onweer is van overal
 

laat me je vinden
in regen in storm
onweer is universeel

je tenen krimpen tezamen
verzwelgen in een dans
aanschouw een spektakel
des duivels ontwerp

laat me je vinden
alvorens klokken slaan
en wekkers ontploffen

ik weet dat je ogen verdwijnen
in het behang, alles achtergrond
de voorgrond mist zijn pracht
en, echt, ik vind je zo mooi

laat me je vinden
je haar een beetje opzij
een oor in je zij

Er zijn een paar dingen die ik nogal vreemd vind aan je gedicht, zoals "wekkers ontploffen" en vooral de laatste zin "oor in je zij". Natuurlijk snap ik wel wat je ermee bedoeld maar in deze vorm geven ze een vervreemdend effect waardoor ze een beetje uit de toon vallen bij de rest van het gedicht.

Ik vind de eerste zinnen een beetje lijken op het begin van Macbeth:

"When shall we three meet again, in thunder lightning or in rain?"

Verder vind ik de ontploffende wekkers en oor in je zij niet zo mooi. Opzij - zij, vind ik niet mooi rijmen.

De rest is wel ok.

De ontploffende wekkers vind ik juist erg leuk, het geeft het gedicht een beetje een postmodern element. De titel is perfect, vooral goed dat je geen hoofdletter hebt gebruikt in dit geval.

Ik vind Macbeth echt geweldig, maar ook als ik de eerste zin aan het gedicht koppel kan ik er toch niet echt een verband in zien, maar het kan natuurlijk altijd dat je aan zoiets denkt, dat heb ik op zich ook best veel.

'en, echt, ik vind je zo mooi' is heel goed getimed, het is een heel gevoelige en rakende zin (y).