Nog niet zo lang geleden heeft de mens zich afgewend van de natuur. Hij ging leven in gemeenschappen die zich buiten de natuur bevonden, hij begon een sociale structuur te scheppen, goden te aanbidden. Wanneer dit precies was, weet niemand. Maar dat het ooit gebeurde, bewijzen velerlei bronnen.
Nog minder lang geleden, namelijk 500 à 400 jaar geleden, ontstond de Moderne Mens, toen de Renaissance begon. Wel wat nauw genomen, want, zoals jullie merken, heb ik het hier alleen over de Westerse mens.
Sindsdien hebben wij veel bereikt. De wetenschap is opgebloeid. Ziekten zijn overwonnen. We beheersen de natuur vrijwel volledig. De religieuze stromingen hebben grote delen van hun macht verloren. Onze twee aartsvijanden, het nationaal-socialisme en het communisme, zijn (min of meer) gestorven.
Welnu, wat hebben we hier allemaal mee bereikt? Eén van onze grootste miskleunen, de prachtige vrouwe die zich is gaan ontpoppen als een monsterlijke draak, leeft nog. Het machtigste land ter wereld stoelt erop. Ik heb het hier over het kapitalisme.
Verder hebben we onze oude identiteit nog altijd niet verloren. We zijn hybride geworden, halfwezens: nog altijd achtervolgd door onze eigen natuurlijke woede en agressie, tot matigheid en verstand opgeroepen door onze rede. We zijn gevaarlijk, voor zowel onszelf als de gastvrouwe die ons voedt.
Waar zijn de waarden van de Moderne Mens? Wat kunnen we nog verder doen? Ligt het lot van de Aarde in onze handen? En bovenal: wat ZIJN wij? Oh, wreed noodlot, waarom heeft u het verstand op de wereld losgelaten, zonder dat dit zichzelf ooit zou kunnen begrijpen? Zal de mensheid voor eeuwig ronddolen, zonder zichzelf ooit te begrijpen? Waarom?
zucht.. puberteit...
__________________
'Twas brillig, and the slithy toves did gyre and gimble in the wabe: all mimsy were the borogoves, and the mome raths outgrabe.
|