Een zwarte kerst...
Voor de duizendste dag, de duizendste nacht,
de duizendste maal dat ik niet anderrs meer dacht.
De grootste wanhoop vanuit het kleinste gedicht.
De donkerste dag in het meest heldere licht.
Voor eenmaal bij je zijn, al is het maar een dag.
Voor je zoveelste kus, voor je geweldige glimlach.
Om je te vertellen hoe het werkelijk is.
Omdat kerstmis een tijd van jouw missen is.
De donkerste dagen, de honderden vragen,
de mooiste geschenken en toch blijft het knagen.
Omdat het niet sneeuwt sinds jij verdween,
waar is liefdevol, wit, en vrolijke kerst heen?
Een zwarte dag, met witte bloemen,
bloemen stervend op je graf.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|