Prothese

[Reddingswerker]

Hallo allemaal

Ik ga over een half naar een andere school. En volgens mijn moeder moet ik altijd vetellen wat er mis is met mijn voet. Ik heb aan mijn rechteronderbeen een prothese (aangeboren) ik loop hier erg goed mee. Meestal kan je het niet eens zien dat mijn voet niet helemaal 'normaal' is. Het enige is dat ik hier en daar iets niet kan doen of dat ik dit juist anders doe. Ik begin alleen wel steeds meer te merken dat mensen mij hierdoor anders gaan behandelen. Toen ik in de brugklas kwam merkte mijn gymleraar wat er mis was, en dat hebben nu ongeveer een aantal medeleerlingen gehoord. Het gevolg: nu weet ongeveer de hele school het. (800 leerlingen) Hier ben ik dus niet echt blij mee. Is er misschien iemand op dit forum die ook een proyhese heeft? Of die een advies heeft? Anders moet ik weer 4 jaar 'het meisje met de nep voet' zijn. Velen vertellen het vaak door omdat ze het zo bijzonder vinden wat ik er allemaal mee kan, maar dat is gewoon wat een ander persoon ook zou kunnen.

Groetjes Reddingswerker

[Jesselyn]

Ik denk dat als het niet opvalt dat je het dan ook niet hoeft te vertellen. Wel bij gym denk ik, het is handig als de leraar weet wat je ermee kan. Als je tegen een paar vriendinnen vertelt dat je een prothese hebt, dan is het wel goed vind ik, niet iedereen hoeft het toch te weten? Vraag dan of ze het niet willen doorvertellen, of vertel het aan alle mensen in één keer.
(Aan de mensen in jouw klas, tijdens iets als een mentoruur.)

[marlies]

Nieuwe school, nieuwe start, niet vertellen.

[Aardappeltje]

Ik denk ook, dat het wel goed is, als je het de mensen in je klas verteld, maar vraag ze ook het niet door te vertellen. En als mensen naar je kijken, omdat ze het weten, gewoon negeren. En als ze het dan vragen, gewoon iets zeggen van 'Ja, dat ben ik, leuk hè??' Of anders: 'Nee, ik heb een gewoon been, hoor...'

Sterkte op je nieuwe school!!

[tacidvs]

Aardappeltje schreef:
Of anders: 'Nee, ik heb een gewoon been, hoor...

O?

Naar wat voor school ga je? Als je naar het mbo of naar hbo gaat denk ik dat het sowieso minder wordt, omdat de mensen daar toch iets volwassener zijn en beter met dat soort dingen om kunnen gaan. Niet iedereen natuurlijk, maar veel mensen wel. Bij ons op de pabo zit een meisje dat mist de helft van haar arm, dat kan je natuurlijk ook niet verbergen, maar er is niemand die daar verder raar over doet. Zij heeft zelf ook zo iets van 'zo ben ik gewoon en daar moet je het maar mee doen', als iemand vraagt hoe het komt dan vertelt ze dat ook gewoon als of het de normaalste zaak van de wereld is. Ik denk dat het belangrijk is dat je er zelf mee omgaat als een normaal iets. Waarom zou je het verbergen en er over liegen? Ik denk dat je door het te vertellen een hoop roddels en andere rare dingen de wereld uit helpt. Het alleen je eigen klas vertellen en vragen het niet verder te vertellen...ik weet niet of dat werkt... Ik zou het vertellen als mensen er naar vragen, en je mentor en bv. je gymleraar.

[faith666]

Ik zou er gewoon open over zijn, het is niets om je voor te schamen en anders krijg je al snel geroddel omdat ze maar het halve verhaal weten of ze kijken je vreemd aan. Als je gewoon in een keer verteld wat er aan de hand is accepteren ze dat gewoon en komen ze er niet meer op terug.

[Rah Digga]

Ik denk dat hoe geheimzinniger je er zelf over doet, des te
vreemder anderen op je zullen reageren.
Als je je gedraagt alsof je prothese de normaalste zaak van
de wereld is, zullen anderen dat sneller van je aannemen en
voorkom je ook een hoop roddels.
Mensen vragen of ze het geheim willen houden, zal imo juist
geroddel als gevolg geven, want de 1 vertelt het in het geheim
door aan de ander etc etc

Velen vertellen het vaak door omdat ze het zo bijzonder vinden wat ik er allemaal mee kan, maar dat is gewoon wat een ander persoon ook zou kunnen.

Ik begrijp dat dit kwetsend kunt overkomen, maar je
kunt het ook zien als "die mensen bewonderen mij door het
feit dat ik zo`n *gewoon* leven leid met een prothese"
En dat is imo ook wel iets om trots op te zijn, want hoewel jij
eraan gewend bent zijn er ook genoeg mensen die enorm
bij de pakken neer gaan zitten.

Groetjes & succes op je nieuwe school!

[Reddingswerker]

Rah Digga schreef:

Ik begrijp dat dit kwetsend kunt overkomen, maar je
kunt het ook zien als "die mensen bewonderen mij door het
feit dat ik zo`n *gewoon* leven leid met een prothese"

Ik doe ook meestal alsof het de gewoonste zaak van de werld, het leuke aan zo'n voet is toch wel dat als mensen denken dat ik het niet kan het ze laten zien dat het wel kan.
Toen ik op zelfverdedeging (aikido) ging dachten vele dat ik het moeilijk zou kunnen leren, nu ben ik een van de beste.
En als ik zomers gewoon in een korte broek loopt merk ik toch wel dat mensen dan minder kijken, dan als ik er een lange sok overheen draag.
Zelf denk ik dat ik toch wel op mijn nieuwe school het gewoon zeg als ze ernaar vragen.
Eens kijken hoe lang het duurt voordat ze het in de gaten hebben. Lijkt me wel interresant om te weten.

Bedankt voor de tips.

Groetjes Reddingswerker

[DarkCat]

Het lijkt me inderdaad niet fijn om in je pauze door een gang te lopen en achter je te horen "psst, zag je dat, dat was dat meisje met die nepvoet!".
Over het algemeen gaan mensen daar beter mee om als ze wat volwassener worden, dus ik denk dat je er steeds minder last van krijgt.
Ik zou er inderdaad niet meteen over beginnen, maar gewoon als het ter sprake komt ofzo.
Als er dan problemen ontstaan omdat mensen er raar over doen, kun je altijd nog even voor de klas gaan staan en het iedereen luid en duidelijk uitleggen.

Succes

[Reddingswerker]

DarkCat schreef:
Het lijkt me inderdaad niet fijn om in je pauze door een gang te lopen en achter je te horen "psst, zag je dat, dat was dat meisje met die nepvoet!".

Zo was het vooral op basisschool.
Vooral twee momenten kan ik niet meer loslaten.

1e
Ik was in de gymzaal en er was een meisje bij mij in de klas die mijn voet erg interesant vond. Dus iede keer aan de leraares vragen wat ik precies had. En dan moest ik weer MIJN VOET laten zien zodat zij het goed kon uitleggen.
Toen was ik nog heel erg verlegen en durfde ik er nooit wat van te zeggen.

Later.....

2e
Vlak voordat de bel ging kwam er meerdere malen een ander meisje naar me toe (die ik niet ken) om aan mij te vragen of ik een nep been heb. Ik zei altijd nee. En haar reactie: (stomvervelend) Je heb wel een nep voet. Waarom vraagt ze het dan?
Een keer zei ik dit nogal hard en een beetje boos, begint ze te krijsen. En te zuren dat ik niet aardig ben.
Gaat haar toch niks aan.

Groetjes Reddingswerker