1. Falkenbach - Vanadis (9:25)
2. Falkenbach - As Long As Winds Will Blow (4:02)
3. Falkenbach - Aduatuza (4:35)
4. Falkenbach - Donars Oak (4:48)
5. Falkenbach - The Ardent Awaited Land (3:28)
6. Falkenbach - Homeward Shore (5:31)
7. Falkenbach - Farewell (8:07)
Dit is de vierde (?) en nieuwste titel uit de Falkenbach-reeks. Omdat muziek luisteren toch afhankelijk is van smaak en ik me behoorlijk goed kan voorstellen dat sommigen hier deze plaat afschuwelijk zullen vinden, wil ik toch even zeggen dat het voor mij tegen de perfectie aanleunt. Ik vind dit een van de beste platen in het genre die ik gehoord heb en dit zal er zeker een zijn die vaak geluids-spelers zal passeren.
Even over het genre; het bevindt zich in Viking Metal, maar waar veel Viking-bands een beeld schetsen van oorlog en ruwe natuur-platen pakt deze band het behoorlijk subtiel aan. Niet dat het afwijkt van het Viking-thema, het blijft op volk gebasseerd en haalt nog steeds dergelijke thema's aan en beeld deze op een prachtige manier uit. Op sommige plekken doen bepaalde lagen muziek mij aan ambient denken. Zich herhalende patronen die toch hele nummer door variatie kennen en het, onderliggende wat de muziek als metal definieert, zet deze lagen kracht bij.
Dan heb je de zang, en deze is ronduit geweldig. Als je hoort hoe deze verwoven is met de structuur van de muziek, hoe deze nauw luistert naar timing, accenten en melodie. Het is veel clean op een paar passages op deze plaat na, en kent zeker een hoge mate aan techniek al heb ik daar minder verstand van. Je merkt wel dat de zanger ten opzichte van vorige platen qua stijl niet veel veranderd is, maar wel een "treurige" tak in is gegaan. Niet emo natuurlijk, maar wel minder blij en opgewekt als bijv. op "En their medh riki fara".
Geweldig trouwens, het nummer "The Ardent Awaited Land". Kenners weten denk ik wel waarom...