wat mis je t meest als je relatie voorbij is??
 

ikke t tegen elkaar aanliggen in bed of op de bank...

ik ook, tegen hem aanliggen vooral...
ook zijn oproepen en zijn stem horen mis ik, die aandacht voor mij maakte me zo blij...
maar jah, wat gebeurd is is gebeurd...

ja dat vooral. en dat er een persoon is die lieve dingen zegt.. als je je klote voelt ofsowiets dergelijks...

Het oogcontact en dan zien wat de ander denkt/wil...

Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel

De liefde opzich. Het tegen elkaar liggen, armen om je heen, een zoen, gewoon alles wat met liefde te maken heeft.

Verschilt per relatie, maar op dit moment gewoon alles. Zijn aanwezigheid, hij was gewoon mn maatje. We zagen elkaar elke dag, 2 maanden lang. Das opeens over. En dat mis ik heel erg.

k mis me ex helemaal niet maar toen t net uit was miste ik gewoon dat tegen elkaar aankruipen vooral...liefde was dr al lang niet meer...

Naja kijk, ik zou alleen maar in het weekend bij hem zijn, en gisteren namen we echt afscheid, dus ik mis "hem" nog niet echt snapje? Dat komt dit weekend wel :(

Wat ik wel erg vind is dat ik niet eens op kan staan met de gedachte dat er "nu ook iemand aan mij denkt"
Dat ik de dag niet door kan gaan met de gedachte dat "er nu ook iemand op mij wacht"

Dat ik niet meer tegen mezelf kan zeggen dat er iemand van me houdt.. :(
Dat doet pijn en ik kwam vandaag al zo moeilijk door :(

uh het samenzijn, samen leuke dingen doen enzo

Hmm ja, het samenzijn vooral denk ik!

Weten dat hij aan je denkt en van je droomt.
Weten dat hij van je houdt.
Even lekker tegen elkaar aan kruipen.
Maar ook de dingetjes speciaal van jullie.. Bepaalde grapjes of gedachtes ofzo.
Het idee dat ie nooit meer "(vul in)" tegen je zegt...

Najah.. Zoveel mis je dan.. Dit had ik bij mijn ex iig..

Ik ben blij dat ik nu geen liefdesverdriet ofzo heb. Niet dat het echt lekker gaat... :( Maar zo ver is het gelukkig nog niet!

De meeste dingen die Piccola ook al noemde...de wetenschap dat je voor iemand speciaal bent, dat soort dingen...best moeilijk te omschrijven.

De seks mis je ook, trouwens.

Zeker! (y)

alle bovengenoemde dingen

Ik ken dat gevoel :(

eerst mis je gewoon de relatie. Dat er iemand aan je denkt, dat je zelf constant aan iemand kan denken. Gewoon alles eigenlijk.

En later ga je de sex missen....

maar ik mis hem gewoon nog steeds gigantisch!

Gewoon :( het knuffelen, de aandacht, weten dat iemand om je geeft, gewoon alles...

:mad: Soms wil ik dat ik niet zo kritisch ben, maar k ben het toch steeds weer...

knuffelen....

enne.... zonnetjes met labello of iets anders op z'n gezichje maken...ja egt! :D

ja dat ook zeker en ook de sex :D

het is zo vreselijk. Zondag is het uitgegaan. Maandag ging ik bij hem weg uit Rotterdam, weer terug naar Deventer. Dit keer voor de laatste keer.
De laatste keer naast hem in bed liggen. De laatste keer in zijn ogen kijken toen ie net wakker was. De laatste keer muziek draaien op zijn computer. De laatste keer gefrituurd bij hem. De laatste keer mijn jas pakken en mijn tas meenemen. De laatste keer de deur dichtslaan en de laatste keer de weg naar het station :( Alles deed zoveel pijn. De laatste keer om ..:37 op de trein stappen vanaf spoor 12 :(

Hem voor de laatste keer zien.. En dan het afscheid. De tranen in zijn ogen. Mijn ogen die prikkelden, maar de tranen probeerde ik in te houden. De laatste keer horen dat ie van me houdt, dat ie me gaat missen, dat ie het fijn vond, de tijd die we samen hadden. Dat ie er geen spijt van zou krijgen. Dat ik hem al die tijd voor mezelf had gehad.

De laatste keer een knuffel van iemand van wie je zoveel houdt :( De laatste keer in de trein zitten. De laatste keer op Utrecht achteruitrijdend aankomen en vooruitrijdend weer verder gaan (eerste keer: verrek ik ga weer terug!! :eek: :D).

In de trein zitten, wetend dat dit de laatste keer was. Niet kunnen denken aan de "volgende keer dat je elkaar ziet". Niet kunnen weten dat ie "thuis op je zit te wachten" . Weten dat ie niet meer aan je denkt tijdens zijn werk :(
Wetend dat ie niet meer met je zal delen wat ie ooit wel deed...

Weten dat je alles kwijt bent.. en er nog lang niet van af zal zijn.. van de pijn, van het verdriet. Maar ook de hoop die je nog steeds hebt. Die je door alles heen haalt. Die je vrolijk laat blijven.. Maar ook de hoop, die je uiteindelijk zoveel pijn kan gaan doen.
De drang om niet op te geven. Het geloof in zijn liefde voor jou. Het geloof dat het supergoed kan komen en dat het ooit weer goedkomt. het geloof dat ie je wel nodig heeft (ook al heeft ie het niet door..). Het geloof dat ie je echt wel gaat missen en dat ie je uiteindleijk terug wil..

Je mist alles, terwijl het pas 2 dagen geleden is.. Ik mis het niet.. Nog niet, dat komt dit weekend wel want normaal gesproken zie ik hem alleen in het weekend. (ik mis wel aan de telefoon hangen, een smsje, een meeltje, gesprekken over msn waarin hij vertelt dat ie van me houdt enzow..)
Dit weekend wordt het ergst :(
Ik mis het wel.. omdat ik nu al denk aan het feit.. dat ie me niet meer wil :( Misschien nog bij elkaar terugkomen is het enige waar ik me aan vasthoud :S

naja ik ben echt overgevoelig op dit moment.. ik ben zo emotioneel.. En ik moest even al mijn gevoel van me afschrijven, het spijt me :(

Kus.

Je hoeft je helemaal niet te excuseren hoor! Ik ken dat gevoel en ik zit er nu ook erg mee. Mijn ex, ik zie hem nog steeds graag hoewel ik weet dat hij geen jongen is voor mij en daarom heb ik afstand genomen maar het is zo pijnlijk. Ook de gedachte dat er nu een ander meisje naast hem kan liggen, een ander meisje met wie hij lol maakt en uitgaat, iemand die mijn plaats heeft ingenomen enzo, aaarhh het is verschrikkelijk!
En nu het definitief uit is, besef je pas wat je mist en hoe mooi alles was. Op het moment zelf vond ik het normaal en niet zo bijzonder maar nu doet het zo'n pijn.
Dat gaat over met de tijd, maar toch... :(

Je schrijft in je bericht dat alles voor de laatste keer was enzo maar jullie kunnen toch nog gewoon als vrienden overeen komen of wil hij dat niet? Ik zou nog niet onmiddellijk de hoop laten zakken, geef hem en jezelf wat tijd en als je echt graag ziet, komt hij wel terug!

Ik hoop dat het lukt, veel succes en sterkte!!
lady_x

[/b]

Nou het probleem was dus dat we 5 weken geleden ook een crisis hadden.. en daarna is alles weer goedgekomen, ECHT GOED bedoel ik dan. En sinds die tijd vond ik alles echt bijzonder, en niet meer normaal.. Ik zag het niet meer als vanzelfsprekend en dan hecht je er nog meer waarde aan. Vandaar dat het nu ook zoveel pijn doet..
En ik ben op dit moment behoorlijk positief hoor :) En ik ben nu ook rustig.. en ik denk wel dat het ooit minder wordt.. Maartoch, de pijn blijft..

Nou zeker de aankomende tijd wil hij me niet meer zien/spreken/horen/ of wat dan ook voor ander contact.. Nouja daar kan / moet ik wel mee leven. Maar ik hoop zo dat ik inderdaad wel weer contact met hem krijg. Is het niet als ZIJN vriendin, dan als GOEDE vriendin. Maarja, we wonen 2 uur van elkaar af. Deventer - Rotterdam.. En das nie een afstand die je eventjes voor de gein aflegt ofzow.. Dus ik weet het niet, ik moet het zien..
Maar nu eerst de rust en ik heb idd wel het idee dat het nooit helemaal over kan zijn :)
En ik weet dat ie van me houdt, dus als ie zijn gevoel even niet wegstopt en zichzelf niet voorliegt ofzow.. dan komt het goed :)

Dankje, en jij ook heel veel sterkte:
Als je me wil spreken:
Zie info, voor msn en icq

Kus,

kmis niets :)
kheb alles nog :)

ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. Waarschijnlijk in iets minder dramatisch taalgebruik maar ik herken het precies. En dan gaat het bij mij ook nog om iemand waar ik nooit officiëel iets mee heb gehad. Jij weet trouwens sowieso wel over wie ik het heb, je was erbij toen ik het 'nieuws' te horen kreeg (L&R-meeting). Dat was ongeveer hetzelfde, alleen waarschijnlijk iets minder diepgaand in verhouding tot wat jij moet doormaken. En je hebt helemaal gelijk: het enige waar je je aan kunt vasthouden is de gedachte dat je misschien ooit weer bij elkaar komt. Daar hou ik me ook aan vast, op de momenten dat het míj moeilijk gaat.

Sterkte:)

Tegen haar aanliggen zou ik inderdaad missen. Ook het feit dat ik weet dat ze altijd aan me denkt. Als ik me dan kut voel ofzo, kan ik me daaraan altijd vasthouden.

En inderdaad: de sex.

Hey ik vind het echt lief, deze reply :)

Ik weet het, ik zat tegenover je en ik zag je ogen al veranderen toen je het te horen kreeg. Ik vond het erg, want ik kon me het gevoel helemaal inbeelden. Nu heb ik het idee dat ik je helemaal begrijp en ik vind het vreselijk.
Tuurlijk, het is dramatisch taalgebruik, maar ik heb ook vooral de neiging erover te schrijven op momenten dat ik gigantisch verdrietig ben en het allemaal niet meer zie zitten..
Ik voel me kut, ik mis al die dingen nog niet zo heel gigantisch, omdat (zoals ik al zei) hem alleen maar in het weekend zag. Ik vind het vreselijk om dus niet meer te kunnen denken "dat er iemand van je houdt" enzow..

Maargoed, het wordt al minder, omdat ik op één of andere manier toch nog wel positief kan zijn :)
En omdat ik inderdaad nog hoop heb.. en omdat ik denk te weten dat het idd wel weer goed komt tussen ons :)

Jij ook veel sterkte! En misschien...
Jah je weet het niet he..
Als er trouwens iets is, je mag me echt toevoegen op msn, graag zelfs, want ik zou wel eens met iemand willen praten die me (enigzins) begrijpt, en naar wie ik ook mag luisteren als hij/zij een verhaal vertelt ..

Ik merk het wel, ok?
Baai!

Kus.

Ik ben zo vrij geweest om je te adden, dus ik hoor het binnenkort wel :)

Doeg! :)

ok ik houd me maar ff buiten dit gesprek :)

ik heb mijn ex helemaal niet gemist, nix, helemaal nix, hij was ook helemaal niet lief en ook helemaal niet 'arm-om-me-heen-als-ik-me-kut-voel', hij was verschrikkelijk hmmm ambtenarig zeg maar, pvda'erig, zakelijk, droog in negatieve zin, gevoelloos.

Maar heb een niet-relatie met jongen uit amsterdam en die mis ik constant-->is relatie op afstand en zie m zo'n 1 keer per 2 maanden, meestal zelfs minder-->mag ik het daarmee vergelijken.
Het ergst mis ik zijn warmte, zijn armen, zijn ogen als ze me vol medelijden/verdriet/ik zal je missen-uitdrukking aankijken, zijn knuffels, zijn kusjes is mijn nek als hij me omhelst, zijn troost-knuffel, zijn tranen(ja erg), hoe goed hij me aanvoelt, zijn complimentjes:), het met zijn tweeen slapen (ja slapen, als ik dan weer thuis ben kan ik de eerste nacht meestal niet slapen al heb ik maar 1 nacht bij hem geslapen, het is zo alleen, zo koud, zo leeg, zo onbeschemt dan), zijn geruststellende aanwezigheid.

kortom: ik heb een gebrek aan mensen die me aanvoelen en me knuffelen als ik me kut voel en dat doet hij als geen ander

jah pcies! :) :D

iemand waar ikke mee kan knuffelen en lekker vast houden

maar je hoeft toch (eigenlijk) niets te missen?
je valt (gewoon) weer terug naar je oude situatie, zoals die was vóór de relatie.

zo zie ik dat niet...ik had dus 2,5 jaar iets en dan ben je aan dat geknuffel en zo gewend...toen miste ik dat wel niet met die persoon maar wel het geknuffel op zich..

Zijn armen om me heen of een kus als ik het heel hard nodig heb. En verder gewoon het samenzijn en alles en dat extreem gelukkige gevoel.

Tegen elkaar aanliggen... Dat gevoel dat alleen wij er waren, dat de dingen om ons heen niet meer telden...

hem niet, helemaal niet :mad:
maar wel het idee dat iemand je graag heeft
en het kussen :o