Citaat:
Mef schreef:
Al twee maanden
Hef ik mijn zwaard
Mijn minizwaard
In gedachten
Steken durf ik er niet mee
Maar het zou je niet verwonden
Je zou het waarschijnlijk niet eens voelen
Het prikt hooguit onwaarschijnlijk onbewust
Ik probeer het wel
Maar mijn aanvallen
Gaan vanuit mijn hersenen
Naar mijn hart
Dreunend in mijn slapen
Hoofdpijn
En niet verder
Ik moet dat zwaardje leren hanteren
Slijpen
En durven gebruiken
Dat staat mij te doen
En niet verder
|
Ik vind dat je soms je zinnen onnodig lang maakt, vooral in je tweede strofe. Bv: "steken durf ik er niet mee" zou goed genoeg zijn als je dr "steken durf ik niet" Ik heb het idee dat het daardoor ook moeizamer gaat lezen, en je je gedachten minder kan doen spelen met je gedicht.
Je einde, en vooral je herhaling van 'niet verder', vind ik het geheel wel goed doen uitkomen. Het is geen prachtstuk. Maar het spreek wel