Honderd panfluiten spelen magisch hun zomerse lied,
Vele vuurvliegjes dansen op de beweging van wind,
De witte gordijnen waaien door het openstaande raam,
Naar buiten staart zij, het lief gezichtje van een kind.
Tranen kletteren als druppels van verdriet naar bené,
Ze ziet hem nog spelen, haar hond die altijd buiten was,
Haar armen zijn geklemd om haar blote schouders,
Ze huilt want op die plek staat nu een kruis in het gras…
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
Laatst gewijzigd op 11-10-2002 om 16:15.
|