Jonger dan de onschuld
 

Muur van gras en liefde
Bestaand in deze tijd
De zachtheid van de morgen
Glijdt aan iedereen voorbij

De dauw nog op het gras
In je ogen halfdicht
Schijnt de onschuld van de jeugd
Uitdagend in het zicht

De dag verliest zijn streken
En de schoonheid langzaam ook
Soms dwalend in zichzelf
Zoekend naar de jeugd

Verdwenen...

Liever dans ik door de nacht
Dan staat alles even stil
Voorbij glijdt dan de tijd
Met vage streken zacht

Nog jonger dan de onschuld
Daar ligt de pure pracht...


--------------

Eindelijk een dicht over iets met gras, onschuld en tijd...Wauw! Hier zit de wereld op te wachten...

Laat ik overigens even duidelijk maken dat ik het hier heb over vermeende onschuld!! Zo! En op NPS kwam een leuke film...!!

Maar is dit ding nu leuk? Of ben ik even poetisch als Dries Roelvink? :s

Tataa! :)

Mooi idee! Het spreekt me heel erg aan, maar de vorm vind ik soms iets minder. Meestal loopt het mooi en vloeiend, maar er zitten regels tussen die dan net het ritme verstoren.
Glijdt aan iedereen voorbij bijvoorbeeld is net iets te lang.
Gras, onschuld en tijd... Ja ik vind het wel mooi! :p :)

De symbolische betekenissen van de dagdelen zijn heel mooi verwoord en doen me denken aan "Het leven uit een dag" van A.F.Th. van der Heijden (dat is een compliment). Heerlijk, de dauwdruppels druppen zo van je gedicht af.

Een bijvoeglijk naamwoord ná het zelfstandige als in "ogen halfdicht" vind ik mits met mate gebruikt leuk, prima, dichterlijke vrijheid, maar bij "streken zacht" dacht ik hum, alweer?

Van der Heijden?? Die heb ik nog noit gehoord!! Meestal zegt men dat ik iets weg heb van Bruno T. Morales, Reijn ten Damme of Jan-Jaap Hingshag...

Mmm maar toch bedankt!!

Tataa!

...Inhoudelijk dan he?

Dat boek gaat over een wereld waarin een leven even lang duurt als een dag. Mensen worden vroeg in de ochtend geboren, groeien op en gaan naar school later in de ochtend, 's middags is hun werkzame leven en in hun levensavond gaan ze naar huis, en 's nachts sterven ze. Typisch. Verder gaat het uiteindelijk over dat herhaling hel is, maar dat heeft weer minder met jouw gedicht te maken.