hoe reageren als moeder van je beste vriendin borstkanker heeft?

Bij de moeder van mijn beste vriendin is borstkanker geconstateerd.
Ik weet niet goed hoe ik moet reageren
Ik zeg dat ik er altijd voor haar ben, dat ik van dr hou dat ze bij me terecht kan en dat ik alles voor dr wil doen als er wat is

maar m'n woorden zijn op, hebben jullie hier ervaring mee?
ik weet niet meer goed wat ik moet zeggen en daar baal ik van. heel erg.

ik ken het.. de 'stiefmoeder' van een goede vriendin heeft ook kanker. Geen borstkanker, maar kanker in haar baarmoeder en lymfeklieren. De kans dat ze het overleeft is heel klein.
In het begin deed ik precies hetzelfde; troosten, steunen waar mogelijk is, maar je weet: het verdriet en de ziekte kun je simpelweg niet wegnemen.
Ik denk dat je haar zoiezo al heel erg helpt door naar haar te luisteren en haar te laten weten dat je er altijd voor haar bent. Meer kun je op dit moment niet doen.. het is vervelend om machteloos toe te kijken maar in feite kan jouw vriendin ook niets anders voor haar moeder doen..

sterkte iig!

[rare kwast]

klaar staan als ze wil praten, niet te veel "door stampen" dat je klaar staat
afleiden af en toe en er gewoon zijn

[matrix21]

Troosten moet je alleen doen als ze er zelf om vraagt. Dat soort dingen moet je niet opdringen.
Als je haar voor het eerst op een dag ziet vragen hoe het ermee gaat, haar even laten vertellen en dan voor de rest haar proberen af te leiden met leuke dingen doen, over andere dingen praten.
Veel mensen hebben helemaal geen zin om over dit soort situaties te praten, en dan kan de meest goedbedoelde nieuwsgierigheid heel irritant worden.
Kortom aan haar overlaten of ze er over wil praten of niet.

[Snuitermans]

Luister naar haar, woorden zijn niet altijd nodig. Als je er nagenoeg altijd voor haar kan zijn, is dat al genoeg.

[Qamra]

Niet te vaak oprakelen. Het is fijn voor haar als ze erover kan praten, maar niet elke dag, volgens mij wordt zij daar ook behoorlijk getikt van. Stop het niet weg, maar laat het ook haar leven niet domineren.

Verder weet ik het ook niet; een klasgenoot d'r moeder ligt ook op sterven door kanker. Geen idee wat ik voor d'r moet of kan doen. Ik kan iig wel met haar praten over haar persoonlijke problemen omtrend haar moeder. Bv d'r broer die uit huis is, het huishouden, de hond, en school. Verder probeer ik zoveel mogelijk te peilen of zij mij (of anderen ) nodig heeft op een bepaald moment of dat ze met rust gelaten wil worden. Meer kun je toch niet doen, je kunt die moeder niet beter maken.

[Konijn]

Ik zit in een iets andere situatie, de moeder van een vriendin van mij (en ze is ook de vriendin van mijn broertje) heeft vlak achter elkaar twee hartaanvallen gehad.
Het probleem is, je kunt niet veel doen.. Zeggen dat je er altijd voor haar belt, dat ze altijd langs mag komen of bellen of wat dan ook (en dat natuurlijk ook waarmaken als ze om twee uur 's nachts ineens huilend aan de telefoon hangt).
Inderdaad, praten hoeft niet, luisteren kan ook.
Zelfs alleen maar afleiding bezorgen, door bv een film te huren en die samen te kijken kan al helpen.

[snoopy]

is dit niet meer L&R?

Enneh... ik zou haar af en toe wat afleiding bezorgen...

[AlopiA]

Iig niet steeds over beginnen, alleen met haar erover praten als ze er zelf over begint. Verder gewoon normaal doen, dat vind ze denk ik het prettigst.

[netram]

snoopy schreef op 28-11-2004 @ 18:46 :
is dit niet meer L&R?

Enneh... ik zou haar af en toe wat afleiding bezorgen...

[Cookie]

soms is er gewoon zijn al genoeg. idd niet al te veel over beginnen want dan kan ze nooit eens ergens anders aan denken....ga gewoon eens wat leuks met haar doen zonder dat die ziekte van die moeder erboven op ligt.

bedankt allemaal!!
heb indd gemerkt dat gewoon doen het beste is, en haar laten praten als zij het wilt.

Toch zie ik dat ze er heel de dag aan denkt, wat natuurlijk logisch is, zou het niet lijken als ik er niet over begin, dat ik heb ontwijk oid?

[AlopiA]

Als zij erover begint, dan gewoon laten praten, meepraten en steunen. Dan lijkt het echt niet of je het ontwijkt.
Wel als je steeds ergens anders over begint.

[Rugbuksnuffer]

Denk als je hebt laten weten dat je meeleeft en dat je voor haar klaarstaat dat je goed hebt laten merken hoe erg je het vindt.
Ligt verder van de persoon af die ziek is hoe ik verder zou reageren maar als het enigzins kan zou ik proberen gewoon te doen en alleen als zij het nodig heeft een arm om haar heen of een lief woord.
Borstkanker is erg maar hoeft niet dodelijk te zijn dus denk dat er nog heel veel kansen zijn dat die moeder het overleeft. Geloof dat een positief gedrag van de zieke zeker bij kan dragen aan de genezing. Haar proberen positief te laten blijven is dan ook zeker het proberen waard.