Ik herken dit ook wel enigszins.
Tegenover bepaalde vriendinnen van me heb ik dit de laatste tijd erg, maar de reden is dat zij soms zo'n grote eigendunk lijken te hebben gekregen. Zij willen zich precies tegenover mij bewijzen (ik weet niet of dit werkelijk zo is , maar het komt op mij zo over) waardoor ik me dan weer onzeker ga voelen en me ook wil bewijzen tegenover hen.
Tegenover een heel goede vriend van me heb ik het ook, omdat hij een eerder stoer figuur is terwijl ik dat niet ben. Hij is immens sociaal en kent heel veel mensen. Dan wil ik automatisch tegen hem vertellen met hoeveel mensen ik wel niet ben weggeweest en hoe leuk het wel niet was.
Wat je ertegen kan doen...
Ik denk dat het belangrijk is tevreden te zijn met hoe je bent of meer zelfs, fier zijn op je anders-zijn-dan-anderen. Gepassioneerd vertellen over je belevenissen wekt interesse op en dat is dus alleen maar positief. Welke belevenissen dat ook zijn, hoe stom of saai je hobbies ook mogen zijn, zolang anderen zien dat je ervan geniet maak je indruk op anderen. Maar dat kan alleen als je er ook werkelijk van geniet denk ik.
Dus ik zou zeggen: leer genieten van al wat je doet, groots of niet, en dan volgt de rest vanzelf