Onzekerheid

Heyy,

Twijfelde ofdat ik dit topic bij psychologie moest zetten aangezien het wel iets psychologisch is haha maargoed.

Ik ben soms best wel onzeker in een relatie, ook snel jaloers enzo en heb hier nogal last van.. heb het idee dat ik de ander er op den duur mee weg jaag als t ware..

Ik heb bijvoorbeeld een nieuw leuk meisje ontmoet, eerst ging t allemaal via internet maar deze x meteen in real life ontmoet en zag wel in dat dat natuurlijk veel beter is. Is echt heel leuk met haar en ze zit steeds aan me te friemelen en kan echt merken dat ze ook verliefd op mij is en op dat moment voel ik me zo fijn en vertrouwt.. maar dat kan elk moment omslaan bij mij..

Als we elkaar bijvoorbeeld een paar dagen niet zien appen we wel, maar dan zie ik dat ze de hele tijd online is, offline gaat, online komt en mij negeert, en dan heb ik de neiging om te gaan denken 'hmm zou ze niet gwn lol hebben met andere gasten nu' (in real life als ze over haar jongens vrienden begint doe ik er totaal niet moeilijk over, maar op app ofzo ineens wel?). Ze reageert extreem laat en dat voelt voor mij alsof ik niet belangrijk ben.. heb dit probleem al vaker gehad en had daarmee iemand uiteindelijk weggejaagd als t ware omdat t vertrouwen beschadigd werd..

Ik wil niet dat dit weer gebeurd en alles bespreekbaar maken maarja straks word er weer anders over me gedacht.. zijn er misschien meer mensen die dit verhaal herkennen of zich als een soort 2e keus voelen? zo voelt het soms wel namelijk terwijl de ander dit helemaal niet zo hoeft te bedoelen..

[Talenlover]

Ik herken me hier wel in, ja, maar bij mij heeft dat wel een reden.

Eerst was ik eigenlijk helemaal niet jaloers, ik vertrouwde mijn lief altijd, maar dat is compleet veranderd door mijn ex-lief. Hij was gewoon heel veel bezig met andere meisjes die ik dan niet mocht kennen, was online op Facebook en las mijn bericht, maar antwoordde pas vier uur later, liet soms gewoon plots niets meer horen, loog,... Daardoor ben ik in die relatie heel wantrouwig geworden, ging ik aan alles twijfelen en ook achter alles iets zoeken. Sindsdien heb ik nog geen andere relatie gehad omdat ik niet echt durf. Want wat als ik, door mijn ex, bij iemand anders ook zo ga reageren? De voornaamste reden dat ik zo jaloers, twijfelachtig en wantrouwig werd bij mijn ex, was dat hij het zelf zocht. (Dit is natuurlijk wel een beetje kort door de bocht, ik heb hier alleen de negatieve dingen opgenoemd en maar heel kort.)

Denk dus eens na: heeft het een reden dat je zo bent? Heb je vroeger ooit iets meegemaakt waardoor je vertrouwen beschadigd is? Probeer in dat geval goed te beseffen dat het hier om een compleet ander persoon gaat. Ik weet heel goed dat dat moeilijk is, maar het zal je helpen om minder jaloers te worden en vooral om zelf rust te vinden, want ik weet als de beste dat het vreselijk is om steeds zo'n gevoel te hebben.
Als het geen reden heeft, zal je jezelf moeten overtuigen dat je je partner moet vertrouwen en dat er niet altijd of niet noodzakelijk iets achter zit als iemand niet meteen antwoordt. Praat ook gewoon over dat gevoel met je lief als je in een relatie zit en je hebt dat dan nog

dankjewel! Ik herken mezelf al helemaal in jou verhaal haha, bij mij ligt de oorzaak dus ook doordat ik een ex heb gehad die nogal vreemd deed tegen me. En ik dacht juist dat jongens zo waren maar blijkbaar kunnen meiden net zo erg zijn (niks persoonlijks op jou dan), maar t heeft wel mn beeld veranderd.. zo zijn er meiden die je verkering vragen en allemaal flirten omdat het tussen die persoon en haar vriend niet goed gaat, echt laf maarja.. sindsdien vertrouw ik mensen ook minder, met name in een relatie.

Als ik steeds van die gedachtes krijg denk ik meestal 'oke stop! Wrm denk je nu eigenlijk zo? Wat is de reden dat je zo denkt? En hoe groot is de kans dat ze daadwerkelijk bezig zou zijn met een ander?'. Soms helpt dat en soms krijg ik een gevecht met gedachtes in mijn hoofd.

Nu bijvoorbeeld bij t meisje dat ik nu heb ontmoet, ik vertelde haar iets over een ander meisje en ze zei 'ik hoop dat je met die ander niet zo praat als je tegen mij doet anders vind ik dat raar'. Zoiets zegt al over dat meisje, bijvoorbeeld dat ze t zelf ook niet zou doen (lijkt me)?

Maar het kan nog erger.. als ik echt wantrouwig word kan ik zelfs nog gaan denken dat dat meisje expres zei 'ik hoop dat je met die ander niet zo praat als jij tegen mij doet' om juist mij te laten denken dat zij dat nooit zou doen maar stiekem wel doet.. gelukkig denk ik dat niet maar heb dat wel ns gehad.

[Talenlover]

Meestal is het zo dat dat een reden heeft, helaas... Tja, ik denk dat dat echt van de persoonlijkheid van iemand afhangt en niet van het geslacht.

Dat had ik ook, nu niet echt omdat ik niet meer bezig ben met relaties etc nu, ik concentreer me op het moment op mijn studies en mijn vrienden, maar dat is inderdaad helemaal niet leuk. Het is niet omdat je dat één keer hebt meegemaakt, dat iemand anders ook niet te vertrouwen is, maar toch blijft dat in je hoofd zitten en dat is heel normaal volgens mij. Het is ook wel gezond om soms een beetje jaloers te zijn, want dat wil gewoon zeggen dat je om die persoon geeft en hem/haar niet kwijt wil. Alleen wordt het nu te veel en dus moeten we proberen dat van ons af te zetten. Ik wou dat ik kon zeggen hoe, maar dat heb ik zelf nog altijd niet echt door...

Normaal gezien wil dat zeggen dat ze dat zelf ook niet zou doen! Maar ik snap dat je dat denkt, ik dacht ook op den duur bij zowat alles wat mijn ex zei of deed van die dingen. Ik ben zelfs een keer gaan opzoeken of hij wel echt student is, om maar een voorbeeld te geven van hoe erg het was. En eerst dacht ik er nog aan dat ik gewoon in zijn gsm mocht kijken als ik wou (maar dat deed ik dan weer niet, dat vind ik er toch een beetje over gaan, hoe graag ik het soms ook had willen doen) en dat dat toch een teken moest zijn dat hij wel te vertrouwen was, maar dan was er weer een stemmetje dat zei dat hij gewoon berichten kon verwijderen. Soms werd ik gewoon een beetje paranoïde den ik

Tja, ik vrees dat ik je niet echt andere raad kan geven dan goed beseffen dat je nu met iemand anders te maken hebt en jezelf constant daaraan herinneren. Het helpt ook wel echt om te vertellen waarom je zo doet of denkt, dan kan ze daar tenminste begrip voor opbrengen als je op een jaloerse manier reageert. Laat het geen spelbreker zijn dat je ex vreemd deed tegen jou! Het leven gaat door en het zou jammer zijn als zij jou toekomst nog verpest omdat ze zo gedaan heeft in het verleden.

Ik snap dat het wel lastig is een goed advies erover te geven, tis ook niet niks hoor. Maar indd, ik zal gwn moeten blijven denken dat ik met iemand anders te maken hebt en die persoon helemaal niet zo hoeft te zijn als de anderen. Maar ik heb ook een soort van verlatingsangst (jaa ook nog). Ik ben soms zo verliefd dat ik bang ben dat t uitgaat enzo en voel me ook daar onzeker over en zodra t uitgaat dan gaat heel mn toekomstbeeld enzo weg die ik met diegene had (toekomstbeeld komt voort uit de gesprekken bijvoorbeeld aangezien ik een rijke fantasie heb).

Die verlatingsangst kan zich uiten in gedrag waardoor er soms heel veel adrenaline komt op zo'n moment waarop ik bang ben en dan ga ik allemaal dingen zeggen 'nee doe t niet, wil je niet kwijt, alsjeblieft dit en dat' (misschien dat je dat wel van andere jongens kent) maar dan word ik gwn bang, kan niet slapen, eten gaat soms ook moeilijk alsof er een brok in je keel zit.. maar verlatingsangst komt waarschijnlijk door de jeugd die ik als klein kind heb gehad, ouders die gingen scheiden toen en allemaal andere nare dingen..

[Talenlover]

Misschien is er hier ergens wel iemand anders die wel goed advies kan geven...

Ik denk dat het helemaal niet zo gek is dat je verlatingsangst hebt, niemand vindt het leuk als het gedaan raakt met een lief en als je het echt meent, stort op zo'n moment ook gewoon je hele toekomstbeeld in. Dat kan je best gewoon allemaal vertellen tegen een lief, want normaal gezien moet ze daar wel begrip voor hebben. Gewoon zodat ze weet waarom je soms zo reageert. Je kan iemand niet verplichten om bij jou te blijven. Maar op ieder potje past een dekseltje, dus als het gedaan geraakt met een lief, was zij waarschijnlijk niet de juiste persoon voor jou en dan kom je later wel weer iemand tegen met wie het wel lukt

[bierkoning]

Het is uiteraard niet leuk, maar zet je erover heen. Ze heeft natuurlijk ook naast jou een leven. dat is niet gek en zal nooit veranderen. Iedereen heeft naast zijn of haar relatie gewone vrienden.

Ik vind het geen probleem dat mijn partner ook nog andere dingen wilt doen naast de relatie, zolang het maar niet flirten is met andere vrienden etc. vind ik het prima. Zo kende ik namelijk ook een meid waarmee ik iets had, en die zegt er dan helemaal voor te willen gaan, en wat denk je? ondertussen dat ze met mij heeft flirt ze gwn met andere boys, zoent ze met andere boys en zegt ze tegen hun dat ze geen relatie heeft en dat soort dingen.. zulke mensen begrijp ik gwn totaal niet.. en ik vraag me echt af wrm sommige meiden zo zijn..