Ik weet het even niet meer!!!!

[mira_love]

Ik moet even mijn hart luchten, want ik wordt helemaal gek van mezelf. Er zijn een aantal dingen die me op dit moment nogal bezig houden en waar ik psychisch soms een beetje onder door ga.

Ten eerste is het zo dat ik nu verliefd ben op een collega, maar hij niet op mij. Ik vind hem echt super leuk en ik weet niet hoe ik me moet gedragen tegenover hem. Hij is vrijzegel en ja er is een leeftijdsverschil, maar ik heb er echt alles voor over om een keertje met hem uit te gaan. De liefdesverdriet, 2e keer binnen 2 jaar (eerste keer heeft het me 1,5 jaar gekost om er overheen te komen). Ik weet gewoon niet meer wat ik wel en niet moet doen en hoe ik dit nou het beste kan aanpakken.

Ten tweede ben ik nu bezig met rijslessen en ik bak er volgens mij niks van. Ik heb echt het gevoel dat het voor geen meter gaat. Ik heb altijd 2 ur achter elkaar, maar pas de 20 minuutjes gaat het wel redelijk. Maandag heb ik een tussentijdsetoets en 22 augustus heb ik al mijn examen!!!!! Ik wordt er zo hopeloos van en ik heb al een paar keer gedacht: ik stop, ik wil geen rijles meer! Ik zat laatst bijna huilend in de auto en ik schaamde me dood tegenover mijn rij-instucteur.

Ten derde zie ik heeel erg vel op tegen mijn studie. In september begin ik met de studie voeding en dietetiek in groningen. Ik weet niet eens of dit wel de goede opleiding is voor mij, maar verder is er geen andere opleiding die mij wel leuk lijkt. Ik heb echt grote twijfels of dit wel de opleiding is die bij mij past en of ik hem wel leuk vind. Ik kijk ook heel erg op tegen de introductieweek van de studie. Ik ben nogal verlegen en durf anderen niet zomaar aan te spreken. Ben bang dat niemand naar mij toe komt en dat ik dus me niet op mijn gemak ga voelen. Iedereen zou zeggen, ach het valt best wel mee allemaal. Wacht nou maar af hoe alles loopt. Maar ik wordt er helemaal gek van!!!! Ik voel me nu zo niet happy!!! Ik weet het gewoon even niet meer!!!

Ik zeg altijd tegen mij dat er nog veel meer mensen zijn met dit soort problemen en dat ik het mezelf niet zo aan moet trekken, maar op de een of andere manier kan ik het allemaal niet van mij afzetten.
Als iemand een tip heeft of alleen even wil reageren, dan wel graag serieus....

mira_love

[The0]

Tis in ieder geval al goed dat je de dingen van je afschrijft, helpt vaak al een boel.

Ik denk inderdaad dat ik geen beter advies kan geven dan de rest van de wereld qua je verliefdheid. Nee blijft meestal wel nee, dus tenzij je er nog een heleboel moeite in wilt steken met het risico op nog meer liefdesverdriet zou ik me proberen over hem heen te zetten. Ga misschien op zoek naar een andere leuke jongen, die wel verliefd op jou is? Of praat in ieder geval eens goed met die collega over je gevoelens en vraag hem hoe hij graag zou zien dat je met hem omgaat.

Probleem twee kan een gevoelskwestie zijn. Vind ook de rij-instructeur dat je nog niet goed kunt rijden? Of vind hij juist van wel?

Het derde probleem is inderdaad geen groot probleem (kan begrijpen dat je het wel zo ziet maar mijn ervaring is dat het niet zo erg is als het lijkt). Iedereen is namelijk nieuw, slechts een handjevol (of misschien wel geen) mensne zullen elkaar kennen, dus iedereen (en niet alleen jij) moet opnieuw beginnen. Ik zou mezelf gewoon open stellen voor vriendschap, dus niet weglopen van andere mensen of stilletjes in een hoekje gaan hangen, en dan verwacht ik dat het wel goed zal komen.

Met zoveel zorgen aan je hoofd is van je afzetten vaak inderdaad bijna onmogelijk. Probeer de problemen stapje voor stapje op te lossen. Niet alles tegelijk en niet met te grote stappen.

In ieder geval een boel sterkte en je weet ons te vinden. *knuf*

[mira_love]

The0 schreef op 29-06-2005 @ 15:19 :
Probleem twee kan een gevoelskwestie zijn. Vind ook de rij-instructeur dat je nog niet goed kunt rijden? Of vind hij juist van wel?

Hij zegt dat er steeds aan het einde van de les wel een steigende lijn in zit. Maar toch denkt ik dat hij soms ook van die momenten heeft waarom heeft denkt dat ik er niks van bak.

Bedankt dat je even reageerde. De tranen sprongen me gewoon in de ogen.....Het is altijd fijn als er iemand naar je 'luisterd'.

[zeep007]

He meid.

1- De beste remedie voor een gebroken hart is een nieuwe frisse zomerse liefde! Anywho, kut, weet je zeker dat het niets wordt, waarom dan wel niet. heb je het erover gehad? Praat je met andere mensen hierover? Maarja, na veel tijd slijt het tevens ook wel, duurt alleen zo lang!

2- Praat hiermet je rij instructeur over! Hij weet het beste of je het kan of niet en of hij vertrouwen in je heeft of niet. Je kan het altijd proberen, je hoeft niet de beste te zijn, als je hem uiteindelijk maar haalt, en anders doe je gewoon wat later examen. Het is iig geen ramp!

3- Dit kon ik me heel goed voorstellen, aangezien ik vorig jaar hetzelfde probleem had. Heb mijn hele zomervakantie verpest door mij er zorgen over te gaan maken en uiteindelijk viel het 100% mee. Ik heb nieuwe leuke vrienden gemaakt. Mensen die allemaal in hetzelfde schuitje zaten als ik, en die allemaal net zo onzeker waren als ik. Maarja, daarom ga je juist optrekken met die mensen omdat je niet weet wat komen gaat. DUs dat gaat echt goedkomen.

Qua opleiding, waarom denk je niet de goede keuze gemaakt te hebben. Ik weet ook nooit 100% zeker wwaar ik aan ben begonnen. Dat blijkt nu ook, ik stop er mee. Maar 100% zeker zijn van je keuze van tevoren , dat weeet je nooit. Maar volgens mij is het ook nog niet te laat om je af te melden en ies anders te kiezen.
STress! Maar zodra het jaar eenmaal begonnen is, komt alles op zijn ppootjes terecht....

[mira_love]

zeep007 schreef op 29-06-2005 @ 15:46 :
He meid.

1- De beste remedie voor een gebroken hart is een nieuwe frisse zomerse liefde! Anywho, kut, weet je zeker dat het niets wordt, waarom dan wel niet. heb je het erover gehad? Praat je met andere mensen hierover? Maarja, na veel tijd slijt het tevens ook wel, duurt alleen zo lang!

Ik praat er alleen over met een goede vriendin, maar zei is ook niet iemand die goede raad kan geven. Het enige wat ze kan doen is mn verhalen aanhoren. Hij weet dat ik hem leuk vind, maar hij zei dat het leeftijdsverschil (10 jaar) toch misshcien de groot was en dat hij op dit moment niks kan beginnen omdat er iest was gebeurd in zijn vorige relatie. Ik zou wel graag willen weten of dit dus een nee is, al weet ik natuurlijk van wel..

[lithuania]

Over die opleidingskeuze zou ik me niet teveel zorgen maken, uit eigen ervaring weet ik dat dat alleen heel veel energie kost en niks oplevert eigenlijk. Als je de opleiding echt niet leuk vindt kan je na een jaar altijd nog voor iets anders kiezen, maar dan weet je in ieder geval zeker dat voeding&dietiek niks voor je was.

[Delicate]

Misschien kun je wat stress-weghalende meditatie proberen. Ik weet niet of je er mee bekend bent maar misschien kan je een boek uit de bieb halen en wat oefeningen doen. Dit haalt vaak veel stress weg en zal je wat voor kunnen bereiden op je examen en alle andere nieuwe ervaringen. Blijf in ieder geval positief denken en probeer uit elke nare ervaring iets fijns te halen, hoe moeilijk dat ook lijkt.

mira_love schreef op 29-06-2005 @ 15:50 :
Ik praat er alleen over met een goede vriendin, maar zei is ook niet iemand die goede raad kan geven. Het enige wat ze kan doen is mn verhalen aanhoren. Hij weet dat ik hem leuk vind, maar hij zei dat het leeftijdsverschil (10 jaar) toch misshcien de groot was en dat hij op dit moment niks kan beginnen omdat er iest was gebeurd in zijn vorige relatie. Ik zou wel graag willen weten of dit dus een nee is, al weet ik natuurlijk van wel..

Dit heb ik ook momenteel, een bijzonder leuke studiegenote waar ik veel mee omga, ook al weet ik allang dat zij niks in mij ziet, toch blijf ik dom hoop koesteren.

Echt zwaar irritant.

Helaas weet ik er zelf ook niet mee om te gaan, als er iemand is die dat wel weet...

Maar wat hij zei over dat leeftijdsverschil, dat is gewoon een excuus om jou niet te kwetsen, dat kan je van mij aannemen.

Ik was ook echt heeeel erg verlegen.
Nu ben ik dat niet meer zo erg.
Ik dacht ook altijd dat er niemand zo verlegen was als mij enzo, maar ik heb geleerd dat je jezelf er wel een beetje mee kan helpen... Hoe moeilijk het ook lijkt.
Ik moest naar een nieuwe school dit jaar en er waren allemaal mensen die mij niet moesten omdat ik "anders" ben.
Op een gegeven moment had ik besloten om voor mezelf op te komen. Niet meer braaf alles doen wat ze zeggen niet meer over me heen laten lopen. Commentaar terug geven als ze wat zeggen.
Wat je misschien kan doen als je zo verlegen bent: je kunt misschien kijken wie je aardig of misschien ook wel verlegen lijkt op die opleiding en dan gewoon een of andere opmerking maken. Zo komt er vanzelf wel een gesprek op gang en merk je misschien al of het klikt.
En denk maar zo: Als mensen je afkraken zijn ze het gewoon niet waard. Ik weet niet of je iets aan mij reactie hebt, maar als je iets wil vragen, ga je gang

[dark princess]

hey meis!

Ik snap volgens mij wel helemaal hoe je je voelt, maar daar heb je misschien niet zo veel aan.

Over probleem 1 heb ik niet zoveel te zeggen. Ja, uit je hoofd zetten, maar dat snap je zelf ook wel en dat gaat nou eenmaal niet zo makkelijk, vooral omdat het ook nog eens een collega is. Misschien kan je proberen om hem minder vaak te zien, door op een andere afdeling te werken of andere tijden of iets...ik weet ook niet precies.

Over probleem 2 kan ik mee praten, bij mij ging het wel redelijk, het ging niet snel, maar wel goed. Uiteindelijk mocht ik dus afrijden en het ging goed, alleen daar dacht de examinator anders over...sinds die tijd ging het dus steeds slechter. Ik ben toen een tijdje gestopt, omdat ik het echt niet meer zag zitten. Toen heb ik het nog een keer geprobeerd, wnat mijn instructeur vond dat het juist weer de goede kant op ging, ik moest weer afrijden, omdat anders ook nog eens mijn theorie zou verlopen en toen was ik geslaagd! Het ging niet eens zo heel erg goed, maar de examinator vond het goed genoeg . Je kan er idd wel met je instructeur over praten, dan kan hij of zij je misschien tips geven en zeggen wat je heel goed doet of wat misschien iets beter kan. Als je meer zelfvertrouwen krijgt, gaat het rijden ook beter, of je ziet zelf ook in dat je gewoon goed kan rijden en dat ook al wel kon.

Nu nog even probleem 3: Ik zit ook met hetzelfde, alleen weet ik van 1 meisje dat ze waarschijnlijk ook die opleiding gaat doen en daar ben ik niet blij mee. Dat meisje heeft namelijk al eens eerder de halve klas tegen mij opgezet, omdat ik vrij rustig ben en zij nogal veel praat geloofden ze haar natuurlijk en gingen ze met haar om. Ik ga weer aan een nieuwe studie beginnen, kom dus ook weer in een nieuwe klas en ik weet ook niet of dit wel een goede keuze is. Ik heb al vaker de verkeerde opleiding gekozen en daarom benik bang dat het nu weer gedaan heb. Maar volgens mij weet niemand helemaal zeker of de studie wel is wat hij of zij echt wil, de studie pakt altijd anders uit dan verwacht heb ik het idee. Misschien kan je op het forum (of een ander forum) een oproepje zetten over je studie en welke mensen dit nog meer gaan doen, dan 'ken' je tenmiste al iemand. Ik weet uit ervaring dat de introductie erg mee valt, de scholen maken het zo dat je je klasgenoten wel een beetje moet leren kennen. Er zijn idd altijd mensen die net zo verlegen en onzeker zijn als jij (wat iemand hierboven ook al zei).

Nou, heel veel succes en sterkte en laat je vakantie niet verzieken door al die stres!

[mira_love]

Ik wil even iedereen bedenken die hier gereageerd heeft! Ik weet dat het moeilijk om goede en ook echt bruikbare tips te geven, want tenslotte moet ik het allemaal zelf doen. Ben blij dat er een paar mensen zijn die mijn verhaal even wilde lezen en ik ben ook blij dat ik nu weet dat ik niet de enige ben met zulke 'problemen', want dat denk je soms echt.
Thanks mates!

[The0]

mira_love schreef op 30-06-2005 @ 13:33 :
Ik wil even iedereen bedenken die hier gereageerd heeft! Ik weet dat het moeilijk om goede en ook echt bruikbare tips te geven, want tenslotte moet ik het allemaal zelf doen. Ben blij dat er een paar mensen zijn die mijn verhaal even wilde lezen en ik ben ook blij dat ik nu weet dat ik niet de enige ben met zulke 'problemen', want dat denk je soms echt.
Thanks mates!

Zijn we voor toch Altijd goed om eens een ander licht op je problemen te werken, veel mensen weten toch vaak meer dan weinig he. Succes met alles.

[Daboman]

mira_love schreef op 29-06-2005 @ 15:12 :Ik moet even mijn hart luchten, want ik wordt helemaal gek van mezelf. Er zijn een aantal dingen die me op dit moment nogal bezig houden en waar ik psychisch soms een beetje onder door ga.

Dat vinden we uiteraard best op dit forum Tenminste, ik wel

Ten eerste is het zo dat ik nu verliefd ben op een collega, maar hij niet op mij. Ik vind hem echt super leuk en ik weet niet hoe ik me moet gedragen tegenover hem. Hij is vrijzegel en ja er is een leeftijdsverschil, maar ik heb er echt alles voor over om een keertje met hem uit te gaan. De liefdesverdriet, 2e keer binnen 2 jaar (eerste keer heeft het me 1,5 jaar gekost om er overheen te komen). Ik weet gewoon niet meer wat ik wel en niet moet doen en hoe ik dit nou het beste kan aanpakken.

Dat herken ik. Mijn liefde wordt ook nooit beantwoord.

Ten tweede ben ik nu bezig met rijslessen en ik bak er volgens mij niks van. Ik heb echt het gevoel dat het voor geen meter gaat. Ik heb altijd 2 ur achter elkaar, maar pas de 20 minuutjes gaat het wel redelijk. Maandag heb ik een tussentijdsetoets en 22 augustus heb ik al mijn examen!!!!! Ik wordt er zo hopeloos van en ik heb al een paar keer gedacht: ik stop, ik wil geen rijles meer! Ik zat laatst bijna huilend in de auto en ik schaamde me dood tegenover mijn rij-instucteur.

Dat heb ik ook. Dat gezeik van die instructeur iedere keer!

Ten derde zie ik heeel erg vel op tegen mijn studie. In september begin ik met de studie voeding en dietetiek in groningen. Ik weet niet eens of dit wel de goede opleiding is voor mij, maar verder is er geen andere opleiding die mij wel leuk lijkt. Ik heb echt grote twijfels of dit wel de opleiding is die bij mij past en of ik hem wel leuk vind. Ik kijk ook heel erg op tegen de introductieweek van de studie. Ik ben nogal verlegen en durf anderen niet zomaar aan te spreken. Ben bang dat niemand naar mij toe komt en dat ik dus me niet op mijn gemak ga voelen. Iedereen zou zeggen, ach het valt best wel mee allemaal. Wacht nou maar af hoe alles loopt. Maar ik wordt er helemaal gek van!!!! Ik voel me nu zo niet happy!!! Ik weet het gewoon even niet meer!!!

Wie twijfelt er nou nooit wel eens aan zijn studie?

Ik zeg altijd tegen mij dat er nog veel meer mensen zijn met dit soort problemen en dat ik het mezelf niet zo aan moet trekken, maar op de een of andere manier kan ik het allemaal niet van mij afzetten.
Als iemand een tip heeft of alleen even wil reageren, dan wel graag serieus....

Lijkt me zeer menselijk.

Maar waarom zou je je daar aan ergeren? Kost alleen maar energie en je wordt er alleen maar nog meer depri van. Het is een vicieuze cirkel die zichzelf versterkt. Als je je dat realiseert kun je er makkelijker uitkomen. En ik heb wel bij mezelf gemerkt dat ik het steeds sneller bij mezelf herken en dat ik er steeds sneller uitkom.

En hieronder m'n eigen relativeringen:

M'n liefde wordt niet beantwoord, maar ik heb wel hele lieve vrienden

Het autorijden gaat niet zo lekker, maar ik ben wel goed in iets anders

Ik twijfelde wel eens aan m'n studie, maar eigenlijk vind ik het best leuk.

En ik zeg altijd maar, ook al zou ik een ongelovelijke eikel zijn die nooit eens wat goed kan doen en dat continu alles maar tegen zit, who cares? shit happens Met een beetje zelfspot kun je er nog om lachen ook

[mira_love]

Daboman schreef op 30-06-2005 @ 20:58 :

En ik zeg altijd maar, ook al zou ik een ongelovelijke eikel zijn die nooit eens wat goed kan doen en dat continu alles maar tegen zit, who cares? shit happens Met een beetje zelfspot kun je er nog om lachen ook

haha, daar heb je ook wel gelijk in eigenlijk! Ik zou me meer moeten richten op positieve dingen, in plaats van alleen maar steeds bezig zijn en me druk maken op de bovenstaande dingen......