Hoe kunnen tranen liegen?
Wanneer mijn hart zegt dat het er niet meer is,
niet zal komen, niet zal zijn, en misschien nooit is geweest.
Omdat ik het lang voor ik de kennis en het vermogen bezat,
Het weggeven aan je is, mijn hart, mijn ziel, mijn geest.
En dan vind men het vreemd als een meisje alleen huilt,
als tranen lopen zonder aanzet ineens, blindelings huilen.
Maar wanneer ik aan jou denk, of aan liefde, gebeurt het ineens,
De pijn die mijn lichaam meetrekt, en toch wil ik niet ruilen.
Want geen enkel hart is zo gebroken als het mijne,
En het is niet eens van mij, maar altijd van jou geweest.
Want wie anders kan het in zoveel stukken breken,
en van alle splinters in mijn hart, bezit jij toch nog het meest.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
Laatst gewijzigd op 14-07-2002 om 22:04.
|