Angsten

[zozze]

Het is al lang zo dat ik van veel dingen bang ben, maar tegenwoordig wordt het echt extreem. Zo extreem zelfs dat ik er in mijn dagelijks leven echt veel last van krijg.

Sinds een jaar of twee ben ik erg bang van overvliegende vliegtuigen. Als er een vliegtuig overvliegt moet ik naar de lucht kijken om te zien waar het precies vliegt, en het te volgen tot het weg is. Ik ben er als de dood voor dat het vliegtuig zou kunnen neerstorten. Ik ga ook elk jaar op reis met het vliegtuig, nog nooit problemen mee gehad, maar vorig jaar heb ik heel de rit ineengedoken in mijn stoel geprobeerd om te slapen. Ik was doodsbang en dacht dat het vliegtuig elk moment zou neerstorten.

Tegenwoordig heb ik ook problemen als ik in een groot gebouw ben. Van het moment dat er een vrachtwagen voorbij komt en de vloer een beetje trilt, slaat de angst me om het hart, omdat het gebouw zou kunnen instorten. Ook thuis heb ik dat probleem, vanaf dat ik 's nachts buiten een onbekend geluid hoor vrees ik voor het ergste.

Maar dat zijn niet mijn grootste angsten. Waar ik het meest bang van ben is de auto. Toen ik een jaar of 6 was hebben we op een korte tijd twee (lichte) ongelukken gehad, en sindsdien was ik niet meer zo dol op de auto. Dat is de laatste jaren alleen maar verergerd. In de auto valt het nog mee, maar ik moet ook elke dag naar school met de bus, en daar ben ik als de dood voor. Ik ben verschrikkelijk bang dat de buschauffeur in slaap zou vallen en een huis in rijden. Op de bus giert de angst dan echt door mijn lichaam, en ik moet me steeds op één punt in de bus concentreren, want als ik naar buiten kijk word ik gek. Ik moet vaak huilen als ik op de bus sta te wachten, gewoon omdat ik weet dat ik doodsbang ga zijn. Ook als ik op het voetpad loop hou ik alle voorbijrijdende auto's goed in de gaten, want natuurlijk kan er ook iemand achter zijn stuur in slaap vallen..

Dat alles wordt nog erger als het nacht is. 's Nachts in mijn bed lig ik vaak tot heel laat te luisteren naar alle geluiden buiten, alle vliegtuigen hoor en zie ik overvliegen. Ik ging onlangs naar de bioscoop met mijn ouders, en ik hield mijn vader van achteraan in de auto constant in de gaten. Toen hij zijn hoofd een beetje bewoog dacht ik dat hij in slaap viel en begon ik heel luid te schreeuwen dat hij moest oppassen. Maar hij was helemaal niet in slaap aan het vallen, en ik heb heel de rit naar huis zitten huilen. Ook toen we met school een uitstap naar Parijs gedaan hadden en 's nachts met de bus terugreden dacht ik dat ik gek werd. Ik kon niet naar buiten kijken, dus ik heb vier uur lang enkel naar de grond gekeken.

Dit is niet zomaar even bang zijn, het duurt echt al lang en ik weet niet hoe ik het moet oplossen, het wordt alleen maar erger. Het is ook lastig voor mijn geest, ik sta de hele tijd onder stress, en dan heb ik het gevoel dat al mijn spieren helemaal samentrekken. Soms raak ik in paniek en meestal begin ik dan te huilen. Misschien heeft iemand hier ervaring mee of kan iemand een oplossing geven?

dit riekt een beetje naar een paniekstoornis... je moet naar de huisarts en je laten doorverwijzen naar een psycholoog of psychiater. als het al zo lang duurt kom je er anders zelf niet meer uit.
het moeilijke is dat je weet dat het irrationel is, maar dat je toch bang ben...
succes

Idd langs de huisarts en om een verwijzing naar een psycholoog vragen.

[Zwoek]

Lijkt me ook het verstandigst ja.

[Politiker]

Erg vervelend voor je! Als ik jou was zou ik hulp inschakelen. Dit lijkt op een een of andere angststoornis of iets dergelijks. Veel sterkte ermee!

[Smokin']

Je angsten zijn zonder meer irrationeel en dat weet je ook. Ik kan dat wel uitleggen alhoewel ik me afvraag of het iets helpt. Het vliegtuig is nog veiliger dan de auto. Het aantal ongelukken dat ermee gebeurt is relatief extreem klein en de meeste ongelukken vinden ook nog eens plaats in niet-Westerse landen. Je ziet dat de meeste ongelukken in Afrika en de voormalige Sowjetunie plaatsvinden. Bovendien wordt de luchtvaart nog elk jaar veiliger. Wist je dit? Als je elke dag zou vliegen..elke dag..dan zou het 19.000 jaar duren(ongeveer 7 miljoen dagen!) voordat je een ongeluk zou krijgen, zo veilig is vliegen. Je moet op den duur ook kwaad op jezelf worden en gewoon nagaan dat het gewoon flauwekul is dat je hier zo bang voor bent. Ik weet wel dat het makkelijker gezegt dan gedaan is maar je zou op zijn minst kunnen proberen jezelf gerust te stellen door je angsten onderuit te halen met logische argumenten.

Hoevaak storten er in Nederland gebouwen in? Hoevaak vallen automobilisten in slaap en rijden ze zichzelf de vernieling in? heel, heel zelden. En dan nog zijn dit soort dingen een feit in ons leven. Jij kan daar geen controle op uitoefenen, je kan enkel goed op jezelf passen. Wat je nu doet is het tegenovergestelde. je vernietigt je eigen geluk door jezelf voortdurend irrationele stress op te leggen. Nu heb ik geen ervaring met zulke extreme angsten, maar wel met irrationele gevoelens wegwerken. Pak een pen en papier en ga eens wat informatie zoeken over de burgerluchtvaart. Hoeveel ongelukken vinden er plaats, wat zijn de oorzaken. Dat soort dingen moet je opzoeken. Waarom? Omdat het je een idee geeft van waar je het over hebt, en je gaat er dingen door in proportie zien. En daarna moet je redenen opschrijven, zo veel als je kan bedenken, waarom de kans extreem klein is dat jij hier het slachtoffer van wordt. Zulke dingen kan je ook wel doen ten aanzien van in slaap vallende buschauffeurs. Bv

- er zijn Europese richtlijnen ontwikkelt door ervaren specialisten om de veiligheid van de buschaffeur en de passagiers maximaal te garanderen
- er staan strenge sancties op het niet naleven van deze regelgeving
- de Europese wegen zijn de afgelopen decennia steeds veiliger geworden
Allemaal factoren die het enkel onwaarschijnlijker maken dat jij in een bus terecht komt waarbij de chaffeur in slaap valt. Zulke dingen moet je voor jezelf herhalen en herhalen. je moet jezelf overtuigen. Je hebt jezelf ook overtuigd dat je enorme risico's loopt, dus hier kan je jezelf ook van overtuigen. Alsjeblieft..denk niet aan de mogelijkheid , denk aan de waarschijnlijkheid.

Begin daarnaast met het maken van kleine veranderingen. Een voorbeeld is het volgende. Mbt die geluiden waar je op let: Probeer eens een nacht te slapen met oordopjes in. Probeer het gewoon. Als dat te moeilijk is.. probeer dan bijvoorbeeld eens volkomen ontspannen te gaan liggen..en 30 seconden volledig te relaxen. Relax..adem rustig en ontspan jezelf. Daarna mag je weer luisteren naar vliegtuigen en erover nadenken.. Als dat lukt, probeer het daarna eens een minuut. Probeer het dan eens drie maal een minuut per dag. Enz. Hou je vorderingen bij en blijf ook werken aan de rationele wegwerking van je angst door middel van argumentatie. Ik kan hier nog eindeloos over doorpraten..maargoed.. anders moet je me maar pm-en voor msn ofzo.En ik sluit me bij de rest aan.. dit is een serieus probleem. ik vind dat mensen veel te snel naar psychologen lopen maar in dit geval raad ik je dat wel aan..

[herby]

Pas maar op dat het geen dwangneuroses worden, laatst een documentaire gezien daarover en dat begint met exact zulke angsten

[Hourglass]

Je angsten accepteren, merken dat er weinig gebeurd, angsten verwerken. zo niet alleen dan inderdaad met de hulp van een psycholoog.

[zozze]

hoihoi, dank jullie voor alle reacties en sorry voor het late antwoord Ik heb hulp gezocht, maar het is nogal frustrerend. Ik heb naar een cgg (centrum voor geestelijke gezondheidszorg) in de buurt gebeld, en die hadden het heel druk, dus ik moest na drie weken terugbellen. Ik heb teruggebeld, ik kreeg een mevrouw aan de lijn (de mevrouw die mij dus zou gaan helpen), maar die zei dat ze me beter kon doorverwijzen naar ergens anders. Ze gaf een adres op, maar toen bleek dat dat erg ver van hier ligt en ik had geen zin om elke keer een paar uur op de trein/bus te zitten. Dus heb ik naar een ander cgg gebeld (ook hier in de buurt), en zij zeiden dat ze alleen mensen uit die stad behandelden, dus dat ik niet in aanmerking kwam. Ze zeiden ook wel dat er nog een ander cgg is, dus daar ga ik nu volgende week naar bellen, in de hoop dat zij me kunnen helpen.

Ondertussen is er nog niet veel veranderd, ik merk wel dat als ik me goed voel dat ik ook veel minder bang ben, maar snachts blijft het altijd erg.

Mocht geen enkel cgg je kunnen helpen, gan dan eens langs je huisarts. Hij/zij kan je misschien toch zo'n cgg 'binnen krijgen' en weet anders wel of er nog andere mogelijkheden zijn en kan je eventueel ergens anders naar doorverwijzen.

[Tink*]

Is er geen andere instelling in de buurt idd, want dit lijkt heel erg op een angsstoornis en het is gewoon vervelend omdat het je leven belemmert. Bang zijn is rot. Ik denk dat het verstandigste is om gewoon langs de huisarts te gaan hoor, die verwijst je wel door. Er zal vast nog wel iets anders in de buurt zijn dat geen uren reizen is.