Afscheid
Vertwijfeld en alleen
loop ik door de regen
ik ben op weg naar vrijheid
niemand houd mij tegen
Morgen ben ik weg
voor eeuwig los gebeten
niemand die mij missen zal
ik ben allang vergeten
Langs mijn gezicht lopen druppels
soms afgewisseld met een traan
het enige wat laat zien
dat er iets leeft in mijn bestaan
Nog enkele kleine meters
tot het treinstation
sorry maar bij mijn gevecht
was het niet het leven dat won
die ene klap
waar ik al mijn leven lang op wacht
heb ik nu eindelijk gekregen
niet eens erg onverwacht
Laura
[Dit bericht is aangepast door Aragnabite (02-02-2002).]
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|