Gedichtjes van Skye & Mij
 

Mkay...Het blauwe deel is dus door mij (Mylène) Geschreven, en het rode deel door Skye (Jennis)

Het laatste gedichtje (Paars) Hebben we eigenlijk compleet samen gedaan...

Hopelijk vinden jullie het wat :)



De zon kwam, en ik zag je niet.
Geen ogen om in te verdwalen,
geen enkel spoortje liet je achter,
en geen antwoord kwam, als ik je riep.

De winter ging, en ik zag weer bloemen.
In het veldje waar jij ze ooit hebt geplukt.
Tussen de bomen waar we verstoppertje deden,
Tussen de bomen van ons eeuwig geluk.

Soms denk ik, wanneer de zon schijnt,
nog wel eens dat we samen horen te zijn.
Maar blijkbaar mocht het niet zo wezen,
want blijkbaar wilde je met een ander zijn.



~


Probeerden we toch even, de wereld te laten stralen.
We deden alsof hij niet zo oppervlakkig was,
en we best samen konden zijn.

Was dat toch even een gigantische vergissing.
Tijdsverspilling toen we nog samen waren,
en toch...was het vreselijk fijn.


~

Ik praat niet meer, ik luister.
Naar de schittering van de nacht,
naar de fluistering van het duister.

Ik droom niet meer, ik denk aan jou.
Nachtenlang denk ik alleen,
aan hoe we hadden kunnen zijn.

Ik leg me bij de antwoorden neer,
kijk niet meer op, staar naar de grond,
Zo hoeft het allemaal ook niet meer.

Ik droom niet meer, ik luister.
Naar hoe de wereld verder gaat,
naar hoe ik tast in het duister.

[
De zon kwam, en ik zag je niet.
Geen ogen om in te verdwalen,
geen enkel spoortje liet je achter,
en geen antwoord kwam, als ik je riep.

De winter ging, en ik zag weer bloemen.
In het veldje waar jij ze ooit hebt geplukt.
Tussen de bomen waar we verstoppertje deden,
Tussen de bomen van ons eeuwig geluk.

Soms denk ik, wanneer de zon schijnt,
nog wel eens dat we samen horen te zijn.
Maar blijkbaar mocht het niet zo wezen,
want blijkbaar wilde je met een ander zijn.


Ja, deze vin'k mooi!!>>>Knap werk dat jullie de "2 stukken" zo goed op elkaar hebben laten aansluiten!!..Mooi dat in de laatste strophe die zon er weer in wordt verwerkt!!


Probeerden we toch even, de wereld te laten stralen.
We deden alsof hij niet zo oppervlakkig was,
en we best samen konden zijn.

Was dat toch even een gigantische vergissing.
Tijdsverspilling toen we nog samen waren,
en toch...was het vreselijk fijn.


~Neej..deze vink niet zo mooi....ikwee nie precies waarom....gewoon niet zo sterk verwoord denk ik...

Ik praat niet meer, ik luister.
Naar de schittering van de nacht,
naar de fluistering van het duister.

Ik droom niet meer, ik denk aan jou.
Nachtenlang denk ik alleen,
aan hoe we hadden kunnen zijn.

Ik leg me bij de antwoorden neer,
kijk niet meer op, staar naar de grond,
Zo hoeft het allemaal ook niet meer.

Ik droom niet meer, ik luister.
Naar hoe de wereld verder gaat,
naar hoe ik tast in het duister. [/B][/QUOTE]

Deze vink wel wat hebben. Die herhalingen er in vink mooi. Ik zou alleen de zin "Zo hoeft het allemaal ook niet meer" veranderen in "Zo hoeft het ook allemaal niet meer">>zo vind ik het mooier lopen;).....

Leuk zo saampjes dichten...;)ik vind het wel een leuk resultaat geworden.....:)

liefsxxx
mariamne

eerste is aardig

tweede vind ik teveel 2 losse delen zijn.
Ook een beetje een breuk door het erg spreektaal achtige begin van het rode deel

Derde vind ik wel apart
Herhaling die niet zo saai aanvoelt als de meeste herhaling die je in gedichten leest.
komt subtiel over.. net genoeg herhaling om het mooi te laten zijn.