Angst voor vast voedsel ?

[N*A*Shezbaernon.temp]

Volgens mij heb ik dat dus ( samen met een eetstoornis ), maar mijn vraag is of iemand misschien ideeen heeft hoe ik dat kan verhelpen ? Ik probeer namelijk van mijn eetstoornis af te komen, of tenminste dezelfde gewicht te handhaven, maar dat kan niet wanneer ik geen vast voedsel eet.

Maar ik kan het gewoon niet ?! Ik tel wel calorieeen, alhoewel ik er niet zo geobsedeerd door ben, maar vind het veel minder erg om bijvoorbeeld roomijs te eten dan iets vasts, is het maar fruit. Dat vast voedsel veroorzaakt dan ook bijna altijd een vreetbui, omdat ik meteen het gevoel heb dik te zijn. En blijkbaar maakt het niet uit dat ik me rationeel kan bedenken en verantwoorden dat het NIET zo is ... nou ja, das' altijd zo met eetstoornissen.

Geldt eigenlijk voor alles, ik kan zelfs van die harde snoepjes uitstaan, maar geen schijfje komkommer.

Het is echt hopeloos en ik moet er wat aan doen, natuurlijk weer puur psychisch, want fyziek kan mijn lichaam wel vast voedsel aan ... Eigenlijk zijn alle reacties welkom, niet alleen tips, want ik voel me op het moment gewoon heel erg en moest het van me afschrijven ...

Liefs, Jitka

[Gothic]

zoek proff. hulp

[Evito]

Ook professionele hulp is vast voedsel. Helaas glipt een weinig voedend vruchtensapje, zoals eigen persoonlijke begeleiding van het probleem, je te snel door de vingers.

Nee -

Hmm,
misschien moet je jezelf langzaam weer gewennen vast voedsel te gaan eten. Dat kun je bijvoorbeeld doen door met iets niet zo heel vasts te beginnen. Denk bijvoorbeeld aan mandarijnen of aan muesli. Ook kun je iets vasts - zoals een boterham - nemen op hte moment dat je weet dat een vreetbui niet mogelijk is. Ik noem voorbeelden: Op de fiets/in de trein/bus/metro/tram, op school, oid. Misschien dat je er zo weer aan kunt wennen?

[N*A*Shezbaernon.temp]

Gothic schreef:
zoek proff. hulp

Hmm dat kan helaas alleen wanneer ik er klaar voor ben en er achter sta, want anders helpt het niet ...

[Gothic]

N*A*Shezbaernon schreef:
Hmm dat kan helaas alleen wanneer ik er klaar voor ben en er achter sta, want anders helpt het niet ...

dan helpt elke tip die je krijgt niet, dan is dit dus ook verspilde moeite... je zegt dat je tips wil om het te verhelpen, dat je zelf van je eetprobleem wilt afkomen, dan kan proff hulp ook?

Waarom sta je niet achter hulp? Omdat het dan zou kunnen dat het helpt en dat je zonder je eetprobleem moet gaan leven? Dat je rotgevoel niet meer daarop kunt afschuiven ed? Eetproblemen komen niet uit de lucht vallen, daar zit een reden aanvast. Die moet opgelost worden, daarna pas kan je iets aan het eten doen...

[murwari]

Gothic schreef:
dan helpt elke tip die je krijgt niet, dan is dit dus ook verspilde moeite... je zegt dat je tips wil om het te verhelpen, dat je zelf van je eetprobleem wilt afkomen, dan kan proff hulp ook?

Tips omtrent het aanvaarden van het probleem en het voorbereiden op hulp vragen helpen wel... tips zijn nooit verspilde moeite. Al die tips kunnen later nog gebruikt worden en kunnen moed geven waardoor professionele hulp, na een tijdje, ook een mogelijkheid wordt.

Want het zoeken van dergelijke hulp is een zeer grote stap voor velen.

[N*A*Shezbaernon.temp]

Gothic schreef:
dan helpt elke tip die je krijgt niet, dan is dit dus ook verspilde moeite... je zegt dat je tips wil om het te verhelpen, dat je zelf van je eetprobleem wilt afkomen, dan kan proff hulp ook?

Nee dat denk ik niet ... ik heb het niet zo voor psychologen, en om naar eentje te gaan is voor mij op het moment gewoon een veel te grote stap die ik ( nog ) niet kan nemen ... maar dat neemt toch niet weg dat ik er iets aan wil doen ... ja, dat wil ik, maar eerst op een ander manier dan professionele hulp ...

[mathfreak]

N*A*Shezbaernon schreef:
Nee dat denk ik niet ... ik heb het niet zo voor psychologen, en om naar eentje te gaan is voor mij op het moment gewoon een veel te grote stap die ik ( nog ) niet kan nemen ... maar dat neemt toch niet weg dat ik er iets aan wil doen ... ja, dat wil ik, maar eerst op een ander manier dan professionele hulp ...

Ik kan me voorstellen dat het nu misschien nog een te grote stap is om naar een psycholoog te gaan, maar het is misschien een idee om eens met je huisarts te gaan praten. Overigens zijn psychologen ook maar gewone mensen, dus er is wat dat betreft niets om je zorgen over te maken. Ze zijn er voor jou, en niet andersom.