Muurtjes bouwen na een gebroken hart
 

Ik heb t nou al meerdere keren gezien of gehoord dat mensen die te vaak pijn zijn gedaan een muurtje om zichzelf gaan bouwen als schild tegen 'de mean ones'.
Ik zou hier graag een topic van maken waar mensen hier over kunnen praten over ervaringen goeie en slechte, en of het een goede oplossing is of juist niet enzo niet, WAT dan wel????

ik doe het zelf ook. liever dat dan iedere keer weer ergens in trappen

ik zou het ook doen maar ik heb nu een fantastische vriendin met wie ik al trouwplannen heb. (over 10 jaar wel te verstaan maar dan toch)

Ik ken dat wel ja, als ik een flinke tegenslag gehad heb dan ga ik me ook afzonderen enzow. Maar het helpt echt om er dan over te praten, meestal praat ik dan met een goeie vriend erover op msn. Of ik probeer het gewoon te vergeten door goeie muziek te draaien en Quake 3 te spelen http://forum.scholieren.com/biggrin.gif Het helpt echt aangezien je dan geconcentreerd bent op iets anders, tenminste bij mij..... Snelle, harde muziek en een snel en hard spel spelen waarbij je goed moet opletten. En aangezien ik altijd wil winnen lukt me het me aardige om de k*t dingen te vergeten. Maar praten werkt ook goed. En ik denk dat het opzich wel goed is om in het begin ff je af te zonderen om er ff goed over na te denken en dan uiteindelijk tot de conclusie te komen dat je maar zielig zit te doen en dat het leven gewoon doorgaat en dat je jezelf niet zo moet aanstellen http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

een slechte ervaring, waarna ik behoorlijk haatdragend en wantrouwend werd tov het mannelijk geslacht ( voor mij waren ze allen evil)

een goede ervaring, maar die veel verdriet bij mij teweeg heeft gebracht omdat ik de herinnering miste. En daardoor ben ik tevens de liefde gaan verafschuwen.

het heeft me geluk gegeven amar ook ongeluk. Dan zou ik liever voor een neutrale situatie kiezen, een 'niets' een liefdesvacuuum, wat sommige eenzaamheid noemen, amar ik zelfstandigheid, pure onafhankelijkheid

oh sjit, kan deze verplaatst worden naar Psycgologie, daar vind ik m toepasselijker voor!! Thnx

ja, ik heb dat wel een beetje gedaan nadat ik 2 heer vrij gemeen was gedumpt. Daarom had ik er in het begin ook een beetje moeite mee mijn huidige vriend te vertrouwen.Hij heeft het muurtje langzaam maar zeker weer afgebroken...

I'm the sweet wallbreaker

Ik doe dat ook
in de zin van muurtjes bouwen dat ik ongeveer iedereen die nix met me te maken heeft of waarvan ik vind dat ze niet "close" genoeg zijn, zet ik een lekker "stadsmuurtje" neer haha
maar tog ik vertel bekant nooit iemand wat en hou het altijd voor hoewel ik de laatste tijd tog wel wat meer vertel...
Anyway
als ik verdrietig ben om een jongen (lees: which will never happen accept once) ga ik muren bouwen tegen mijn friends

the use...
i dont know

kuz

zelf ook gedaan, en ik vind het een goede oplossing.

mijn muurtje bestaat uit: iemand niet snel geloven, en altijd rekening houden met het feit dat hij vreemd kan gaan of het uitmaken.

zo leef ik tenminste niet in het waanidee dat ik de enige voor 'm ben en komt het minder hard aan als het uit gaat (hoop ik)

en als ik net iets met iemand heb, geef ik 'm onbewust een soort test. Ik maak het hem heel moeilijk, echt niet expres ofzow, maar uit onzekerheid. Een jongen die niet echt verliefd is die zal dan denken "bekijk het maar".

Maar een muur in de zin van dat ik niet veel over mezelf vertel, die heb ik niet. Ik praat ontzettend makkelijk over persoonlijke dingen (foute eigenschap http://forum.scholieren.com/frown.gif )

verderz wens ik iedereen suc6 en sterkte http://forum.scholieren.com/smile.gif

liefs,

Alicia

K was bezig maar mn beton is op... dus dr zit een gat in mn muur. K probeer hem ook te dik te maken.

Bij mij klopt het. Teveel negatieve ervaringen en bij de positieve ervaringen durf ik niks meer. Ik geloof iemand nauwelijks als hij zegt dat hij verliefd op me is of hints geeft of zo, denk altijd dat het maar een geintje is, dat ze niet serieus zijn. Zijn ze wel serieus, ga ik ervandoor voor iets serieus kan *worden*

Tja, niet echt leuk, voor mij niet en de serieuze personen niet... -_-

...

Ik heb dat nou juist helemaal nie, ik wil dan juist zoveel mogelijk met goede vrieden praten, maar idd mensen war ik nie zo veel mee heb, sluit ik welaf

*herkenning alom*

:( zelfs nu ik eindelijk een heel lief persoon ben tegengekomen die absoluut niet mean tegen mij zou doen zonder enige reden ben ik nog heel wantrouwend :(

Tuurlijk, volgens mij heeft iedereen dat wel ns gehad. Ik denk dat het heel erg logisch is dat je een muurtje om je heen bouwt als je heel erg teleurgesteld bent. Maar ik denk dat het muurtje even snel weer weg kan gaan, ineens kom je iemand tegen en dan is t weg. Tenminste, zo is het bij mij.

Ja, daar lijkt et in het begin inderdaad wel op, maar de angst komt bij mij erg snel weer terug :(

Mja is misschien ook wel zo. Ik merk wel dat je er steeds onzekerder van wordt, tenminste bij mij is het zo, maar ik ben er van overtuigd dat dat ook nog wel over gaat.

Het werkt inderdaad vaak alleen maar in een downward spiral, tenminte bij mij, ik ga alleen maar meer aan mezelf en helemaal aan anderen twijfelen of alles wel écht is...

Het is vreemd, want aan de enige voel ik me heel fijn en op m'n gemak maar andere andere kant knaagt die angst die niet weg wil...