Mijn buurjongen

[U*NiQ]

Ik weet niet of ik het hier juist post.. Zoniet, dan steken de forumbazen daar wel een stokje voor neem ik aan

Maar hup, to the point. Het gaat over mijn buurjongen, M.
M. woont al een tijdje niet meer thuis en heeft gescheiden ouders, zijn moeder en jongere broertje wonen langs ons.
Ik kan best goed opschieten met M. en kom hem altijd tegen als ik op stap ga nu hij niet meer bij zijn moeder woont.
Vorige week kwam hem weer tegen en we maakten een praatje. Hij vertelde dat het niet zo goed ging met hem, hij had ruzie met zijn ouders en kon momenteel nergens terecht. Hij was emotioneel, wat ook door de hoeveelheid drank kan komen die hij inmiddels al achterover geslagen had. Ik heb naar hem geluisterd, hem wat getroost maar ik had het idee dat ik niet veel meer kon doen.

Nu was ik afgelopen donderdag aan het stappen met een vriendin van me die M. ook goed kent en we kwamen hem weer tegen. M. vertelde tegen mijn vriendin dat hij geen zin meer had in het leven. Vervolgens liet hij zijn arm zien waar een aantal bloederige, rode strepen te zien waren. Hij vertelde dat hij zelfmoord wilde plegen. Voor we het door hadden was hij alweer weg, dus ik heb er niet echt met hem over kunnen praten.

Maar vannacht heb ik hem wel gesproken. Ik heb hem gezegd dat ik het niet eens was met hetgeen waar hij mee bezig was. Het snijden in zijn armen, het praten over zelfmoord.
De oorzaak van de ruzies met zijn ouders is mij niet duidelijk.
Ik heb hier verder niet met hem over gepraat.
Ik heb aangegeven dat telkens wanneer ik thuis kwam ik de neiging had om bij de buren aan te bellen om te vertellen waar zoonlief mee bezig was. M. schrok hiervan en ik heb hem moeten beloven dat ik mijn mond houd. Maar ik zie geen andere manier om hem te helpen. Hij wil niet naar Jeugdzorg of iets dergelijks.

Nu heb ik het ook met mijn moeder over M. gehad. In de eerste instantie zei ze dat ik me er beter niet mee kon bemoeien, maar zonet kwam ze hierop terug en zei ze dat ik de buurvrouw moest gaan inlichten.

Nu is mijn vraag aan jullie, wat zouden jullie doen?

Wat ik zelf zou doen zou ik niet weten...alles heeft z'n voor- en nadelen...hij zal het je zeker niet in dank afnemen als je zijn ouders inlicht...en je kunt er ook nooit zeker van zijn of het inderdaad helpt...maar niets doen helpt (waarschijnlijk) iig niet. Misschien kan je er nog eens met hem over praten en eventueel samen met hem iets bedenken wat hij (of desnoods jij/jullie) kan (kunnen) doen?

[Fantôme]

ik weet niet zeker of ik dit zou doen als ik in zo'n situatie zat, maar op het moment denk ik dat ik nog een keer met die jongen zou willen praten en proberen me niet door hem te laten overrompelen (wat snel kan gebeuren, door medelijden e.d. en dan beloven je mond te houden). Ik zou denk ik aangeven dat ik nu van hem weet dat het slecht met hem gaat, wat zijn plannen zijn en dat ik dat niet zomaar kan opslaan zonder er iets mee te doen. Ik zou aangeven dat ik hem graag wil helpen maar dat ik hem niet zomaar wil laten gaan (als in: zm laten plegen) en miss. ook wel zeggen dat het misschien nodig is toch zijn ouders in te lichten of hij moet zelf ergens hulp gaan zoeken.

Anderzijds heeft hulp niet veel zin als hij er niet zelf achterstaat, maar misschien kunnen ze er bij de hulpverleningsinstantie voor zorgen dat hij weer wíl gaan leven en dat hij het leuke van het leven weer inziet...

Ik weet ook niet tot in hoeverre jij zijn probleem op een afstand wilt houden. Wil je hem op weg helpen, wil je er liever niks mee te maken hebben of wil je niets liever dan hem hieruit helpen?
dat scheelt ook nog een heleboel denk ik.

xxx! fantome

[Vejji]

geef hem een reden om te leven, er zijn best leuke dingen in het leven hoor
ik zou persoonlijk het er met hem over hebben gewoon een lekker lang verhaal, maarja ik weet niet hoe jij bent naturlijk.

verder moet je oppassen dat het niet gewoon een schreeuw om aandacht is, als die jongen echt zijn polsen half heeft doorgesneden
met de intentie om zichzelf het loodje te laten leggen dan zou hij dat niet hebben laten zien denk ik, maar positief is dat hij het niet helemaal heeft gedaan OFTWEL hij twijfled waarschijnlijk, er is iets dat hem tegenhoud.

zoek maar eens uit wat datgene is, en praat er met hem over

als je dat wil natuurlijk

[light fighter]

Gijsbertus schreef op 21-08-2005 @ 14:19 :
geef hem een reden om te leven, er zijn best leuke dingen in het leven hoor
ik zou persoonlijk het er met hem over hebben gewoon een lekker lang verhaal, maarja ik weet niet hoe jij bent naturlijk.

verder moet je oppassen dat het niet gewoon een schreeuw om aandacht is, als die jongen echt zijn polsen half heeft doorgesneden
met de intentie om zichzelf het loodje te laten leggen dan zou hij dat niet hebben laten zien denk ik, maar positief is dat hij het niet helemaal heeft gedaan OFTWEL hij twijfled waarschijnlijk, er is iets dat hem tegenhoud.

zoek maar eens uit wat datgene is, en praat er met hem over

als je dat wil natuurlijk

ooit gehoord van zelfverwonding? jezelf opzettelijk verwonden zonder dood te willen? en ja hij zegt over zelfmoord na te denken dat wil nog niet zeggen dat het een poging is

[Vejji]

light fighter schreef op 21-08-2005 @ 14:36 :
ooit gehoord van zelfverwonding? jezelf opzettelijk verwonden zonder dood te willen? en ja hij zegt over zelfmoord na te denken dat wil nog niet zeggen dat het een poging is

ja hoor wel eens van gehoord en meegemaakt, maar das meer psycholgisch, oftwel dan moet je oppassen als hij geestelijk fucked up is moet je zorgen dat hij je niet meesleept in ZIJN depressie.

maaruh ik zij ook:
het kan gewoon een schreeuw om aandacht zijn dat snijden in polsen.
wel ff goed lezen he voordat je me aanvalt

probeer de jongen gewoon weer op de rails te krijgen.

[Bloem]

Gijsbertus schreef op 21-08-2005 @ 14:19 :
geef hem een reden om te leven, er zijn best leuke dingen in het leven hoor

He ja, met een beetje geluk klampt hij zich dan helemaal aan haar vast, of pleegt toch zelfmoord waardoor zij een schuldgevoel krijgt. Hij moet zelf redenen om te leven vinden, dat kan en moet iemand anders niet voor je doen.

[Al Murphy]

Ik vind het toch een vreselijk moeilijke situatie. Praten over zelfmoord, van die nietszeggende/zogenaamde zelfmoordpogingen... ik heb het er echt niet voor. Het is meestal niet meer dan een schreeuw om aandacht. En in de praktijk is het ook vaak een poging om je miserie en ellende met anderen te delen. Gedeelde smart is halve smart.

Maar als hij een echt goede vriend van je is, zou hij net niet mogen proberen je in zijn ellende mee te slepen. Pas maar op of jij bent degene die nog het meeste van zijn problemen gaat afzien. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je er niet mag of hoeft te zijn voor hem.

In mijn ervaring zullen mensen die écht zelfmoord willen plegen het net stil proberen te houden. Die gaan geen (al dan niet oppervlakkige) krasjes op hun arm zetten, en weten zelf ook wel dat je van een handvol pillen uit een normale pillenkast hooguit een week strontziek zal zijn, maar daar blijft het ook bij.

Geloof me, je hebt er niet aan om zelfverzoener te gaan spelen en met zijn ouders te gaan praten. Zoiets moet van hemzelf of van zijn ouders uit komen, ook al bedoel je het supergoed. Als het slecht valt zal jij immers scheef bekeken worden, en zijn problemen zullen er niet opgelost geraken.

Alles bij elkaar vind ik het dus echt een verregaande vorm van aanstellerij (niet van jou, he). Pas daarmee op.

[Vejji]

Bloem schreef op 21-08-2005 @ 15:04 :
He ja, met een beetje geluk klampt hij zich dan helemaal aan haar vast, of pleegt toch zelfmoord waardoor zij een schuldgevoel krijgt. Hij moet zelf redenen om te leven vinden, dat kan en moet iemand anders niet voor je doen.

iemand anders kan je ogen openen

Een "schreeuw om aandacht" of niet, jezelf verwonden is altijd ernstig. En als iemand zegt dat hij het leven niet meer ziet zitten of dat hij zelfmoord wil plegen moet dat altijd serieus genomen worden. Ik zou er in ieder geval vanuit gaan dat hij depressief is. En als hij niet depressief is, is er nog steeds hulp nodig, omdat hij dan zeker ernstig ziek is.

Dus doen wat Fantome zegt:

Ik zou denk ik aangeven dat ik nu van hem weet dat het slecht met hem gaat, wat zijn plannen zijn en dat ik dat niet zomaar kan opslaan zonder er iets mee te doen. Ik zou aangeven dat ik hem graag wil helpen maar dat ik hem niet zomaar wil laten gaan (als in: zm laten plegen) en miss. ook wel zeggen dat het misschien nodig is toch zijn ouders in te lichten of hij moet zelf ergens hulp gaan zoeken.

Iemand moet ingelicht worden, of hij moet hulp zoeken (en dat dus ook echt doen). Met antidepressiva zal hij zich waarschijnlijk een stuk beter voelen na een tijdje.

[Nona]

Iemands ouders inlichten is altijd moeilijk, een persoon kan zich daarbij behoorlijk verraden voelen (en terecht). Maar als zijn leven gevaar loopt (en die inschatting maak jij zelf) is het vaak verstandiger om toch te doen, ook als vriend(in).
En ja, je kunt proberen hem eigenhandig te helpen door hem een luisterend oor te bieden en wellicht wat nieuwe inzichten. Maar laat je er niet in meetrekken, daar heb jij niets aan en hij ook niet.

[Ir. de Narie]

Als je tijdens het stappen aan je buurmeisje en haar vriendin verhaalt over je neigingen en je verwondingen laat zien ben je op zoek naar ofwel sex ofwel een heleboel aandacht.
Een aandacht tekort moet je bijvullen, maar mensen op deze manier dwingen om met je bezig te zijn verdient een keiharde trap oinder je hol.
Iemand die echt dood wil houdt daarover zijn mond tegen anderen.
Iemand die echt dood wil vraagt niet aan anderen om niet aan anderen te verhalen over zijn bloederige neigingen.

Zeg hem dat als hij geen vrolijk, gezellig en intressant manspersoon wordt je hem geen blik meer waardig zal keuren.
Heeft ie meteen een motivatie

[Spiteful]

Dat lijkt mij een gevaarlijke redenering. Mensen willen soms toch alles aan iemand kwijt?
Trouwens zelden geweten dat iemand gediend is met een trap onder zijn hol...