Kon ik maar zien, wat jij me vertelt,
kon ik maar slapen, als jij er niet bent,
kon je maar zien, dat er niemand meer is,
kon je maar begrijpen, dat ik je echt mis...
Kraters ontstaan als bloed in mijn hoofd,
dit eenzaam bestaan, heeft me zwaar verdoofd,
voor alle gevoelens, die jij me beschrijft,
ik wil ze wel voelen, maar de eenzaamheid blijft...
Ik voel niets dan pijn, in elk gewricht,
ik voel me verkleinen, onder hun gewicht,
dus maak me gevoelloos, trek alles terug,
ik hou niet van pijn, dus neem het terug...
De nacht wordt nu langer,
ik waak over mij,
niet echt te vertrouwen,
maar beter dan jij,
ik huil en ik huiver,
het einde is nabij,
nog een nachtje slapen,
en alles is voorbij...
Sorry maar het meervoud van pijn is pijn.
dat heb ik dus ff veranderd
de eerste zion ik trouwens heel erg raar --> kon ik maar zien wat jij vertelt :? je kutn niet zien wat iemand verteld (misshcien beetje nuchter maar ja) kvind het gedicht opzich wel mooi maar niet echt bijzonder ....
__________________
"Please! This is supposed to be a happy occasion. Let's not bicker and argue over who killed who."
|