Het was een frisse lente avond. De wind blies fluisterend op mijn gezicht, en ik keek naar de paardenbloemen waar inmiddels alweer veel pluisjes aan zaten. En toen zag ik het. Daar tussen het laag gemaaide gras; een af gekauwt lollystokje. Daar lag hij, heel zielig, omdat degene die ooit aan de lolly had gelikt, hem zomaar op de grond had gegooid. En toen kreeg ik medelijden, stel dat ik dat lollystokje was? Dat iemand mij afgedankt op straat gooide? Misschien hebben lollystokjes stiekem ook wel gevoel. En even wou ik hem oprapen om hem binnen schoon te maken en in een lief bedje te stoppen. Maar de koude wind schrok me op van mijn gedachten, en ik stond weer in de werkelijkheid. Wie heeft er nou medelijden met een lollystokje...
Mensen let maar niet op mijn spelling, want ik heb dyslexie.
Ehm ik weet niet of ik her wel goed zit, want ik zag ook geen ander geschikt topic
Maar wat vinden jullie hier van?
Het stelt niet heel veel voor natuurlijk, maar als ik nu al tips heb, zou dat natuurlijk makkelijker worden voor de volgende keer