Sterrenkijker...
Zoals de zon je gebleekte huid beroerd,
alsof, de dag slechts lijden is.
Zo ziet de maan een lachend gezicht,
vol tranen naar zijn sterren kijkende staan.
Zo waait de wind de bladeren weg,
en zit je liever lievend thuis.
Ware het niet dat thuis geen thuis is,
maar slechts een leeg en harteloos huis.
Zoals geen mens je verhalen kent,
ken jij ieder mens zijn verhaal.
Je leest ze af, snachts, in de sterren,
en onthoud ze allemaal.
Sterrenkijker, wanneer jij beweegt,
zal de aarde zijn glans verliezen.
Geen mens zal ooit naar boven kijken,
en ze zien zoals jij ze ziet.
Misschien besta je zelf wel niet.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|