Kosmisch.
 

Langzaam voel ik je hand door mijn haar glijden,
Een zachte tinteling die een chaos in mijn hoofd veroorzaakt.
Angst komt omhoog.
Hoger en hoger tot het niet verder kan komen.
Te bang om liefde onder ogen te zien.
Het zal me toch pijn doen, zoals altijd.
Huilend in het diepe dal zal ik achter blijven,
Jouw lippen dansen op de mijne.
Mijn gevoel is als ijs.
Het word kouder en kouder,
Verlaten zul je me toch.
Geloven doe ik al eeuwen niet meer.
Strelend ga je verder over mijn lichaam.
Blijf van me af, ga weg.
Ik haat je.
Mijn lichaam begint te trillen en ik hou het niet meer.
Tranen stromen langs mijn wangen.
De chaos overheerst alweer.
Verward kijk je me aan met vragende ogen.
Snikkend vraag ik of je me vast kunt houden.
Onze zielen kijken elkaar aan.
Het gevoel lijkt eeuwig te duren.
Totdat ik zachtjes smeek.
‘Hou van me, hou alsjeblieft van me’.

Dit is me te verhalend. Te lange zinnen, te uitgebreid beschreven, speel wat meer met het verwoorden van gevoelens, beschrijf niet alles tot in het detail, laat de lezer zelf aan het werk gaan met zijn gedachten/gevoelens.