Mijn beste vriendin van vroeger, mijn buurmeisje en iemand die me oor dik en dun heeft bijgestaan...is zwanger...en al is het geen topgedicht...dit is wat ik haar geven wil...hope you like it...
Er bestaat geen leeftijd die te vroeg is om het leven (in je) lief te hebben
er is geen waarom, er is geen verklaring.
Er zijn kleine dingetjes in het verleden,
die we trachten te vergeten, vergeven,
maar verdwijnen zullen ze nooit.
Ik zie de wind nog door je haren waaien,
hoe we als kleine meisjes speelden,
en hoe het leven ging zoals het moest.
Ongelimiteerd, onverwacht, ongekooid.
En nu zijn we ouder, wijzer, groter.
Doen we dingen zoals grote mensen doen.
Ik zie je nog huilen om je nieuwe jurk,
die je na het klimmen nooit meer aan kon.
Toch hebben we dood al een overwonnen,
verdriet, gebroken harten en verlies.
De tijd is nu om datgene door te geven,
waardoor je eens alles overwon.
Voor een meisje dat huilde om een sneeuwbal in haar gezicht, lachtte als niemand de hoop meer had. Ik kan me geen betere moeder voorstellen, en ik hoop dat jullie gelukkig worden met zijn drieen