Tsja, natuurlijk gaat men bij het voorlezen van Latijnse teksten waar de naam in aangetroffen wordt gewoon op de normale tour verder (i.e. volgens de regels omtrent het uitspreken van Latijnse teksten), waardoor doorgaans 'Kaisar' te horen is.
Maar Sésar (of op z'n X-SAMPA's: [sesAr]) is inderdaad de meest gangbare term om te gebruiken buiten teksten. Dit sluit aan bij de traditie, waarin een c voor een e (en een i) uitgesproken wordt als een s, zoals in het Frans. Soms hoor je in plaats hiervan ook nog wel eens de Italiaanse tsj-klank; denk aan [veni vidi vitsji]. Of een mengvorm: onlangs hoorde ik '[sIrtsje]' toen het over Circe ging.

De traditie kent talloze rare uitspraakregeltjes, maar, juist omdat het traditie is, blijft men ze hanteren.

Dit houdt ook in dat, wanneer iemand '[kAjsAr]' zou zeggen, diegene in het algemeen hypercorrect, anarchistisch en vreemd over zou komen.