...

Ik vind het mooi, maar begrijp er eigenlijk niet zo heel erg veel van. Maar het dendert erg door, dat past mooi bij het onderwerp.
Sowieso vind ik de meeste van je gedichten erg goed

Dankje en dankje!
Wat snap je niet? Het geheel? Ik kan het beeld dat ik had wel uitleggen maar misschien verpest ik het dan?

[ZitriN]

Ik snap hem wel heel goed, volgens mij is het ook niet heel moeilijk. Juist het tegendeel denk ik, af en toe vind ik dat je het er te dik bovenop legt. Vooral deze zin bijvoorbeeld: "het ultieme zichzelf-zijn in een mens
verpakt" zou ik weglaten. Dan sluit het ook nog beter aan vind ik met het "onkunde mooi weer te spelen" en je bent een hoosbui. Hulde trouwens voor de laatste zin, die vind ik echt prachtig.
Een metrum mis ik ook een beetje, zelf denk ik dat je meer eruit had kunnen halen. Maar ja, die laatste zin, daar kreeg ik allemaal beelden bij. Ik zag ook ineens de hoofdpersoon voor me, als zo'n iemand die bij iedereen een indruk achter laat, zo'n iemand die je overkomt. Ik vind dat die laatste zin opzich al een heel verhaal vertelt.

[Dingaantouwtje]

Ritmisch is dit gedicht een uitblinker, en dat vind ik echt geweldig. De laatste zin heb ik echt respect voor!

[ZitriN]

Goh grappig, ik had juist heel veel moeite met het ritme. Terwijl ik dat anders nooit met je gedichten heb.

...

[Dingaantouwtje]

Medeia, mijn grootst mogelijke compliment!
Dit vind ik erg mooi gevonden:

Regenjassen vol verbazing,
tassen vol met moeite

\

En dit loopt zo lekker:

de straat stond bol maar met nog grotere passen,
het ontwijken van de plassen

[Em.]

Ik vind de eerste versie eigenlijk mooier.

Vooral omdat de tweede wel erg veel woorden krijgt - om het zo te zeggen. Daar irriteer ik me bij mezelf ook zo vaak aan, ik ga er veel en veel te veel bijslepen. Hoewel ik ' Regenjassen vol verbazing,' wel mooi gevonden vind. Ik krijg bij je tweede versie ook veel meer 'n beeld van Engelse mannen in lange zwarte jassen die hun bolhoed vasthouden - hoewel het er echt niet (niet echt?) zo staat.

'de straat stond bol maar met nog grotere passen,'

Om de een of andere reden lees ik daar steeds plassen. Heel irritant, maar het ligt geloof ik niet aan je gedicht. 't Zal wel weer iets tussen mijn oren zijn.
~ Hoewel, het zou misschien prettiger zijn als er stond: 'de straat stond bol KOMMA maar met nog grotere passen', want zonder die ',' probeer ik het als één geheel te lezen en dat past niet en dan maak ik er plassen van. dat klinkt ook weer logisch zeg xD

'de straat stond bol maar met nog grotere passen,
het ontwijken van de plassen en de blikken
kwam je op geen een van je schreden terug.'

Persoonlijk zou ik een 'en' zetten voor 'het ontwijken van', want nu las ik in eerste instantie dat 'het ontwijken van' niet op je schreden terugkomt. Bovendien lijkt het me dat passen niet gelijk staat/hoort bij of slaat op (hoe zeg je dat?) het ontwijken van die dingen, maar dat je én grotere passen maakt én ontwijkt. En dan weer een komma na blikken, denk ik.

Of misschien zou ik er 'en met' van maken, en mét het ontwijken van plassen en blikken, kwam je op geen van je schreden terug. Alhoewel, dan krijg je maar 'mét nog grotere plassen én mét hét' - dat is niet zo prettig.

Oké, ik weet het niet, maar ik struikel enorm over dat stukje. Ik lees het steeds fout, zie op 'n bepaalde manier de 'je' niet staan en dan denk ik weer dan de plassen terugkeren op je schreden. =/

Maar goed, volgens mij lees ik gewoon een beetje vreemd. Ik moest ooit eens kéihard lachen omdat ik ergens 'sport parkeren' zag staan... er stond 'sportparken'. Aha.

Over het algemeen vind ik het in ieder geval zeker 'n goed gedicht en je laatste regel is fantastisch. <3

Oh wauw wat geef je fijn veel commentaar, dank! Ik zal eens met de komma's e.d. gaan prutsen want daar is inderdaad nog wel het een en ander aan bij te schaven.
(overigens was versie 2 niet als een ''verbetering'' maar vooral als een andere versie bedoeld)

En nog een ''hihi'' voor je opmerking over een overdaad aan woorden, je vat heel mooi mijn meest gemaakte dichtfout samen.

[ZitriN]

Ik vind het tweede gedicht mooier, vind dat daar zinnen in staan die blijven hangen.
Het eerste gedicht stond voor mij toch vooral op de laatste zin, was dat toevallig de eerste zin die je bedacht?
Dat heb ik vaak in mijn gedichten, een eerste strofe of eerste gedicht die er tussenuit springt.

Ik heb géén idee waar ik mee begon, ik en geval niet met die zin, die ontstond al schrijvende. Ik geloof dat het begon met een beeld ipv een zin, dit keer.