Hoe denk jij over het leven?

oelekeboeleke · **14-07-2007, 14:25**

hey,

Ik vraag mij af hoe jullie denken over de zin van het leven, waar leef jij voor en wat is belangrijk voor je? En wat vind je totaal niet boeiend?

**14-07-2007, 14:45**

Ik denk niet dat er een bepaalde 'zin' aan het leven is, of een soort 'doel' ofzo; ik leef gewoon zodanig dat ik gelukkig ben, maar niet zodanig dat ik alleen 'in het moment' leef, maar ik probeer dus ook vooruit te denken

Severus · **15-07-2007, 12:20**

Ik heb, filosofisch gezien, vooral een nihilistische kijk op het leven - met een vleugje existentialisme.

Het leven is voor mij dus eigenlijk zinloos, maar kan enigszins draaglijk gemaakt worden door jezelf doelen te stellen en die proberen te verwezenlijken.

Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Oké, nu dwaal ik een beetje af.

Maar ik heb niet echt zin om verder nog een heel verhaaltje op te gaan hangen, dus ik houd het hierbij: alle leven is zinloos en zal altijd zinloos zijn, hoezeer je ook probeert om er zin in te vinden.

Southtown · **15-07-2007, 12:24**

Het leven is gewoon een chemisch ongeluk/toeval (hoe je het ook bekijkt). Nuja, we zijn nu eenmaal een pak moleculen die erin geslaagd zijn een bewustzijn te ontwikkelen, dus laat ons ervan profiteren

Misschien moet ik eraan toevoegen dat ik niet vind dat het leven daarom waardeloos is of geen betekenis heeft. Ik vind het gewoon een buitenkansje. Een onverwachte bonus zeg maar.

dallie · **15-07-2007, 20:46**

Eudemonisme vind ik wel prima

Makaveli · **15-07-2007, 21:47**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik.

Afleiding waarvan? Als het leven zinloos is, is het toch niet iets waar je je meebezig zou moeten houden, simpelweg omdat het zinloos is dat te doen. Dus is volgens mij geen sprake van afleiding, maar van zingeving aan niets.

trophus · **17-07-2007, 02:37**

Moh, naar mijn ervaring van vroeger kan ik het eigenlijk alleen maar vertellen aan de hand van dingen die ik heb geleerd:

Kijk niet te veel naar het verleden, richt je op het heden en de toekomst, de toekomst bestaat uit allemaal "nu's" dus als je zorgt dat je nu gelukkig bent en dat je nu werkt aan de toekomst kan het alleen maar beter gaan.

Kijk kritisch naar jezelf, word niet ongelukkig over waar je niet tevreden over bent maar werk er aan.
Stel jezelf een doel voor ogen en ga er ook echt voor.
Werk altijd aan iets wat je fysiek kan verbeteren (eten, sport)
Werk altijd aan iets wat je intellectueel kan veranderen (leren, discusseren)
Werk altijd aan iets wat je spiritueel kan veranderen (lezen, een geloof kan voor een enkeling helpen)
Zo blijf je altijd vooruitgaan, en dit zul je zelf ook merken. Hou discipline, hou jezelf bezig.

Nadenken is op zich prima, maar denk na over de dingen waar je iets aan kunt doen, de rest heeft toch geen nut.
Er is zoveel slechts in deze wereld waar je nu toch niets aan kan doen, misschien later, maar maak je er nu niet druk om. Als jij je als een goed persoon gedraagt heb jij je deel gedaan voor de samenleving.
Als je zo veel nadenkt dat je leven aan je voorbij gaat zie je alleen dat alles fout gaat.
Ik denk dat dit voor veel mensen ook de essentie van depressie is.

Laat je niet leiden door anderen of de media, luister en geef feedback, iemand die niet in staat is om een normale discussie met je te voeren heeft een mening die gebaseerd is op zijn eigen wereld en is dus niet de moeite waard.
Mensen die wel een normale discussie met je willen voeren hebben dit ook met andere mensen gedaan en hebben dus aldoende geleerd.
Uiteindelijk is het je eigen mening die je leven leid, maar sta open voor andere ideeen.

Verleg je grenzen, maar hou je disciplines.
Als er zaken zijn waar je heel veel om geeft, handelingen die je doet die je doet vanuit een goeie reden, hou er aan vast.
Als er dingen zijn waar je bang voor bent, kom er oog in oog mee te staan en reken er mee af, angst moet je tegenhouden de doelen te bereiken die jij aan jezelf stelt.

Doe nooit met opzet een ander kwaad, maar laat anderen jouw ook niet ongestraft kwaad aandoen.
Haat is zinlos, het leven is te kort en haat is negatief, wil je echt je korte leven opzettelijk met zoveel negativiteit doordrenken? (jaja, gejat van American History X, maar het is wel zo...)

Je bent niet meer of minder waard dan een ander, maar je leeft uiteindelijk voor jezelf.

"Make sure the thing you live for is worth dying for"

denk dat dat het wel zo'n beetje is...misschien zijn er nog meer levenslessen die ik heb geleerd maar kan ze niet zo 1.2.3 herrinneren.

**20-07-2007, 21:47**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :

Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

De tering, hoe kan iemand zo negatief in het leven staan.

trophus · **20-07-2007, 21:52**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Je kunt het ook omdraaien

Het leven is leuk en zinvol, maar sommige mensen zoeken afleiding in het denken over het leven.
En hoe meer je denkt over het leven, hoe meer van je leven gewoon aan je voorbij gaat.

Ik had vroeger exact dezelfde levenshouding als jij, totdat ik mij bedacht, ach, zo erg is het leven niet, ik bedoel ja, de mensheid is kut, ja, de wereld is ee baggerplek geworden, maar het enige deel v/d wereld waar jij je mee bezig hoeft te houden is het gedeelte om je heen en je kan je bijdrage leveren aan het verbeteren van de wereld door gewoon goed te zijn voor de mensen om je heen.

Als iedereen zo zou denken was de wereld een veel mooie plek geweest.

coopergirl · **20-07-2007, 21:53**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Wat een onzin. Dit is jouw kijk op het leven, vul niet in hoe anderen daar in staan.

Lord Dolphin · **20-07-2007, 23:32**

De zin van het leven is voor mij: gelukkig zijn op langer termijn en op korte termijn in een goeie bui zijn / blij zijn.

trophus · **21-07-2007, 13:13**

Citaat:

Lord Dolphin schreef op 21-07-2007 @ 00:32 :
De zin van het leven is voor mij: gelukkig zijn op langer termijn en op korte termijn in een goeie bui zijn / blij zijn.

dat heb je goed bekeken

je leeft in het nu, en de toekomst bestaat uit allemaal nu-momenten
als je elk nu-moment in een goeie bui bent bent je op lange termijn gelukkig

Nebula · **21-07-2007, 14:58**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik heb, filosofisch gezien, vooral een nihilistische kijk op het leven - met een vleugje existentialisme.

Het leven is voor mij dus eigenlijk zinloos, maar kan enigszins draaglijk gemaakt worden door jezelf doelen te stellen en die proberen te verwezenlijken.

Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Oké, nu dwaal ik een beetje af. Maar ik heb niet echt zin om verder nog een heel verhaaltje op te gaan hangen, dus ik houd het hierbij: alle leven is zinloos en zal altijd zinloos zijn, hoezeer je ook probeert om er zin in te vinden.

En wat is volgens jou de zin van jouw post, als ik vragen mag?

ecrivaine · **21-07-2007, 15:19**

Citaat:

Nebula schreef op 21-07-2007 @ 15:58 :
En wat is volgens jou de zin van jouw post, als ik vragen mag?

Antwoord geven op de vraag?

@ Trophus:

Citaat:

Ik had vroeger exact dezelfde levenshouding als jij, totdat ik mij bedacht, ach, zo erg is het leven niet, ik bedoel ja, de mensheid is kut, ja, de wereld is ee baggerplek geworden, maar het enige deel v/d wereld waar jij je mee bezig hoeft te houden is het gedeelte om je heen en je kan je bijdrage leveren aan het verbeteren van de wereld door gewoon goed te zijn voor de mensen om je heen.

Ze zegt toch niet dat het leven kut is? Ergens moet je het er toch mee eens zijn dat er geen 'doel' is, of een bepaalde moraal of zingeving. Je kan een bepaald doel voor jezelf bedenken. Daar vallen bijvoorbeeld een studie, baan, geloof, relatie, hobby of een mooie reis onder. Maar dit dient niet ergens voor; het leven heeft geen zin. Als je tenminste niet gelooft in een god of iets dergelijks.
Maar ik heb me bedacht dat je dat gewoon niet te negatief op moet vatten. Misschien is alles 'zinloos', maar dan heb je ook niets te verliezen. Beschouw je leven als een mooie schone lei waar je iets moois of leuks van kan maken. Zingeving moet je er dan maar zelf aan geven en inderdaad moet je soms niet teveel nadenken. Je hoeft niet dom voor je uit te staren, maar accepteer het leven gewoon zoals het is.

**21-07-2007, 15:26**

Het leven is een test, om te kijken of ik in de hemel of hel zal belanden volgens m'n religie

ecrivaine · **21-07-2007, 15:27**

Oh, ik ben het er trouwens niet mee eens dat kinderen krijgen puur egoïsme is, al heb ik dat vaker gehoord. Dat je gelukkig wordt van kinderen, of van een relatie, is een eigenschap van een mens, en dat hoef je niet af te doen als zinloos. Objectief misschien is dat misschien zo.. maar waarom is dat erg? Je bent een mens, je hebt emoties, en daar mag je best in opgaan. Bovendien is kinderen krijgen iets natuurlijks. Je straft je kinderen niet met een leven. Je geeft ze gewoon een kans, die ze verder zelf kunnen invullen.

**21-07-2007, 15:54**

Citaat:

ecrivaine schreef op 21-07-2007 @ 16:27 :
Oh, ik ben het er trouwens niet mee eens dat kinderen krijgen puur egoïsme is, al heb ik dat vaker gehoord. Dat je gelukkig wordt van kinderen, of van een relatie, is een eigenschap van een mens, en dat hoef je niet af te doen als zinloos. Objectief misschien is dat misschien zo.. maar waarom is dat erg? Je bent een mens, je hebt emoties, en daar mag je best in opgaan. Bovendien is kinderen krijgen iets natuurlijks. Je straft je kinderen niet met een leven. Je geeft ze gewoon een kans, die ze verder zelf kunnen invullen.

Ja, daar ben ik het wel mee eens. Ik geloof dat het leven feitelijk zinloos is, maar dat wij er zin aan geven door geluk na te streven.

**21-07-2007, 20:02**

Wat echt belangrijk voor mij is zijn mijn vrienden, familie en huisdieren. Maar in de bredere zin wil ik gewoon dat iedereen om mij heen gelukkig is. Moeilijk standpunt en ook niet te bereiken

Maar ik probeer in ieder geval goed te leven, anderen geen kwaad te doen. Zo draag ik misschien ook mijn steentje bij aan deze wereld... Al heb ik soms van die gedachten na een ruzie dat ik me afvraag waarom ik ruzie maak..ik heb vrijwel alles wat ik wil en veel mensen hebben dat niet
Eigenlijk wil ik ook niet over de toekomst nadenken. Ik kan dromen, m'n leven uitstippelen maar ik vind verrassingen veel leuker.
Voor mij is de zin van het leven gewoon leven.

Nebula · **21-07-2007, 20:32**

Citaat:

ecrivaine schreef op 21-07-2007 @ 16:19 :
Antwoord geven op de vraag?

En wat is dáár dan de zin van? (enz. enz. enz.)

**21-07-2007, 20:43**

Citaat:

Nebula schreef op 21-07-2007 @ 21:32 :
En wat is dáár dan de zin van? (enz. enz. enz.)

Het heeft compleet geen zin, maar je geeft er zelf zin aan. Bezigheidstherapie

**22-07-2007, 08:51**

Citaat:

Andijvie schreef op 21-07-2007 @ 16:54 :
Ja, daar ben ik het wel mee eens. Ik geloof dat het leven feitelijk zinloos is, maar dat wij er zin aan geven door geluk na te streven.

Agree.

Citaat:

waar leef jij voor en wat is belangrijk voor je? En wat vind je totaal niet boeiend?

Ik vind het moeilijk om te bedenken wat nou écht belangrijk voor me is. De laatste jaren ben ik zo in mezelf gekeerd, en ik denk niet dat ik kan zeggen dat de ‘echte wereld’ van groot belang voor me is, hoewel ik dat een slechte ontwikkeling vind. Tegenwoordig leef ik heel erg in ‘mijn eigen wereldje’, en wat daar buiten gebeurt, zowel directe als indirecte omgeving, daar houd ik me niet zo mee bezig. Ik denk omdat de realiteit me niet aanstaat en omdat ik in mijn gedachtes zelf kan sturen, dus in mijn hoofd gaat alles ‘volgens plan’. Het is dus een soort van vluchten. Ik verzin bijvoorbeeld met welke mensen ik omga, waar ik dan in mijn hoofd hele gesprekken mee voer, terwijl ik in het echt bang ben voor sociaal contact (afwijzing) en met weinig mensen omga. Dus ik vind mijn gedachtes belangrijker dan de realiteit en dat vind ik best zorgelijk.

Mr.President · **22-07-2007, 18:59**

Citaat:

oelekeboeleke schreef op 14-07-2007 @ 15:25 :
hey,

Ik vraag mij af hoe jullie denken over de zin van het leven, waar leef jij voor en wat is belangrijk voor je? En wat vind je totaal niet boeiend?

Dat is voor iedereen heel anders, en zoals ik al lees, geeft iedereen daar een eigen antwoord op. Zo ik ook.

IK vind leven iets vreemds. Bijvoorbeeld de ervaringen van bijv. ineens vrolijk wezen, of je verdrietig voelen.
Daar kan ik niks bij uitleggen, maar ik vind het vreemd.
Ik denk dat het na het leven het knopje uitgaat, en de kamer zwart blijft. Je ervaart,voelt, en er bestaat niks meer. Je bent gewoon dood na de dood.
Ik wil ook niet weten of er iets anders intelligents, of onverklaarbaars bestaat.
Ik zie het leven ook heel perfectionistisch. Het streven naar doelen. Ik ben pas voldaan als iets perfect is gegaan. Ik denk dat ik daardoor een perfectionist ben. Zo gaat voor mij alles door; ik heb constant een doel. Ik zie daar ook veel nadelen en voordelen in. Ik kan me zeer onzeker voelen, omdat 'het toch niet goed gaat', en heb regelmatig ook last van (lichte) dwangmatigheid. Omdat alles perfect moet gaan.
Maar als iets me is gelukt, voel ik me echt blij, voldaan en heerlijk.
Ik wil me niet nutteloos voelen, en ook iets bereiken. Voor in de toekomst. Daardoor kijk ik ook terug naar me eigen gescheidenis, en de algemene geschiedenis. Om dingen te leren. Mensen zeggen wel eens dat je naar de toekomst moet kijken, maar dat vind ik niet altijd zo.
Óok, ben ik een voorstander van Kapitalisme,Vrijheid, en 'Liberty'. Er moet vrijheid zijn, uitdagingen. En door dingen te doen, daardoor om dingen te kunnen bereiken.
'American Dream'? Voorbeeld.
Toch; ben ik vaak heel positief, en geduldig als ik naar dingen kijk. Ik kan me op iets heel erg verheugen, en over dingen dromen. Daardoor kan ik ook snel depressief worden. Door over zoveel te denken. Het zit ook gewoon in mij; Ik word heel snel klein beetje depri.Heb daar geen last van, want dit is meestal al na een kwartiertje over. Want zoals ik al vermeld had; ik zie heel snel positiviteit.
Zo...Dit was mijn verhaal(tje). Er zijn zoveel nog meer kijken van mij, en ik heb nog zoveel meer...Maar ik wil niet al te egoïstisch overkijken, want in dit verhaal is het alleen 'ik'. Ik hoop dat jullie ook over mijn idea's samen met mij ook over kunnen discussie kunnen gaan, en aanvullingen geven. Ook hoor ik graag andermans meningen.

.

oelekeboeleke · **22-07-2007, 19:52**

Leven en alle ervaringen zijn idd vreemd, maar uiteindelijk worden alle gevoelens die je hebt toch veroorzaakt door chemische stofjes in je hersenen.

Ik vraag mij af waarom de mensheid na al die duizenden jaren van evolutie nog steeds te kampen heeft met problemen als depressies en ongelukkig zijn. De mens is en bljft een rare creatie. Ik snap niet dat de evolutie er niet voor gezorgt heeft dat wij ons niet meer ongelukkig kunnen voelen, of dat wij in elk geval weten hoe wij gelukkig en niet depressief kunnen zijn.

Nu ik dit type begin ik te denken dat depressies en ongelukkig zijn nu eenmaal een deel van ons systeem zijn en wij misschien gewoon niet zonder kunnen en het toch ergens goed voor is. Misschien dat als je niet meer ongelukkkig kunt zijn, je ook niet meer gelukkig kunt zijn.

Waarom zou je gelukkig moeten kunnen zijn (en daarmee dus ook ongeluk kunnen voelen, zodat je ook weer kan ervaren wat geluk is als je niet ongelukkig bent)?

Misschien zijn depressies wel een manier van moeder natuur om natuurlijke selectie toe te passen op de mens, met andere woorden: De sterkste overleeft. Nu is het zo dat wij inmiddels veel meer weten van psychologie en het menselijke kunnen en denken inmiddels kunnen beinvloeden door middel van behandeling en antidepressivia, maar dat dat vanuit het oogpunt van de evolutie natuurlijk nooit de bedoeling was. Ik denk dat depressies gewoon iets zijn wat bij het leven hoort.

Misschien is het wel zo dat als je een depressie hebt gehad, je vanuit de evolutie eigelijk ook zou kunnen verwachten dat iemand die een depressie heeft en suicidaal is, ook het absoluute tegengestelde moet kunnen ervaren, namelijk gelukzaligheid. Iemand die kan lachen kan immers ook huilen, en het is bewezen dat er een visuele cirkel van emoties bestaat.

Tegenslagen maken mensen uiteindelijk sterker, en ik denk dat hoe groter de tegenslag of depressie is, des te sterker je hier weer uit kan komen, met behulp van anderen welliswaar en dag gaat dan niet over 1 nacht ijs, maar ik geloof hier wel in. Ik denk ook niet dat je heel gelukkig kan zijn als je nog nooit heel ongelukkig bent geweest.

Terugkomend op de volgend zin: "De sterkste overleeft", iemand die een depressie kan overwinnen zal er sterker uitkomen en in staat moeten kunnen zijn om kinderen op te voeden etc. Iemand die niet uit een depressie kan komen zal waarschijnlijk een eind aan zijn of haar leven maken en zich niet voortplanten, en puur vanuit de evolutie gezien is dat simpelweg het beste voor onze soort. Psychische problemen kunnen immers erfelijk zijn. Ik denk ook dat dat is wat gebeurde tot de psychiatrie zich begon te ontwikkelen. Depressies en ongelukkig zijn zijn natuurlijk ook niet alleen van deze tijd, ook in de romeinse beschaving en ver, ver daarvoor kwam zelfdoding en geen zin hebben in het leven voor.

Ik zit mij nu af te vragen waardoor dat dat dan zo moet zijn, en de enige verklaring die ik daarvoor heb is dat een depressie nu eenmaal een gemoedstoestand is die iedereen kan overkomen onder bepaalde gebeurtenissen, en dat sommige daar mee om kunnen gaan en andere niet, en dat de ubermensch, wat het uiteindelijke doel van de enselijke evolutie zal zijn, niet gevoelig is iervoor en dat daardoor mensen die wel depressies hebben ook suicidaal kunnen worden. Het is gewoon de natuur.

Nu zeg ikniet dat iedereen die depressief is zelfmoord moet plegen, maar denk dat een depressie toch een (tamelijk zware en harde) manier is van natuurlijke selectie. Nu kunnen wij tegenwoordig gelukkig de natuur een handje helpen en een depressie behandlen, en ik vind het ook goed dat dat kan en gebeurt, maar misschien was dat toch niet de bedoeling vanuit moeder natuur.

Wat vinden jullie van deze theorie?

Mr.President · **22-07-2007, 20:20**

Ik heb het gelezen; en uit je bericht kan ik uit dit het meeste halen "Dat als je niet meer ongelukkkig kunt zijn, je ook niet meer gelukkig kunt zijn."

Het lijkt mij vrijwel onmogelijk om nog gelukkig te zijn als je nooit meer depri bent. Om gelukkig te zijn moet je je ook af en toe eens ongelukkig voelen.
Dit klinkt raar, maar ik denk dat je dit wel uit jezelf allemaal snapt.

Ik ben eigenlijk vrijwel nooit depri. Hooguit 'wel eens' een paar minuten of dergelijke. Maar dat is normaal, bij iedereen, bij ieder persoon.
Ook zijn er natuurlijk dingen die er tussenin zitten, je kunt je ook sip ofzo voelen.

En misschien, ooit , zal er later iets komen waardoor je je prikkels kunt veranderen. Zover is de technologie nog eenmaal niet. En ik zou het niet willen. Ik wil blijven zoals moeder natuur mij gemaakt heeft.
En ik vind: Het hoort erbij om je af en toe eens vervelend te voelen.
Én natuurlijk ook blij of gelukkig. En ik dat dat het is waar we allemaal zo'n beetje voor leven.

Het hoort er allemaal bij.

oelekeboeleke · **22-07-2007, 20:32**

En misschien, ooit , zal er later iets komen waardoor je je prikkels kunt veranderen.

In principe bestaatdit al en wordt het toegepast, medicijnen en harddrugs.

Het hoort er allemaal bij.. Tja, zo is het idd

Mr.President · **22-07-2007, 20:43**

Citaat:

oelekeboeleke schreef op 22-07-2007 @ 21:32 :
En misschien, ooit , zal er later iets komen waardoor je je prikkels kunt veranderen.

In principe bestaatdit al en wordt het toegepast, medicijnen en harddrugs.

Het hoort er allemaal bij.. Tja, zo is het idd

Ja, ik snap wat je bedoelt, maar hoe je het nu formuleert is niet de bedoeling.

Daarbij bedoelde ik niet Drugs, en dat vind ik ook afschuwelijk. Ik verafschuw het ook.
Ik bedoelde dingen met bv. Electro Magnetische Pulsen en dergelijke.
Ook medicijnen zoals antidepressivia.

En ik bedoel, met gelukkig, je ongelukkig voelen; Dát hoort er allemaal bij.
Ik vind dat men daar niks aan moet veranderen...Want het hoort er allemaal bij om je verschillend te voelen. Met Drugs ga je je anders voelen; en uiteindelijk ga je er ook kapot aan.

Waarom zou je je niet laten zoals het is? Ongelukkig en je gelukkig voelen hoort erbij. Zo heeft Moeder Natuur je gemaakt.

Als je kijkt: De mensen met de langste levensverwachting.. Leiden gewoon een normaal leven.

Daar hoort gelukkig en ongelukkig zijn bij. Mee eens?

oelekeboeleke · **22-07-2007, 21:00**

absoluut.

Eigelijk is het leven te mooi en ben je constant bezig er iets prachtigs van te maken, alleen bepaalde gebeurtenissen zorgen er telkens weer voor dat het toch anders loopt als gedacht.

Mr.President · **22-07-2007, 21:32**

Citaat:

oelekeboeleke schreef op 22-07-2007 @ 22:00 :
absoluut.

Eigelijk is het leven te mooi en ben je constant bezig er iets prachtigs van te maken, alleen bepaalde gebeurtenissen zorgen er telkens weer voor dat het toch anders loopt als gedacht.

Daar ben ik het ook mee eens

.

Gambokkur · **23-07-2007, 13:58**

Citaat:

oelekeboeleke schreef op 22-07-2007 @ 20:52 :

Ik vraag mij af waarom de mensheid na al die duizenden jaren van evolutie nog steeds te kampen heeft met problemen als depressies en ongelukkig zijn. De mens is en bljft een rare creatie. Ik snap niet dat de evolutie er niet voor gezorgt heeft dat wij ons niet meer ongelukkig kunnen voelen, of dat wij in elk geval weten hoe wij gelukkig en niet depressief kunnen zijn.

volgens my zie je dat verkeerd. depressies en ongelukkig zyn zyn geen problemen die opgelost moeten worden, maar een deel van de machinerie die ervoor zorgt dat je je genen maximaal verspreidt.
Stel dat we ons allemaal continu goed zouden voelen, zouden we weinig tot geen moeite doen om onze situatie/status te verbeteren (= meer kans maken op verspreiding van onze genen)
Concreet voorbeeld : wie weinig vrienden heeft en/of weinig geluk kent in de liefde (laag in de pikorde) zal zich depri voelen. Teneinde zich wat beter te voelen zal de persoon in kwestie acties ondernemen (verzorging uiterlyk, dominanter gedrag vertonen, zich opgewekt voordoen enz ...) die zyn rang in de pikorde uiteindelyk zullen verbeteren (= gemiddeld betere verspreiding van genen).

oelekeboeleke · **23-07-2007, 15:59**

Daar zit absoluut iets in.

oelekeboeleke · **23-07-2007, 19:36**

Citaat:

dutchevil schreef op 23-07-2007 @ 20:08 :

Wat de mensen van me denken boeit me toch geen ene tyfus

Als dat zo is dan straal je dat ook uit en zal wat er met jou gebeurt andere mensen ook geen ene tyfus kunnen schelen. Als je zo denkt heb je alleen jezelf daar mee en de enige die dat op kan lossen die zie je als je in de spiegel kijkt. Aanje andere posts te zien zit je behoorlijk met jezelf in de knoop en als ik jou was zou ik proberen te veranderen of hulp zoekenwant alleen ga je hier niet uitkomen, zeker niet als het je geen ene tyfus intereseerd wat andere van je vinden. je bent niet alleen op de wereld.

**24-07-2007, 09:36**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik heb, filosofisch gezien, vooral een nihilistische kijk op het leven - met een vleugje existentialisme.

Het leven is voor mij dus eigenlijk zinloos, maar kan enigszins draaglijk gemaakt worden door jezelf doelen te stellen en die proberen te verwezenlijken.

Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Oké, nu dwaal ik een beetje af. Maar ik heb niet echt zin om verder nog een heel verhaaltje op te gaan hangen, dus ik houd het hierbij: alle leven is zinloos en zal altijd zinloos zijn, hoezeer je ook probeert om er zin in te vinden.

Ik (h)erken de zinloosheid, maar ik vind het belachelijk om te zeggen dat ouders kinderen willen als zingeving. Ik geloof niet in een zin van het leven en ik wil ook kinderen. Waarom? Omdat ik dat léuk vind. Net zoals ik graag huisdieren wil, of muziek maak, of door het bos wandel of boeken wil lezen. Als ik zingeving zou willen, werd ik wel christelijk. Daar heb je geen kinderen voor nodig.

Vroeger had ik er altijd een probleem mee, met die zinloosheid, ik wist niet goed waarom en waarvoor ik het dan allemaal deed. Dat is ergens omgeslagen, maar ik weet niet precies hoe of wat. Zinloosheid, mja, je kunt het inderdaad ook omkeren. Wat maakt het uit of er wel of niet een zin is? De wereld ís er nu eenmaal, ík ben er nu eenmaal, het had blijkbaar niet anders kunnen lopen en dus hoor ik hier ook te zijn. Hoe ik het doe maakt niet uit, maar voor mijzelf is het prettig om gewoon gelukkig te zijn, dus dat ben ik dan meestal ook maar. En niet bestaan lijkt mij altijd nog erger dan wel bestaan, dus blijkbaar vind ík het leven toch een soort zin hebben, al heb ik bewust geen idee wat dat dan mag zijn.

En mijn vriendje kwam aanzetten met de opmerking dat het me wel erg veel kon schelen dat niets iets uitmaakte, en dat dat elkaar wel nogal tegensprak. Eh.

Daar heeft ie natuurlijk gelijk in. Als niets iets uitmaakt, waarom maakt het mij dan iets uit dat niets iets uitmaakt? Ofzo. Heh.

Stefanie · **24-07-2007, 13:16**

Ik leef voor de lol van mezelf en anderen, daarnaast doe ik alles om gestelde doelen te bereiken. Tot nu toe lukt dat aardig, maar als het niet lukt, dan ben ik ook wel de persoon om te zeggen dat ik het anders ga aanpakken. Ik leef ook voor de liefde en zoals een goede vriend van mij zei: je bent er niet om een vriend te krijgen, maar om een vriend te zijn. Ik vind gezelligheid belangrijk en zoek het ook graag op. Ik vind gezondheid heel belangrijk en probeer daarom actief te zijn en positief ingesteld.

Het is leuk om veel kennis op te doen en later terug te kijken naar wat je geleerd hebt. Ik kijk niet al te ver in de toekomst, omdat ik weet dat je dat teleur kan stellen. Een persoon die dichtbij mij stond is nog niet zo lang geleden overleden en daardoor realiseer ik dat je zo weg kunt zijn en moet genieten en leuke dingen doen... Stiekem hoop ik dat er na dit leven nog een mooi 'iets' is, maar daar denk ik niet teveel over na.

Praganonut · **30-07-2007, 12:48**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik heb, filosofisch gezien, vooral een nihilistische kijk op het leven - met een vleugje existentialisme.

Het leven is voor mij dus eigenlijk zinloos, maar kan enigszins draaglijk gemaakt worden door jezelf doelen te stellen en die proberen te verwezenlijken.

Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Oké, nu dwaal ik een beetje af. Maar ik heb niet echt zin om verder nog een heel verhaaltje op te gaan hangen, dus ik houd het hierbij: alle leven is zinloos en zal altijd zinloos zijn, hoezeer je ook probeert om er zin in te vinden.

Ik snap het wel, enigsinds heb ik ook wel begrip voor het feit dat je zo denkt. maar het is niet de juiste wijze waarin je leven op moet laten draaien. Op deze manier maak je je eigen leven een martelkamer waar je nooit meer uit komt.

Praganonut · **30-07-2007, 12:59**

Hoewel ik kritisch tegenover het leven sta en op bepaalde opzichte zelfs een beetje op Severus lijk(en dat gebaseerd op eigen ervaring) zie ik het nog wel een stuk positiever in.

Het leven is een speeltuin, in die zin dat je er zelf voor kiest hoe je wilt spelen.
Wil je op glijbaan? Jouw keuze.
Wil je alleen spelen? Mij best, maar ga dan niet mekkeren als niemand met je wilt spelen.

Jij deelt dat geheel zelf in. In elke keuze die je maakt in het leven.
Ook niets doen is een keuze.

Dakoedam · **06-08-2007, 16:14**

ik ben hier om een hele grote taak te verrichten [ik bedoel iets in de hoek van 21 december 2012] heel vreemd, maar de rubberen sluitingen van de bus en treindeuren hebben mij op deze pad geholpen, door die dingen heb ik een periode waarin ik mij niet goed voelde gekregen, daarin heb ik een bom van kennis gekregen, door die dingen ben ik er helemaal gezond en wel overheen gekomen, en ik voel mij dr veilig bij, voor mij zijn die deurrubbers geluksbrengers, en ik wil er echt alles van weten, sinds ik daar weer wat mee heb, voel ik mij heerlijk, het heeft mij uit mn lijden verlost, en ik voel mij heerlijk, eindelijk begin ik alles te beseffen, ik heb hier iets groots te doen, en de rubberen sluitingen zullen met mij zijn

Freddy Godskind · **07-08-2007, 22:02**

Jezus is voor mij de zin van het leven. Hij is de belangrijkste voor mij. En de dood schrikt me af. Ik wil niet dood. Maar ik wil wel weg uit deze wereld.
Ook moet ik toegeven dat het voor mij niet gemakkelijk is om als een gelovige door het leven te gaan en dat ik me nogal vaak leeg voel, wegens het feit dat ik zo beroofd word van de mogelijkheden tot liefde.
Toen ik voor het eerst verliefd werd, wist ik wat de zin van mijn leven is. Ik vind dat God de vrouwen en de natuur ook zo mooi gemaakt heeft, dat ik Hem vertrouw en bij Hem wil horen.
De liefde van Jezus overtreft alles!

Blood Fire Rage · **07-08-2007, 22:09**

Citaat:

Dakoedam schreef op 06-08-2007 @ 17:14 :
ik ben hier om een hele grote taak te verrichten [ik bedoel iets in de hoek van 21 december 2012] heel vreemd, maar de rubberen sluitingen van de bus en treindeuren hebben mij op deze pad geholpen, door die dingen heb ik een periode waarin ik mij niet goed voelde gekregen, daarin heb ik een bom van kennis gekregen, door die dingen ben ik er helemaal gezond en wel overheen gekomen, en ik voel mij dr veilig bij, voor mij zijn die deurrubbers geluksbrengers, en ik wil er echt alles van weten, sinds ik daar weer wat mee heb, voel ik mij heerlijk, het heeft mij uit mn lijden verlost, en ik voel mij heerlijk, eindelijk begin ik alles te beseffen, ik heb hier iets groots te doen, en de rubberen sluitingen zullen met mij zijn

Jij bent òf een profeet, of je neemt religie in de zeik, waar je de naam van een profeet, zoon van god of verlosser uit Egypte vervangt door een rubber sluiting

Even testen hoor

Citaat:

ik ben hier om een hele grote taak te verrichten [ik bedoel iets in de hoek van 21 december 2012] heel vreemd, maar Jezus heeft mij op deze pad geholpen, door Hem heb ik een periode waarin ik mij niet goed voelde gekregen, daarin heb ik een bom van kennis gekregen, door Hem ben ik er helemaal gezond en wel overheen gekomen, en ik voel mij dr veilig bij, voor mij is Jezus een geluksbrenger, en ik wil er echt alles van weten, sinds ik daar weer wat mee heb, voel ik mij heerlijk, het heeft mij uit mn lijden verlost, en ik voel mij heerlijk, eindelijk begin ik alles te beseffen, ik heb hier iets groots te doen, en Jezus zal met mij zijn

Klopt!

trophus · **07-08-2007, 22:13**

Citaat:

Blood Fire Rage schreef op 07-08-2007 @ 23:09 :

Jij bent òf een profeet, of je neemt religie in de zeik, waar je de naam van een profeet, zoon van god of verlosser uit Egypte vervangt door een rubber sluiting

Ik was ooit profeet op een andere planeet, dat pakte niet zo goed uit

**07-08-2007, 22:17**

Citaat:

Freddy Godskind schreef op 07-08-2007 @ 23:02 :
Jezus is voor mij de zin van het leven. Hij is de belangrijkste voor mij. En de dood schrikt me af. Ik wil niet dood. Maar ik wil wel weg uit deze wereld.
Ook moet ik toegeven dat het voor mij niet gemakkelijk is om als een gelovige door het leven te gaan en dat ik me nogal vaak leeg voel, wegens het feit dat ik zo beroofd word van de mogelijkheden tot liefde.
Toen ik voor het eerst verliefd werd, wist ik wat de zin van mijn leven is. Ik vind dat God de vrouwen en de natuur ook zo mooi gemaakt heeft, dat ik Hem vertrouw en bij Hem wil horen.
De liefde van Jezus overtreft alles!

Wat, ben je homo?

Nona · **08-08-2007, 08:54**

Oké, kan deze discussie weer even de andere kant op gaan? Ik vind het wel een belachelijk toeval als er opeens drie of vier profeten rondhangen op het forum. Ze zijn vrij zeldzaam weet je...

Blood Fire Rage · **08-08-2007, 09:54**

Citaat:

Kruimel schreef op 08-08-2007 @ 09:54 :
Oké, kan deze discussie weer even de andere kant op gaan? Ik vind het wel een belachelijk toeval als er opeens drie of vier profeten rondhangen op het forum. Ze zijn vrij zeldzaam weet je...

Nee hoor, er zijn profeten te over, alleen tegenwoordig worden profeten niet meer serieus genomen, onderdrukt door boekaanbidders of in psychiatrische klinieken gestopt.

Luki · **09-08-2007, 14:50**

Over goed leven denk ik dat dat alleen mogelijk is met de juiste principes. Juiste principes zijn tijdloos en onveranderlijk en er exact naar leven geeft je een sterke basis voor een succesvol leven. Door van je principes een gewoonte te maken kun je dat bereiken. Onzekerheid, onstabielheid, spanningen en het slecht maken van keuzes is in deze leefstijl niet aanwezig. Alleen visie, invloed en tevredendheid. Afhankelijk leven is het moeilijkst, onafhankelijk leven is een stap vooruit maar waar ik echt naar streef is een staat waar ik kan samenwerken met een persoon en waar het resultaat groter is dan de som der delen. Dat is een stap hoger dan onafhankelijkheid.

In dit opzicht ben ik principe gericht. Door te leven naar tijdloze principes ben ik verantwoordelijk voor mezelf en anderen. Mijn gevoel van zekerheid is bepaald door mijn eigen principes, in plaats van sociale situatie, parnter, bezittingen, religie of genot. Ik laat me leiden door wijsheid in plaats van andere mensen, negatieve gevoelens, geloofsovertuigingen of onwaardige doelen. Mijn wijsheid put ik uit mijn creativiteit en logica en die van anderen. Mijn kracht verwerf ik door gebruik te maken van mijn kansen, in plaats van forceren en manipuleren.

"Doordat ik teveel negatieve invloed heb van slechte omstandigheden kan ik niet goed functioneren."
>>>>>
"Ik blijf dezelfde persoon hoe slecht de omstandigheden ook zijn. Ik werk aan wat binnen mijn invloed ligt om dingen te verbeteren."

"Mensen zijn gemeen tegen mij, daardoor voel ik mij onzeker."
>>>>>
"Niemand kan mijn waardigheid wegnemen. Ik beslis zelf hoe ik reageer."

"Omdat ik beroofd word van mijn liefde voel ik mij leeg en ga ik moeilijk door het leven."
>>>>>
"Ik reageer niet op haat van anderen, het is geen deel van mij, ik ben vrij om lief te hebben."

Re-actief
>>>>>
Pro-actief

Leuk topic trouwens

Southtown · **09-08-2007, 17:33**

Citaat:

Luki schreef op 09-08-2007 @ 15:50 :
...

NLP?

Luki · **09-08-2007, 17:37**

Nee

Stephen R. Covey, 7 habits

**09-08-2007, 18:31**

Ik probeer balans te vinden tussen het heden en de toekomst.

"Je moet proberen van het heden te genieten, want morgen kan het over zijn."

versus

"Als je nu niet je best doet voor dingen, heb je er morgen spijt van."

Oftewel, ik wissel lol hebben en werken + studeren met elkaar af

**09-08-2007, 18:46**

Wat andijvie zegt:
'Ja, daar ben ik het wel mee eens. Ik geloof dat het leven feitelijk zinloos is, maar dat wij er zin aan geven door geluk na te streven'

En geluk is weer voor iedereen anders.
Ik word b.v gelukkig van mijn zusje. Zij is iemand die me blij kan maken. Ook goede vriendschappen hecht ik waarde aan.

madelief21 · **10-08-2007, 11:55**

Ik ga vandaag lekker winkelen! En daar word ik blij van! Want ik kom een aantal hele gezellige collega's tegen!

Doeg Doeg x

**10-08-2007, 12:56**

Citaat:

madelief21 schreef op 10-08-2007 @ 12:55 :
Ik ga vandaag lekker winkelen! En daar word ik blij van!

Dat is jouw antwoord op de vraag wat de zin van het leven is?

Vrouwen *zucht*

Snakeboy · **10-08-2007, 15:37**

Citaat:

Severus schreef op 15-07-2007 @ 13:20 :
Ik heb, filosofisch gezien, vooral een nihilistische kijk op het leven - met een vleugje existentialisme.

Het leven is voor mij dus eigenlijk zinloos, maar kan enigszins draaglijk gemaakt worden door jezelf doelen te stellen en die proberen te verwezenlijken.

Ik denk dat veel mensen diep van binnen wel weten dat alles eigenlijk zinloos is, maar dat ze die waarheid niet onder ogen willen of kunnen zien, en zich dus met van alles (=> doelen) bezighouden om maar niet aan die waarheid te hoeven denken. Die doelen zijn een afleiding; je werk is een afleiding, en ook je relatie. Zeker het nemen van kinderen is de ultieme ontkenning (en afleiding) van hoe zinloos alles is, vind ik. Kinderen worden op de wereld gezet uit egoïstische motieven: omdat ouders zingeving zoeken en te laf (of op wat voor manier dan ook niet in staat zijn) zijn om die zingeving in zichzelf te zoeken en/of in te zien dat alles zinloos is en het geen zin heeft om zin te zoeken. Kinderen moeten zin geven aan hún leven (en zijn er in feite dus om de ouders te 'vermaken') - wat er verder gebeurt, kan de ouders niet zo veel schelen. Als zij hun zingeving maar hebben, koste wat kost.

Oké, nu dwaal ik een beetje af. Maar ik heb niet echt zin om verder nog een heel verhaaltje op te gaan hangen, dus ik houd het hierbij: alle leven is zinloos en zal altijd zinloos zijn, hoezeer je ook probeert om er zin in te vinden.

Hier zit een grote kern van waarheid in,
Niet dat ik het hier compleet mee eens ben ;
Want het leven heeft zin zoals je die zelf invult,
De zin van het leven is in feite dus de zin zelf.

Maar, eigenlijk bestaat het leven uit niks.
Uit niks is het voortgekomen, en uit niks zal het terugkeren.
Het dualisme is een illusie, en alles is eigenlijk non-dualistisch,
Alles is deel van 1 groot geheel ;
De Leegte

De leegte accepteren is iets wat weinig mensen kunnen,
Iedereen probeert zich compleet te voelen en als iemand zich niet goed voelt probeert diegene alles te doen omzich gelukkig te voelen.
Maar wanneer je de leegte accepteerd,
En ook dus de dood accepteerd;
Ben je een gelukkiger mens omdat je dan de zin van het leven ervaart.

zo denk ik erover tenminste..

Topictools	Zoek in deze topic
Printversie tonen Deze pagina e-mailen	Zoek in deze topic: Geavanceerd zoeken

Soortgelijke topics
Forum	Topic	Reacties	Laatste bericht
Lifestyle	Hé jij daar ;) Vlekkie123	10	13-12-2009 16:48
Huiswerkvragen: Cultuur, Maatschappij & Economie	Enquete: Jouw mening over terrorisme martin0s	13	10-01-2006 19:37
Huiswerkvragen: Cultuur, Maatschappij & Economie	Kinderen en karaktervorming Pisvlekje	11	29-09-2005 18:43
Lifestyle	Hoe ga jij de forumgeschiedenis in!? Sequoia Tree	3	12-06-2005 01:00
Psychologie	leukste tijd van je leven Verwijderd	25	11-03-2004 13:47
Lifestyle	uiterlijke kenmerken SKATERS Denise84	69	25-03-2003 21:48

14-07-2007, 14:25
oelekeboeleke	hey, Ik vraag mij af hoe jullie denken over de zin van het leven, waar leef jij voor en wat is belangrijk voor je? En wat vind je totaal niet boeiend?

14-07-2007, 14:45
Verwijderd	Ik denk niet dat er een bepaalde 'zin' aan het leven is, of een soort 'doel' ofzo; ik leef gewoon zodanig dat ik gelukkig ben, maar niet zodanig dat ik alleen 'in het moment' leef, maar ik probeer dus ook vooruit te denken

15-07-2007, 20:46
dallie	Eudemonisme vind ik wel prima __________________ The bad news is we don’t have any control. The good news is you can't make any mistakes

20-07-2007, 23:32
Lord Dolphin	De zin van het leven is voor mij: gelukkig zijn op langer termijn en op korte termijn in een goeie bui zijn / blij zijn.

21-07-2007, 15:26
fromBALKAN :D	Het leven is een test, om te kijken of ik in de hemel of hel zal belanden volgens m'n religie

22-07-2007, 20:32
oelekeboeleke	En misschien, ooit , zal er later iets komen waardoor je je prikkels kunt veranderen. In principe bestaatdit al en wordt het toegepast, medicijnen en harddrugs. Het hoort er allemaal bij.. Tja, zo is het idd

22-07-2007, 21:00
oelekeboeleke	absoluut. Eigelijk is het leven te mooi en ben je constant bezig er iets prachtigs van te maken, alleen bepaalde gebeurtenissen zorgen er telkens weer voor dat het toch anders loopt als gedacht.

23-07-2007, 15:59
oelekeboeleke	Daar zit absoluut iets in.

08-08-2007, 08:54
Nona	Oké, kan deze discussie weer even de andere kant op gaan? Ik vind het wel een belachelijk toeval als er opeens drie of vier profeten rondhangen op het forum. Ze zijn vrij zeldzaam weet je... __________________ I like my new bunny suit

09-08-2007, 17:37
Luki	Nee Stephen R. Covey, 7 habits __________________ Don't laugh! Life's very serious business!

Advertentie

09-08-2007, 18:31
Verwijderd	Ik probeer balans te vinden tussen het heden en de toekomst. "Je moet proberen van het heden te genieten, want morgen kan het over zijn." versus "Als je nu niet je best doet voor dingen, heb je er morgen spijt van." Oftewel, ik wissel lol hebben en werken + studeren met elkaar af

09-08-2007, 18:46
Verwijderd	Wat andijvie zegt: 'Ja, daar ben ik het wel mee eens. Ik geloof dat het leven feitelijk zinloos is, maar dat wij er zin aan geven door geluk na te streven' En geluk is weer voor iedereen anders. Ik word b.v gelukkig van mijn zusje. Zij is iemand die me blij kan maken. Ook goede vriendschappen hecht ik waarde aan.

10-08-2007, 11:55
madelief21	Ik ga vandaag lekker winkelen! En daar word ik blij van! Want ik kom een aantal hele gezellige collega's tegen! Doeg Doeg x