Moet ik mezelf overgeven?
 

Hallo mensen,

Ik heb 4 jaar hulp gehad in Eindhoven bij het ggz. Daar heb ik vooral therapie gehad die gericht was op het hier en nu. Nu ben ik verhuisd naar een andere regio. En het is de laatste tijd een beetje fout gegaan met me. Ik heb nu hulp hier. Mn psychologe zegt dat ik ook over het verleden moet gaan praten. (seksueel misbruik) Maar dat wil ik niet. Ik kan niet zeggen dat ik er nu nog last van heb. Ik denk er niet vaak meer aan, heb geen nachtmerries. Heb er geen verdriet meer om, geen woede. Niks. Heb er zoiezo nooit echt "last" van gehad. Heb er ook nog nooit over gepraat.
Nu wil zij dus dat ik er over ga praten. Maar ik wil het niet. Ten eerste dus omdat ik er geen last van heb..maar ik ben ook zo bang dat stel ik er wel diep onbewust last van zou hebben, dat ik dan ga instorten.

Beetje tegenstrijdig dus.

Wat is dan de juiste beslissing?

Liefs Aboe

waarschijnlijk ben je je niet bewust van de last die je ervan hebt...

Hb je wel eens zelfmoordpogingen gedaan? Heb je wel eens geautomutileerd? Heb je wel eens een hekel aan jezelf? Heb je weinig zelfvertrouwen? Vind je jezelf niets waard? Gun je jezelf geen liefde? Heb je een hekel aan je lichaam? Heb je ooit neiging gehad tot eetziektes? Ben je wel eens ontzettend angstig (bv in situaties met jongens, oudere mannen, intiem contact wat dan ook)?

als je op 1 van deze vragen ja kunt antwoorden, is de kans groot dat je wel degelijk last hebt van je achtergrond...

Heb je ook gevraagd naar haar redenen hiervoor?

Als ik een gokje mag doen, dan denk ik dat zij denkt dat het
verleden wel degelijk invloed heeft op het nu (dat het een
evt oorzaak is voor waarom het nu een beetje fout gaat)...

Lijkt me iig goed om nog een keer met haar over te praten,
zodat jij duidelijk kan maken waarom je denkt dat het niet
hoeft (en zij daar weer op in kan gaan enz), zodat je
misschien ook beter weet of je er wel/niet voor wilt gaan...

Waarom wil je er niet over praten? Blijkbaar zit je er wel nog mee.

Als ik nu over mijn misbruik zou moeten praten, dan zou ik zo zeggen: "Ik heb nergens meer last van." Maar als ik er over zou praten op het moment dat ik het zelf wil, dan komt heel het verhaal.

Ik heb ook van veel dingen last, die toch waarschijnlijk door het misbruik komen. Ik gooi het wel altijd op andere dingen, ik ontken het, maar diep in mijn hart weet ik dat het wel waar is. Ik kan er bijvoorbeeld heel moeilijk over praten. Of ik ga er sarcastisch over doen of ik raffel het af en wordt geïrriteerd. MIjn psychiater heeft al heel wat keren gevraagd of ik misbruikt ben oid, maar ik heb het altijd ontkend.

Ik denk dat je jezelf toch een kans moet geven, ook al zit je er niet op te wachten. Doe het in ieder geval niet op mijn manier.

praten

als je het er niet over wilt hebben, betekend dat dan niet eerder dat het je meer doet dan je denkt? zou je niet anders er over gaan praten en kijken wat er gebeurd?

Waarom zijn er hier zoveel voorstanders van het 'erover praten'? Op die manier blijf je toch alsnog in het verleden hangen? Kun je je niet beter focussen op het heden? Don't get me wrong, ben gewoon benieuwd na julie zienswijze :)

Daar heb je gelijk in maar, het is misschien wel zo dat haar misbruik het leven nu heel erg beinvloed en daarom is er over praten misschien wel goed

wees eerlijk, vooral naar jezelf toe... Als je er totaal niet mee zou zitten zou je het hier niet posten lijkt mij zo...
Ik kan begrijpen dat je bang bent om het hele verhaal weer op te halen, al die herrinneringen... Maar dat hoef jij niet alleen te doen... En door het contstant weg te stoppen zul je het nooit verwerken... Bespreek je angst met je therapeut, dat lijkt me een goed begin.

Sterkte! -Flip-

:confused: wanneer en doe wie ben je misbruikt :eek:?

je kunt je niet richten op de toekomst als je het verleden nog niet goed hebt kunnen verwerken. het is gewoon belangrijk dat ingrijpende gebeurtenissen verwerkt worden, maar vaak lukt dat niet zonder hulp. vooral een voorval als misbruik is zoiets ingrijpends dat je er een geestelijk trauma aan over kunt houden. daarom weet ik wel zeker dat je dit moet bespreken met je psychiater.

het is moeilijk, maar probeer het toch! het feit dat je het er niet over wil hebben lijkt me al duidelijk genoeg dat je het niet verwerkt hebt! als je het verwerkt zou hebben zou je er wel goed over kunnen praten lijkt me. en onthoud goed dat een psychiater een goed beeld moet hebben van jouw situatie om jou op de juiste manier te kunnen helpen. dus hou geen informatie achter maar wees eerlijk en dan zal je psychiater er achter kunnen komen wat je probleem is.

maar praat er in elk geval over!

mo6 Kindly wrote:

Citaat:

je kunt je niet richten op de toekomst als je het verleden nog niet goed hebt kunnen verwerken. het is gewoon belangrijk dat ingrijpende gebeurtenissen verwerkt worden, maar vaak lukt dat niet zonder hulp. vooral een voorval als misbruik is zoiets ingrijpends dat je er een geestelijk trauma aan over kunt houden. daarom weet ik wel zeker dat je dit moet bespreken met je psychiater.

..Bij mijn sessies werd dat gespreksonderwerp veelal vermeden omdat je (ik) dan ga(at) dissocieren. Mijn vorige hulpverlener zei dat het onnodig is in het verleden te graven, in het heden moet je immers leven (aldus meneer zelf). Nu vroeg ik mij dus af of julie zienswijze bij die van mijn vorige of huidige psych aansloot :) (conclusie; julie optiek komt overeen met "mijn" huidige psychiater)

Ik denk dat je die keus echt zelf moet maken. Als jij er zeker van bent dat je er nu nog liever niet over wil praten, dan moet je dat ook niet doen. Je moet er pas over gaan praten en het gaan verwerken als je daar klaar voor bent. Anders raak je veel verder van huis dan je nu bent.

Soms is het beter om het verleden te laten rusten, in plaats van het op te rakelen en het je hele leven overhoop te laten halen. Als je er nu geen problemen mee hebt, zou ik het er ook niet over gaan hebben nu. Het kan later altijd nog.

In hoeverre merk je dat je er last van hebt (/zou kunnen hebben)?

Liefs,

Laura

Hier kan ik me ook erg in vinden, mijn therapeut denkt er net zo over.

Ik ben het er ook niet mee eens dat praten altijd de beste oplossing is. Wanneer je dit zelf niet wilt en er zelf niet achterstaat, denk ik dat het ook weinig uit zal halen.

Voor mij persoonlijk heeft in therapie praten over mijn verleden alleen maar nadelige gevolgen. Ik ga me er gigantisch rot door voelen en kom er geen enkele stap verder mee. Voor mij persoonlijk is dansen een manier om dingen los te laten. Wanneer ik bewust bezig ben met mijn lichaam en me daarin laat gaan, ben ik weer zielsgelukkig. Een gesprek met mijn therapeute uitte zich echter in slapeloosheid, niet kunnen functioneren op werk, ongezond eten, lusteloosheid etc.

Ik denk dat praten alleen een oplossing is wanneer dit vanuit jezelf komt en ik denk ook dat je al helemaal niet verplicht ergens mee bezig moet zijn. Ja, hoogstwaarschijnlijk krijg je het gebeurde ooit op je bordje, maar je kunt het toch niet gaan forseren. Je moet zelf keuzes maken, wil je er nu mee bezig gaan of wil je dit niet. Als je er onbewust last van hebt komt dat instorten toch wel een keer.

Mijn moeder is vroeger seksueel misbruikt en pas op haar 44e uitte zich dat. Hoe? Ze kreeg een hernia, kon een half jaar niet lopen, werd suïcidaal en depressief (wat ten koste ging van mij en mijn broertje) en haar relatie liep na 20 jaar op de klippen. Maar nu is ze wel gelukkiger dan ooit en die behoefte om er op haar 44e mee bezig te gaan kwam helemaal vanuit haarzelf en daardoor heeft het haar ook één van de gelukkigste personen gemaakt die ik ken.

Ik weet niet wat je het beste zou kunnen doen. Ik denk echter wel dat het weinig zin heeft om het nu te gaan verwerken als jij niet het idee hebt dat er iets te verwerken valt. En ik denk zeker niet dat praten altijd de beste oplossing is. (Mijn moeder heeft het grootste deel verwerkt met schilderen, waar ze op dus in haar veertigste pas mee is begonnen. Daarnaast had ze haptotherapie, wat een combi is van praten en massage. Uiteindelijk heeft praten voor maar 25% een onderdeel uitgemaakt van haar verwerking.) Dat een mens nou toevallig kan praten betekent niet dat dat de oplossing is voor alle problemen.