Voor m'n liefste (antartica)

[Dying Bride]

Het is de stilte; hetgeen dat ons verscheurd
mijn armen om jouw lichaam verstrengeld
de schommel des levens die even blijft staan
en de tijd laat slijten met al wat het ons bracht

Het is de storing in onze hersenspinsels
onze lippen die versmelten
de bewaarder des doods die op mijn schouder tikt
terwijl ik naar meer dan dit leven smacht

Het zijn jouw handen die mij raken
mijn ogen die ik sluit
de sterren die vallen en verloren gaan
Het spel der liefde, dat meer betekend dan ik had gedacht

het is mijn stem die door de stilte klinkt
als een zwarte streep op wit papier
En de liefde die steeds overwint
Al verliezen we allebei onze levenskracht

Het is het eind dat heen en weer bungeld
voor onze bangelijke gezichten
Totdat je zal vertrekken
En ik zal moeten leven zonder al jouw pracht

Het is hetgeen waar ik voor leef
Totdat het lichtje uit zal gaan
en mijn hoofd voor eeuwig zal rusten
op een kussentje van satijn, voor altijd zacht.

[lithium]

ik vind dit echt een heel mooi gedicht kel...
*kippevelletje*

[Dying Bride]

dankewel joor

[AnTaRTiCa]

wauwie kel vet mooi
lof joe very muchhhhh
en ikkuh altijd bij u blijven

[Dying Bride]

glukkig maar wijffie