Het Brein
Daar waar geen schaduw zich begeeft,
daar waar het licht verloren is.
zoals de zon steeds verliest,
maar daar, nooit overwinterd.
Daar waar de bomen,
groeien nog krimpen.
daar waar de struiken
zich bevinden nog begeven
Daar waar de stroom
zonder bron zweeft
in die vissenkom
vol verloren glorie.
Daar waar het donker
vol van kleur is.
Daar waar het fictieve hart
zich toch echt begeeft.
daar in die volledigheid
vol gebreken.
Daar in die leegte
gevuld met alles.
Daar,,
Daar kronkelt de gedachte.
Ik dicht niet veel (schrijf eerder songteksten) maar ben benieuwt wat hier van gevonden wordt, en of er opbouwende kritiek op gegeven kan worden (prima als je het hartstikke slecht vind, maar dan graag wel een tip wat ik er aan kan doen om het te verbeteren).
spelling/grammaticale tips zijn ook welkom, ik ben dyslectisch en kan deze er hierdoor helaas niet altijd zelf uithalen.
bedankt