over - leven.
 

Want in extremen,
dat is hoe ik leef.

Soms ren ik buiten adem naar
een licht dat nooit meer dooft en
laat ik heel onachtzaam
langzaam
alles achter me
bijna verdrietig
glansloos worden.

Later waait de wind me door m’n leven,
tot eind van horizon.
Val ik bijna,
zweef ik verder,
verlangend smachtend
naar te veel.

Ach, controle maakt slechts
het leven saai.

Maar misschien
zou het wel
wat makkelijker zijn.

tot eind van horizon. , 'het' eind van de horizon zou beter staan denk ik.

Een heel goed gedicht, echt met een eigen stijl. Heel sterk dat je al met een conclusie begint, en met die afweging afsluit. Het is echt een vallen-opstaan gedicht, ik vind het heel erg goed geschreven.

Ik vind je gedicht heel erg sterk! Je hebt er ook heel veel gevoel in gestopt (of ligt dat aan mij en word ík er gewoon gevoelig van?) en dit ook heel mooi uitgewerkt.
Dat je begint met 'Want' vind ik ook erg leuk, omdat je dan automatisch nieuwsgierig wordt.
Echt heel erg mooi. Ik word er stil van. :)

@ xineof: ik weet niet of ik er 'het' tussen zou plaatsen, dan valt het ritme naar m'n gevoel een beetje weg...

@ Re3m: je hebt wel gelijk dat ik er veel gevoel in heb gestopt, maar dat doe ik meestal wel altijd. Bij het ene komt dit natuurlijk beter over dan bij het ander.. hier dus gelukt :)


leuk, zulke positieve reacties :)