muziektekst - dusty drugs
 

Ik speel in een band, nog niet lang opnieuw opgericht met nieuwe drummer enzo en we zijn begonnen aan onze tweede cd "the long walk home". Dit is een van de eerste nummers die ik heb geschreven voor de nieuwe cd en het is gedeeltelijk autobiografisch.

Wat vinden jullie ervan?

Pas het beter bij akoestische gitaar en lichte drum op de achtergrond beetje Pearl Jams "indifference"-achtig.

of keihard met snelle gitaren een beetje zoals "Heavy Metal Machine", "Zero" of "Nothing and Everything"
van The Smashing Pumpkins.




I lost myself
when I was seventeen,
Found me somewhere
between
everything unreal

I look in the mirror
and see scars that weren’t there before
can’t face myself without thinking
about all those things I did

Dusty drugs left there mark upon me
which I cannot erase
I keep on seeing what happed long ago
need to go forward
without losing control
’cause I fell in old habits
too many times before

The needle kept me down
even when I was high
saw my life in slow motion
wishing I could change
everything

I go back,
to that day
where I took the wrong turn
turned into a slave
could not break the chains
’cause I didn’t feel enslaved.

Look at me now
tired and afraid
the ruins of a temple
the rain after the sun
I walk the right path
but still can’t find the road

Dusty drugs took everything
without giving back

Nou, ik houd zelf niet zo van dat keiharde gitaar-geknal dus ik ga voor het rustiger pearl jam-achtige :p .

Verder vind ik dit stuk vooral mooi:

.

Ik vind m mooi!! Mooie woordkeuze, was er echt een beetje stil van. De muziek zoals ik die in mijn hoofd hoorde is rustig, maar wel doordringend. Gevoelig, maar hard. Ik zou gewoon op een gegeven moment even een ruiger stukje doen om t interessant te houden.

Niet om je ervaringen te niet te doen, maar deze tekst is cliché, na cliché, na cliché. Verder is het Engels matig en de woordkeus ronduit lelijk.

Het is wel cliché dat moet ik toegeven maar ik heb een tekst geschreven die in het kort bepaalde problemen weergeeft die ik heb ervaren.
Het Engels houd ik altijd simpel, ik vind dat je niet moeilijk moet beginnen schrijven gewoon omdat je het kan (zeker niet in liedjes)
Woordkeuze; ok je mag je mening hebben.

Ik begrijp dat je hiervoor gekozen hebt. Toch vraag ik me altijd af waarom mensen niet dat streepje extra verder gaan om al die tig-duizend mensen, die vergelijkbare inspiratiearme teksten schrijven, voor te blijven. Ik zou proberen net ff anders te zijn.

Ja. :)

Ik begrijp volledig wat je bedoelt daarom zijn niet al onze teksten zo. Maar dit is echt gewoon wat het is, alles wat er staat kan letterlijk genomen worden.
Eerst wou ik een tekst schrijven met veel beeldspraak maar ik kreeg de "boodschap" niet duidelijk over en K. zei dat ik gewoon eens moest neerpennen wat het was en dat deed ik dit kwam eruit (ongeveer wel wat bijgewerkt).
Enige beeldspraak dat er in staat is:

the ruins of a temple
the rain after the sun

en daar ben ik niet echt tevreden mee, dat gaat wellicht nog veranderen.

ohja "the chains" zijn natuurlijk ook figuurlijk

Hmm.. Persoonlijk vind ik dat je teveel beschrijft in je tekst. Ik zou het leuker vinden als je zeg maar ook iets te raden over laat. De luisteraar wordt nu heel erg opgelegd hoe die moet denken, en dat pakt niet altijd goed uit. Iedereen vormt immers zijn eigen beeld bij muziek teksten, dus hoe meer je weg laat, hoe meer mensen er herkenning in zullen vinden.

Ik zou gaan voor de smashing pumpkins, omdat als je deze tekst op een langzamere, rustigere melodie zet, je volgens mij een beetje een zeur effect krijgt. Maar dat is persoonlijk.