10-2004 @ 10:19 :
Soms heb ik het gevoel alsof het verhaal op vierkante wielen tijdt, op andere delen gaat het juist erg lekker.

Grim - als je wilt kan ik hem helemaal doornemen...

Ja, graag, natuurlijk!

P.S.: stamelen is toch niet zo vreselijk? Ipv 'zei ik'.

Citaat:

songeur schreef op 22-10-2004 @ 09:59 :
Ik vind het zelf echt helemaal niks, maar ik ben maar gewoon begonnen met schrijven, want dan heb ik in ieder geval iets op papier staan. :o

De blauwe kamer

Volledig verdiept in een verhalenbundel stond ik in de naar nieuwe boeken geurende winkel te genieten om plotseling op te schrikken.
‘Dat is de druppel! Hoe krijgen we jou een boekwinkel uit, door een emmer ijskoud water boven je hoofd leeg te kieperen?’, hoorde ik Sarai zeggen.
Lange openingszin, verder is de dubbele punt onnodig omdat je achter de gesproken zin 'hoorde ik Sarai zeggen' zet.
‘Zó lang zijn we hier toch nog niet?’, antwoordde ik. Ondertussen zette ik het boek terug naast De donkere kamer van Damokles en liep ik richting de uitgang van de winkel, de mevrouw bij de kassa een kort knikje gevend.
Dit stkje loopt niet echt lekker, ik denk dat je teveel inhoud in één zin probeert te stoppen.
‘Een half uur, waarvan wij al een kwartier bij de uitgang staan, omdat jij al drie keer hebt geroepen dat je ‘zo zou komen’!’, zei Sarai.
Die constructie oogt raar
‘Sorry…’, bracht ik uit, terwijl ik met een lichte blos op mijn wangen de prachtig ingerichte boekwinkel verliet, achter Anne, Linda en Sarai aanhollend.
Ook dit stukje komt er maar moeizaam uit.

‘Wat voor spannend verhaal was dat, waar jij zo verdiept in was?’, vroeg Irene. Ze veegde haar blonde haren uit haar zoals altijd opgewekte gezicht.
Weer een vreemde detailzin, die bovendien enorm snel gaat. Probeer iets te toveren met komma's!
Van de drie was zij mijn beste vriendin. We sloegen de hoek om en haalden onze fietsen van het slot. Ik bemerkte dat het zadel warm geworden was door de zon. ‘Over een meisje dat de vriendin van haar vader niet mag, maar na een tijdje in de gaten krijgt dat die vriendin toch best meevalt. Ze vormt haar oordeel te snel.’ We fietsten langs een groene weide met vrolijk mekkerende pasgeboren lammetjes. Hun prachtige witte vachten weerkaatsten het felle zonlicht dat zo sterk was dat je ogen er pijn van gingen doen.
Hoeveel wil je in één zin krijgen?
In de verte kon ik de zee al zien. Het rode haar van Anne, die voor me fietste, stak mooi af tegen de groenblauwe zee.
Bedriegelijk, als je niet het goede woord had gekozen zou ik toch zomaar denken dat het rode haar van Anne fietste, in plaats van Anne zelf...
Alsof Linda mijn gedachten had gelezen, zei ze plotseling: ‘Gek hè, dat het nog drie kilometer is vanaf hier, het lijkt alsof we er al bijna zijn…’
'Maar' zou hier een uitkomst zijn.
Ik keek opzij naar Irene, mijn blik bleef even hangen op haar dolfijntjesketting en ik dacht terug aan haar negende verjaardag.
‘Denk je dat dolfijnen ook in een bedje slapen?’, had ze mij gevraagd. Ze had altijd zoveel te vragen gehad. Ook toen al was ik gek op boeken, dus ik wist meestal wel antwoord te geven op haar vragen. We hadden gefantaseerd over de slaapkamer van de dolfijn. De kleur van de muren gaf aan hoe de dolfijn zich voelde. Blauw was goed, rood was boos, enzovoort. Ik glimlachte bij de gedachte eraan. Linda de dierengek, die al vanaf haar zesde lid was van het WNF (‘Hoe zou die dolfijn zich voelen in dat vieze water?’).
Dat stuk tussen haakjes doet enorm afbreuk aan je verhaal. De zin op zich is wel goed.

Inmiddels waren we ~~wel~~ bij het strand aangekomen.
Wat doet dat woord daar? :p
Wat was het er toch heerlijk rustig, zo vroeg in het jaar. Heel af en toe een hardloper, wat mensen die hun hond uitlieten. Een regenboog was aan de hemel verschenen, blijkbaar regende het verderop. We zetten onze fietsen op slot, deden onze schoenen en sokken uit en liepen (we lieten onze tassen bij de fietsen liggen, het was zo rustig, niemand zou die meenemen), het glinsterende water bewonderend, richting de zee.
Zet dat stuk dan niet tussen haakjes! Maak er een nieuwe zin van of zo? ;) Verder een leuke vraag: je doet je fiets wel op slot, maar je laat je spullen liggen omdat het zo rustig is en ze niet meegenomen worden? Welke hypocriete denkfout kom ik hier tegen? :p
Enkele tientallen meters voor de zee hielden we stil en zonken we neer in het zand.
‘Sarai, hoe is het met je wandelende tak?’, vroeg Linda. Sarai zuchtte. ‘Ik gaf hem te weinig te eten volgens mijn moeder, dus heb ik hem aan mijn broertje moeten geven. Zo erg vind ik dat eigenlijk niet eens, wat heb je daar nou aan, aan een wandelende tak!’ Linda keek verdrietig.
‘Vind je het leven van dieren dan niet net zo belangrijk als dat van de mens? Net alsof de mens zoveel nuttigs uitvoert!’, antwoordde Linda ~~een beetje vinnig.~~ Zoals gezegd door Sap.
‘Is zelfs het verzorgen van een wandelende tak teveel verantwoordelijkheid voor je?’, had ik willen zeggen, maar ik wilde de sfeer niet al te veel bederven.
Een beetje té gelikt
Dus hield ik mijn mond maar, evenals de anderen.
Ook dit
Na een tijdje stelde Sarai voor om een stukje de zee in te lopen.
‘Is dat nou wel zo’n goed idee?’ zei ik en keek naar boven. Inmiddels kwamen de donkere wolken steeds dichterbij.
‘O, we kunnen best eventjes gaan!’, antwoordde Sarai en zo liepen we de zee een stukje in. Het water was kouder dan het eruit zag, maar dat was te verwachten zo vroeg in de zomer. We konden tot halverwege onze dijen in het water waren de zee in lopen zonder onze kleding nat te maken. Eenmaal op dat punt aangekomen, spetterde Sarai wat water naar Anne. Voor we het wisten, waren we allemaal drijfnat. Sarai riep naar ons:
‘Brrr wat een koud water, ik ga even wat zwemmen, onder water is het warmer dan erboven nu we nat zijn.’ En voor we konden antwoorden zwom ze van ons vandaan: richting de open zee. Twee keer dubbele punt, welke niet op zijn plaats zijn voor mijn gevoel.
Ondertussen was er bijna geen blauwe lucht meer te zien en nu ik erop lette, merkte ik dat het was gaan regenen.
‘Sarai, ben je gek geworden, we moeten zo snel mogelijk naar het strand terug!’, riep ik naar haar. Maar Sarai antwoordde niet en zwom alleen nog maar sneller weg van ons. Het was gaan stortregenen en ze kon me inmiddels onmogelijk nog verstaan. Wat moest ik doen? Ik wist dat Sarai vaak onverantwoord bezig was, maar wat wilde ze hiermee bereiken? Kostte het haar echt zoveel moeite om naar iemand anders te luisteren? Alleen om haar eigen zin door te draven, kon toch niet de reden zijn om zo gevaarlijk te doen? Ik had altijd al geweten dat Sarai onverantwoordelijk was, maar wat wilde ze hier in vredesnaam mee bereiken? Alleen mij ongehoorzaam zijn, dat kon toch niet haar reden zijn om zo levensgevaarlijk te doen? Dat rode moet ik zeker nog veranderen.

Zo, dat is mijn mening. Misschien kun je er wel wat mee.

Grim

Citaat:

Grim schreef op 22-10-2004 @ 10:57 :
Zo, dat is mijn mening. Misschien kun je er wel wat mee.

Grim

Heel erg bedankt, hier heb ik zeker wat aan!

Grims mening is mijn mening.

Duivelaartje

Citaat:

songeur schreef op 22-10-2004 @ 10:26 :
Dank je wel (snelle reactie trouwens), je hebt gelijk, ik zal die rotzooi als 'bracht ik uit' vervangen. Ik had ze erin gestopt, omdat ik het saai vond staan om de hele tijd 'zei ik' en 'zei zij' te gebruiken.

Wat ik op het ogenblik als verder verloop van het verhaal in gedachten heb: eerst een dialoog met Irene waarin wordt afgewogen of Sarai wel gered moet worden (het is haar eigen beslissing om dit te doen en is een leven wel zo belangrijk?) om haar uiteindelijk dan toch te redden. Maar ik ben er nog niet over uit of dat wel zo'n geweldig einde is.

Het is in ieder geval verassender dan haar te laten verdrinken. Maar het zou ook een anticlimax kunnen worden, daar moet je voor oppassen.

"Alleen om haar eigen zin door te draven, kon toch niet de reden zijn om zo gevaarlijk te doen?"

Moet de eerste "om" niet weg uit die zin?
Hij loopt nu een beetje vreemd in mijn ogen.

Citaat:

Leonoor schreef op 23-10-2004 @ 21:01 :
"Alleen om haar eigen zin door te draven, kon toch niet de reden zijn om zo gevaarlijk te doen?"

Moet de eerste "om" niet weg uit die zin?
Hij loopt nu een beetje vreemd in mijn ogen.

Zou kunnen.

De reden om iets te doen.
De reden iets te doen.

Hmm.

Grim

Citaat:

Die zin had ik inderdaad ook veranderd:

‘Sarai, ben je gek geworden, we moeten zo snel mogelijk naar het strand terug!’, riep ik naar haar. Maar Sarai antwoordde niet en zwom alleen nog maar sneller weg van ons. Het was gaan stortregenen en ze kon me inmiddels onmogelijk nog verstaan. Wat moest ik doen? Ik wist dat Sarai vaak onverantwoord bezig was, maar wat wilde ze hiermee bereiken? Kostte het haar echt zoveel moeite om naar iemand anders te luisteren? Alleen haar eigen zin doordrijven, dat kon toch niet de reden zijn om zo gevaarlijk te doen?
‘Kom, laten we snel teruggaan naar de kant.

Citaat:

duivelaartje schreef op 22-10-2004 @ 12:17 :
Grims mening is mijn mening.

Duivelaartje

Duivels mening is mijn mening ;)

best een goed verhaal en ik ben het ook eens met de verbeteringen alleen viel mij 1 dingetje op:

[QUOTE]songeur schreef op 22-10-2004 @ 09:59 :
[B]Ik vind het zelf echt helemaal niks, maar ik ben maar gewoon begonnen met schrijven, want dan heb ik in ieder geval iets op papier staan. :o

‘Sorry…’, bracht ik uit, terwijl ik met een lichte blos op mijn wangen de prachtig ingerichte boekwinkel verliet, achter Anne, Linda en Sarai aanhollend.

‘Wat voor spannend verhaal was dat, waar jij zo verdiept in was?’, vroeg Irene. Ze veegde haar blonde haren uit haar zoals altijd opgewekte gezicht. Van de drie was zij mijn beste vriendin.

Je hebt het eerst over anne, linda en sarai en daarna pas over irene die van de vier haar beste vriendin is!

voor de rest was ie goed hoor, maar dacht ik zeg het maar ff!

[QUOTE]browneyedgirl schreef op 24-10-2004 @ 21:47 :
[B]best een goed verhaal en ik ben het ook eens met de verbeteringen alleen viel mij 1 dingetje op:

Citaat:

songeur schreef op 22-10-2004 @ 09:59 :
Ik vind het zelf echt helemaal niks, maar ik ben maar gewoon begonnen met schrijven, want dan heb ik in ieder geval iets op papier staan. :o

‘Sorry…’, bracht ik uit, terwijl ik met een lichte blos op mijn wangen de prachtig ingerichte boekwinkel verliet, achter Anne, Linda en Sarai aanhollend.

‘Wat voor spannend verhaal was dat, waar jij zo verdiept in was?’, vroeg Irene. Ze veegde haar blonde haren uit haar zoals altijd opgewekte gezicht. Van de drie was zij mijn beste vriendin.

Je hebt het eerst over anne, linda en sarai en daarna pas over irene die van de vier haar beste vriendin is!

voor de rest was ie goed hoor, maar dacht ik zeg het maar ff!

Dank je, dat moet ik even verbeteren inderdaad! Fijn om te lezen dat jullie het verhaal opzich niet vreselijk vinden. :)

Ik heb nog wel geprobeerd om verder te schrijven, maar het lukt me echt niet om een goed einde te bedenken. Heeft iemand misschien een ideetje voor me?

Citaat:

songeur schreef op 24-10-2004 @ 21:50 :

Ik heb nog wel geprobeerd om verder te schrijven, maar het lukt me echt niet om een goed einde te bedenken. Heeft iemand misschien een ideetje voor me?

Niet echt, je hebt nou een keuze. Verzuipen of laten leven. Kijk zelf waar je je het beste mee voelt en hoe ver je dat uit kunt werken.

En je moet toch aardig slecht schrijven voordat ik een verhaal vreselijk slecht vind ;)

Grim - upje :p

Ga op je gevoel af, ben je bang om iets heel slecht te doen ofzo?
Anki