druppels zonneschijn branden in mijn huid
de klok die tikt
ik maak geen geluid
mensen vloeien door vloeibare herinneringen
mijn verleden is een dikke stroop
de ogen van the master poet
zijn gesloten voor de zon
dit is vast het einde
het einde waarmee ik begon
dagen glijden stil voorbij
zonder ook maar een geluid
de nachten maken mij ook vrij
geen enkele druppel op mijn huid
het doffe schuifen van de tijd
het geruisloos kloppen van de spijt
de wereld draaiend om zijn as
my live just ashes, just dust
********************************************
ik vin em zelf niet zo mooi mar ik plaats hem toch maar.