Hoi Sergay,
Dank je wel en voor het mooie compliment
Inderdaad, ik ben gemotiveerd en enthousiast. Ik doe vrijwilligerswerk o.a. met mensen die Nederlands leren en vaak ook erg gemotiveerd zijn. In mijn vrijwilligerswerk blijft er niet veel tijd over voor individuele hulp. Ik ben al meermaals gevraagd voor het geven van Nederlandse les en ik zou er wel zin in hebben, maar ik heb het helaas al te druk met het beleidsmatige werk, wat ik op dit moment ook belangrijk vind. Bovendien, door de ziekte, kan ik niet consistent aanwezig zijn, zeer belangrijk wanneer studenten op je zitten te wachten .. en de "juf" komt weer niet opdagen
Ik voel met net zo gemotiveerd door de mensen die Nederlands leren. Ik heb bewondering voor ze.
Bovendien spreekt een aantal mensen Frans, dus in pauzes spreken ik wel Nederlands met de studenten/vrienden, na de les oefen ik soms een beetje Frans met sommige mensen. Frans schrijven gaat heel aardig na een talencursus voor gevorderden, maar spreken is nog niets. Dus dat kan nog wat worden ... of niets met dat VWO Frans.
Ik houd van leren. Toen ik leerplichtig was, niet zo. Wel later als volwassene en ben toen als deeltijdstudent nog een universitaire opleiding gaan volgen. Ik hoef nu geen verplicht vak te leren. Dat scheelt ook. Schrijven met de hand of typen, 't is bijna een meditatie
Er komt wel een rust door, door het studeren en de traagheid waaraan ik me uiteindelijk heb aangepast.
Wie weet wat ik nog kan doen op den duur met het Frans.