Eerste liefde nog steeds niet kunnen vergeten

[Diary of Dreams]

Ongeveer een anderhalve jaar geleden heb ik een relatie gekregen met mijn eerste liefde. Ze is een paar jaar ouder maar dat was geen probleem. Al was ik eerst vooral teleurgesteld in leven & liefde heeft die relatie mijn leven op zijn kop gezet, zowel positief als negatief.

Omdat we beiden nog een helemaal aan onszelf te werken hadden en we na een paar maanden elkaar alleen nog maar in een negatieve spiraal leken te trekken hebben we onze relatie verbroken. Niet omdat we niet meer van elkaar hielden/verliefd waren maar omdat het niet het goede moment was.
Zij drong erop aan om daarna helemaal geen contact meer te hebben omdat dat voor haar te pijnlijk zou zijn en ze me niet zou kunnen vergeten.

Sinsdien, zo'n 8-9 maanden geleden, hebben we dus helemaal geen contact meer gehad. Naief dat ik was had ik gedacht/gehoopt haar uiteindelijk wel te kunnen vergeten, maar ik denk nog steeds dagelijks aan haar. Soms is ze even in mijn hoofd, op andere dagen denk ik uren aan haar.

Toen we uit elkaar gingen hadden we soort van afgesproken om na een tijd (minstens maanden) (misschien) contact op te nemen. Ik wil aan maanden een brief sturen, zonder vragen ofzo maar om te vertellen hoe het met mij gaat enzo. Uiteraard hoop ik er grondig op dat ze daar op zou reageren.
Ik weet alleen niet of dat wel verstandig is. Al ben ik nog erg jong heb ik (te) veel meegemaakt en zij heeft al helemaal een turbolent leven. Ik weet dat ik nog veel gevoelens heb weggestopt die ik maar niet kan uiten; bij haar lukte het wel en ik weet dat ik dat nu weer zou kunnen bij haar.
Daar zit mijn grootste angst ook. Ik wil geen herhaling van de vorige keer. Als ik weer contact met haar zou krijgen weet ik zeker dat er een hoop ellendige gevoelens ook weer komen. Ik denk/hoop dat ik nu sterk genoeg ben om er beter en gecontroleerder mee om te gaan, maar dat weet je nooit zeker.

Op het moment werk ik op een camping van vrienden en zit ik voor een paar maanden in Zweden. Het voelt nu op een bepaalde manier veilig om juist vanaf zo'n grote afstand een brief te sturen omdat ik dan eventueel niet weer halsoverkop een relatie in kan duiken.


Dat is mijn verhaal dus zo'n beetje. Hier mijn vragen.
Ze is mijn eerste liefde en het is me al vaak genoeg verteld dat je die nooit helemaal zal vergeten. Ik denk nu al 8-9 maanden dagelijks aan haar, is het mogelijk om haar op zijn minst 'gedeeltelijk' te kunnen vergeten?
Denken jullie dat het verstandig is om een brief te sturen? Hoe en wat dan?
Herkent iemand dit? Hoe ben jij ermee omgegaan?

[SiemdeCyper]

Dit is echt lastig moet ik zeggen. Ik ken zeker het gevoel dat nadat het uit is je nog steeds het verlangen hebt om naar diegene terug te gaan. Toch heb ik het lang niet zo heftig gehad als jij hier beschrijft. Zeker niet na 8/9 maanden nog elke dag aan haar denken. Het is overduidelijk dat je gewoon nog verliefd op haar bent dan.
Een brief is fijn om te krijgen en fijn om te schrijven. Zeker als je op zo'n afstand zit kan ik me voorstellen dat het veilig voelt om dat te doen. Ik denk dat het opzich wel een goed idee is, als het tenminste niet alleen voor jou een opluchting is, maar voor haar ook fijn om te krijgen. Als zij nou weer compleet in de war raakt en het er eigenlijk alleen maar pijn doet, zou ik het eerlijk gezegd niet doen.

Als je zo zeker weet dat het weer fout gaat lopen als jullie het weer met elkaar zouden proberen, zou ik toch afstand blijven houden. Echt alleen als je denkt het dit keer beter aan te kunnen pakken dan zou ik er voor gaan. Een relatie moet je energie geven en niet energie wegnemen, anders zit er gewoon iets niet goed. Als je van je fouten hebt geleerd kan je het wellicht opnieuw proberen, maar heeft het toch geen toekomst dan zal het je alleen maar verder in het diepe gooien en dan wordt het moeilijker om er voor een tweede keer uit te komen. Of je moet een tweede keer echt willen merken dat het gewoon niet werkt, wellicht wordt het dan makkelijker voor je om te accepteren dat het nou eenmaal er niet in zit.

Sterkte, liefde kan zo verschrikkelijk aan je trekken.

En ja, het slijt. Het kan voelen van niet, maar dat doet het waarschijnlijk wel .

[Diary of Dreams]

Dankje voor de snelle reactie.

Ik weet niet zeker dat het weer fout zal gaan. Maar ik weet ook niet zeker of het goed zal gaan. Op zich geld dat voor elke relatie, maar ik ben vrij angstig geworden voor een herhaling.
Wat ik wel zeker weet is dat ik in de tussen tijd onzettend veel geleerd heb en sterker ben. De vraag is of het genoeg is, en hoe zij er nu aan toe is.

Vaak denk ik dat het beste/makkelijkste is om verliefd te worden op iemand anders en op die manier over haar heen te komen. Het is alleen wat lastig om verliefd te worden als je nog steeds verliefd ben om iemand.

Het lijkt me inderdaad alleen al fijn om haar een brief te schrijven omdat ik denk dat op zal luchten. Hoe zij erop zal reageren? Ze zal zeker geraakt worden, pijn zal het misschien ook wel doen maar ik denk dat het haar ook goed zal doen dat ik nog steeds om haar geef en aan haar denk (ze heeft al teveel ervaringen met verlaten en vergeten worden).


Nu ik dit allemaal schrijf denk ik dat het misschien wel het 'handigst' is om nu al haar te schrijven, zodat het eventueel nog lang duurt voordat ik haar weer zal zien (ga pas over een maand of 2,5 weer terug naar Nederland voor een week of 2).

Meh, verwarring alom.

[Luna]

volgens mij heb je allang besloten om haar te schrijven en heb je alleen wat bevestiging nodig, of een schop onder je kont!
Ik zou het dus doen, als jij je er goed bij voelt en het aankan als ze eventueel niks terug laat horen (die kans is er natuurlijk!), waar wacht je dan nog op?!
succes.

Geen contact opnemen, andere chick zoeken, klaar.

[Straciatella*]

Die brief zou je wel kunnen sturen, misschien juist ook voor je gemoedsrust. Want helemaal afgesloten heb je het nog niet. Misschien krijg je anders later spijt van dingen die je niet hebt gedaan. Wat me wel opvalt, is dat je zegt dat als je weer met haar om zou gaan, er ook een hoop ellendige gevoelens bij komen kijken. Wat bedoel je daar precies mee?

[Diary of Dreams]

Omdat ik weet dat ik nog een aantal andere onverwerkte emoties ergens rond heb slingeren. In mijn eentje komt dat er slechts heel langzaam uit terwijl ik uit ervaring weet dat ik bij haar veel beter bij mijn gevoelens kan (van verliefdheid tot verdriet). Vandaar.

[Straciatella*]

Nou, als jij echt een aantal onverwerkte emoties hebt, zou het misschien niet verkeerd zijn een psycholoog daarvoor te zoeken of iemand van bijvoorbeeld het RIAGG die je dergelijke dingen kunt toevertrouwen. Dit bedoel ik echt niet verkeerd! Maar een relatie is niet bedoeld voor al je emoties in te kunnen verwerken. Ik snap je wel, en als je je op je gemak voelt bij iemand, praat je sneller over je emoties. Maar ik weet niet of zij daar op staat te wachten.

Natuurlijk heb je een relatie om samen te huilen en te lachen, maar ik denk wel dat het verstandig is om je onverwerkte emoties voor jezelf (en dus niet voor haar of iemand anders, maar gewoon voor je eigen zelfontwikkeling) op te lossen en dit te doen door bijvoorbeeld hulp te zoeken. Ik denk dat je daarna ook pas toe kunt zijn aan een relatie. Probeer er eerst zelf voor te zorgen dat je zelf je dingen een beetje op een rijtje hebt gezet. Ik neem aan dat het deels daarvoor ook uit is gegaan..

Dan kun je eventueel haar daarna een brief schrijven dat je je emoties wellicht al wat beter hebt verwerkt. Ik denk namelijk dat dat ook 1 van de redenen is geweest dat zij even geen contact wou.

Als jij opnieuw een relatie wilt, denkt zij misschien 'leuk!', maar dan kom je daarna alsnog met al je onverwerkte emoties aanzetten waar je al die maanden mee hebt rondgelopen. Ik weet niet of dat een leuk begin is voor de relatie..

[x-spekkie-x]

Ik kan mijn eerste liefde ook nog steeds niet vergeten (Wel fijn om te lezen dat ik dus niet de enige ben die zo vreselijk lang nodig heeft om alles te verwerken )

[Straciatella*]

Oh, ik heb er ook bij mijn 1e relatie anderhalf jaar over gedaan hoor . Ik denk wel dat dat normaal is..maar spekkie, overweeg je wel eens om je ex terug te nemen? Omdat jullie al heel lang bij elkaar waren toch? Of heb ik het nu mis?

[Magican]

Kazet Nagorra schreef:

Geen contact opnemen, andere chick zoeken, klaar.

Eigenlijk zou dit subforum zo moeten heten.

[x-spekkie-x]

Straciatella* schreef:

Oh, ik heb er ook bij mijn 1e relatie anderhalf jaar over gedaan hoor . Ik denk wel dat dat normaal is..maar spekkie, overweeg je wel eens om je ex terug te nemen? Omdat jullie al heel lang bij elkaar waren toch? Of heb ik het nu mis?

Nee, nu niet meer Maar dat gevoel heb ik wel gehad ja. Vorig jaar hebben we, nadat het vijf maanden uit was, weer een half jaar met elkaar aangerommeld, maar dat is nu ook definitief over. Toch vind ik het moeilijk om hem helemaal los te laten, maar dat zal wel weer tijd kosten

[stout!]

Ik kon mijn eerste liefde ook niet vergeten. En hij mij niet, dus we zijn weer bij elkaar gekomen.
Het kan dus alle kanten op gaan. Ik zou die brief schrijven als ik jou was, anders blijft het knagen. Maar inderdaad je niet halsoverkop in een relatie storten als je nog dingen moet verwerken.

[I C U]

Als jij het gevoel hebt dat je die brief moet schrijven om in elk geval het een en het ander af te sluiten, moet je dat doen. Al is het alleen maar omdat jij het dan kwijt bent. Wat zij met die brief doet, zie je dan wel weer en dan kun je altijd nog kijken wat jij als reactie geeft.

Maar, zoals anderen al zeggen: stort je niet halsoverkop in een relatie. Als ik het goed begrijp gaat dat op het moment niet werken en is de kans dat je je rot gaat voelen nog groot.

Sterkte iig!

[Changshan]

Ik kon mijn eerste liefde niet meer uit mijn hoofd krijgen tot de tweede traumatische ervaring... hoop niet dat dat zo doorgaat.

[zoef de haas]

Changshan schreef:

Ik kon mijn eerste liefde niet meer uit mijn hoofd krijgen tot de tweede traumatische ervaring... hoop niet dat dat zo doorgaat.

qft

Maar aan ts.
Ze is mijn eerste liefde en het is me al vaak genoeg verteld dat je die nooit helemaal zal vergeten. Ik denk nu al 8-9 maanden dagelijks aan haar, is het mogelijk om haar op zijn minst 'gedeeltelijk' te kunnen vergeten?
Zolang jij dingen niet verwerkt hebt is het verdomde moeilijk dingen zomaar te vergeten. Gevoelens wegstoppen is nooit goed dit gaat alleen maar knagen na verloop van tijd en hoe hard je ze ook wegstopt er komt uiteindelijk een moment waarop alles eruit komt. Dus wat er al eerder wordt gezegd misschien een psycholoog om voor jezelf dingen op een rijtje te krijgen helemaal omdat je zelf zegt er moeilijk over te praten maar dat het och een vrij grote impact heeft gehad. Heel kort door de bocht misschien maar als je met iemand anders ook over je problemen kan praten is misschien de behoefte aan haar ook een stuk minder.

Denken jullie dat het verstandig is om een brief te sturen? Hoe en wat dan?
Ja, al is het alleen maar omdat je zelf met een hoop dingen zit. Je moet geen verwijten naar haar maken en vooral niets verwachten van haar. Het niet te zwaar maken ook, gewoon vertellen hoe het met je gaat dat soort dingen geen golf van jou emoties en gevoelen over haar heengooien want daar kan zij wss ook heel weinig mee, en helemaal omdat je niet weet of ze nog wel contact met je wil, is het alleen maar ontzetten afstotelijk. Als ze weer contact wil komlater het hele gevoelensverhaal wel weer.

[remy476]

Ik heb niet alle reacties gelezen...maar dit even voor mij:

Al je liefdes kun je niet vergeten. Nooit voglens mij. Het is toch iets speciaal wat je met die ene persoon had. Dat neemt niet weg dat je moet blijven vastplakken aan een persoon. Ik neem aan dat dit meisje je eerste liefde was (zelfs misschien de eerste waar je sex mee had) en dat maakt het moeilijk voor sommige mensen.

Je mist de liefde en persoon waar je alles aan kwijt kunt. Maar als een relatie niet loopt moet je voor deze 2 dingen niet bij iemand blijven, die vind je ook wel in een nieuwe relatie (en k kan erover meepraten)

Mocht je dan toch nog de drang hebben om haar te spreken/ schrijven lijkt dit me wel de ideale tijd om dat te doen nu in Zweden, vanwege dat feit wat jij al aankaartte. Ik zou alleen in het begin goede vrienden blijven en is er dan voor jullie beide het gevoel dat een relatie weer kan dan kunnen jullie dat zeker proberen. Maar denk eraan dat je liefde ed. ook van een ander meisje kunt krijgen en daarvoor haar niet teug moet pakken.

[RHCP_NAC]

Antiquus amor cacer est
oude liefde is kanker.

Ik heb wel iets in die richting meegemaakt. Ik heb zelf geen contact gezocht maar zij na anderhalf jaar weer. Ik moet zeggen dat het enorm opluchte en dat ik toen inzag dat ik een stuk verder in het hele verwerkingsproces dan ik al dacht. Net voordat ze contact opnam dacht ik nog wel aan haar, maar niet dagelijks meer of met het verlangen weer opnieuw te beginnen maar meer hoe zij was, of het goed ging, etc.

Ik denk dat je in die fase terecht moet komen wil het verstandig zijn om weer contact op te nemen.
Maar goed, dat is mijn persoonlijke waarheid.

[Diary of Dreams]

Hoe was het voor jou dat zij contact met jou opnam? Wat deed het met je, naast de opluchting dat je een stuk verder was in het hele verwerkingsproces dan je had gedacht?

[igfy]

Je kan ook voor jezelf je gevoelens opsschrijven richting haar, het dan een week laten liggen en dan weer teruglezen en je bedenken of je haar echt wel met zo'n brief op wilt zadelen. Als je het eerst van je afschrijft is het namelijk uit je systeem en na een week kijk je er misschien weer anders tegen aan.

Je moet je onverwerkte emoties niet bij haar neerleggen, het is haar taak niet er iets aan te doen en dat kun je ook niet van haar verwachten. het verwerkingsproces is iets voor jezelf.

Bij mij komt het nu voor dat een ex na 5 jaar weer contact opneemt, waarschijnlijk ook om iets te verwerken ofzo, maar ik merk dat ik er vrij weinig behoefte aan heb. Mijn leven is nu op een ander punt en ik wil niets meer met hem te maken hebben. Na 8 maanden is dat waarschijnlijk wel anders...

[RHCP_NAC]

Diary of Dreams schreef:

Hoe was het voor jou dat zij contact met jou opnam? Wat deed het met je, naast de opluchting dat je een stuk verder was in het hele verwerkingsproces dan je had gedacht?

Het was wel erg fijn, we hebben ook weer lang zitten praten omdat er nog best wat vragen waren die nooit waren opgelost. En het gaf eigenlijk het beeld hoe het was zonder de gevoelens, een rationele blik op hoe alles lag.

Het gaf ook een bevestiging dat ik op het juiste pad was. Nu hebben weer wat contact en komende zomer kom ik haar misschien weer tegen, maar ik ben nu wel nuchter genoeg om dingen te zien in perspectief. In de tussentijd moet je het gewoon op je eigen manier verwerken ( andere vrouwen, drank, sport ) maar niet zielig gaan lopen doen, daar wordt niemand beter van.

Sterkte

[Gabb]

Het kan verschillende oorzaken hebben hoor.
Mischien denk je bij jezelf dat je nog best een grote kans maakt om haar terug te krijgen, en heb je daarom de gedachte aan haar nooit los kunnen laten?
Of kan het zijn dat je mischien zelf bang bent om het bij een ander meisje te proberen, omdat je niet zeker weet of dat meisje je ook wel zal snappen, en dat je je afhankelijk voelt van je eerste liefde.

Ik zou persoonlijk eerst willen weten waarom ik nog verliefd zou zijn op haar, als ik jou was. Dan weet je ook of je het om de goede redenen doet of niet. Die brief schrijven bedoel ik dan he.

En als de brief voor jou zou opluchten, ongeacht wat haar reactie is. Dan weet je dus dat het iets te maken heeft met jezelf eigenlijk. Dus dan hoef je het voor haar eigenlijk niet moeilijker te maken en kan je maar beter niet die brief sturen. En dan kan je inderdaad beter gesprekjes regelen met een psycholoog ofzo.
Denk ik dan..

ik heb alleen de openingspost gelezen, en ik wil eigenlijk alleen eventjes een anekdote vertellen


wij kennen een kerel, en die zijn relatie met zijn eerste liefje was eigenlijk zo'n beetje zoals jij het vertelt dat het bij jou was, ware liefde, maar toch mocht het niet zijn, het werkte gewoon niet, ze waren er geen van beide klaar voor. hij heeft nog jaaaaarenlang aan haar gedacht, altijd als hij een liefje had 'was het zij niet', en geen enkele van zijn volgende relaties bleven duren.
toen hij zijn eerste liefje na een jaar of zes opnieuw ontmoette waren ze allebei 'in een relatie', en toch wisten ze dat ze nu klaar waren voor elkaar en hebben ze voor elkaar gekozen. ondertussen zijn ze anderhalf jaar terug samen, hebben ze een huisje gekocht en hun eerste zoontje is geboren.


mooi hé?

ik heb verder niet echt advies voor je hoor, maar mijn motto is gewoon: heb vertrouwen in 'destiny'. ik wil niet beweren dat je mijn motto moet overnemen en alles maar gewoon zijn gang laten gaan, maar als je gutfeeling je zegt dat je haar NU die brief moet sturen, doe het gewoon. als je instinctief aanvoelt dat jij er klaar voor bent, en zij ook, dàn is het moment aangebroken. maar als je vermoedt dat het nu nog niet zou werken, laat het dan gewoon zijn, en heb geduld.

[Changshan]

^ Helemaal waar; ik weet me op fitte momenten ook te troosten met het idee van 'destiny'. Als het moet, dan komt het wel, en komt het niet, dan heeft het me vast wel op een bepaalde manier verrijkt... [/zweverig]