Stelling: Ouderschap

[Diovai]

Stelling: Wie geen goede ouder is, kan geen goede partner zijn.

[Severus]

Argumenten?

Groetjes,

Ripper

[thunder110]

Oneens. .

[Angeles]

Oneens.

[wissie]

Niet mee eens.

Ik zie hier geen verband tussen

[Diovai]

Ik zie nogal wat mensen hier zeggen 'ik wil geen kinderen, nog niet, want ik zou geen goede vader/moeder zijn'...
hoe kun je, als je te onverantwoordelijk bent om een goede ouder te zijn ooit een goede, verantwoordelijke, liefhebbende partner zijn?

[wissie]

Diovai schreef op 17-03-2003 @ 21:29:
Ik zie nogal wat mensen hier zeggen 'ik wil geen kinderen, nog niet, want ik zou geen goede vader/moeder zijn'...
hoe kun je, als je te onverantwoordelijk bent om een goede ouder te zijn ooit een goede, verantwoordelijke, liefhebbende partner zijn?

Een partner vraagt een ander soort aandacht dan een kind

[Angeles]

Er zijn genoeg mensen die nooit kinderen willen, gewoon omdat zij een ander leven voor ogen hebben dan een leven met kinderen. Die mensen kunnen wel een prima relatie hebben.

Ik vind het nogal appels met peren vergelijken, zoals wissie al zei, kinderen vragen een ander soort aandacht.

[faith666]

hangt ervanaf wat voor eisen jij aan je partner stelt, wil je kinderen met hem en hij is geen goede ouder is hij idd geen goede partner...
En hoe je het verder bekijkt, ik zou niet weten hoe mijn vriend als ouder is, maar hijs wel een prima "partner" (stom woord)

[poesiefox]

Soms kun je bij voorbaat al zoveel van je ongeboren kinderen houden, dat je het niet verstandig vindt om het ze aan te doen dat ze van jou zijn. Dat is een stuk verantwoordelijker dan te hopen op de goede afloop.

Als je al geen goede partner kunt zijn, moet je niet aan kinderen beginnen, dat is waar. Het omgekeerde geldt echter niet.

Een kind heeft andere behoeften dan een volwassen partner, die, als puntje bij paaltje komt, het de eerste 20 of 25 jaar van zijn leven toch ook gerooid heeft zonder jou.

[Dark Angel]

Ik weet dat, mocht ik toch kinderen nemen, dit voor geen enkele partij een gelukkige situatie zou zijn. Niet voor mij, niet voor het kind in kwestie, niet voor m'n partner. Ik zou er simpelweg ongelukkig mee zijn.

Ik acht mijzelf een BETER mens omdat ik dit heb beseft VOORDAT ik aan kinderen ben begonnen. Er zijn mensen zat die er pas achterkomen dat ouderschap niets voor hun is nadat er al een kind is. Over ellendige situaties gesproken...

Wat zegt dit over mijn 'functie' als partner? Misschien alleen dat ik mezelf goed ken, en dat ik realistisch nadenk over wat ik wel en niet een plaats wil geven in mijn leven. Misschien beter dan de meeste mensen van mijn leeftijd.

oneens

Je partner kan als het goed is heel goed voor zichzelf zorgen, kinderen kunnen dat de eerste ongeveer 12 jaar van hun leven nu eenmaal niet (en zelfs daarna hebben ze wat begeleiding nodig).
Bovendien kan het best zo zijn dat alles heel goed gaat met je partner, maar óók nog kinderen daarbij, dat dat dan te veel is.

[Yamyam]

Nou dan wordt t wel héél moeilijk voor mij..

[Talon]

ben ik het niet mee eens
sommige mensen kunnen namelijk door een of andere reden niet door één deur met hun voormalig partner, en dat heeft niets te maken met de liefde die ze voelen voor hun kind.

[wissie]

Talon schreef op 18-03-2003 @ 16:14:
ben ik het niet mee eens
sommige mensen kunnen namelijk door een of andere reden niet door één deur met hun voormalig partner, en dat heeft niets te maken met de liefde die ze voelen voor hun kind.

Jij draait de stelling om

[Talon]

wissie schreef op 18-03-2003 @ 16:15:
Jij draait de stelling om

je mag ook niks op dit forum he

[wissie]

Talon schreef op 18-03-2003 @ 16:25:
je mag ook niks op dit forum he

Ik hou je niet tegen, ik wijs je er alleen even op

Eens.

Misschien een erg foute vergelijking, maar een kind opvoeden is haast net zoals een hond opvoeden. Hij houdt sowieso onvoorwaardelijk van jou en hij is afhankelijk van jou. Misschien vergt die wel meer aandacht van je dan een partner, maar hij is wel makkelijk te vormen naar jouw wensen. Als die iets doet wat jij niet wilt, corrigeer je hem gewoon.

Een partner is een gelijke. Die wil zelf inbreng hebben in wat er gebeurt en laat zich niet zomaar corrigeren. Dat is veel ingrijpender.

Uit dit zicht is het dus moeilijker om een goede partner te zijn dan een goede ouder en ben ik het dus eens met de stelling.

[Angeles]

Een kind opvoeden is op een andere manier veel moeilijker, bovendien is de liefde van kinderen helemaal niet zo onvoorwaardelijk. Kinderen gaan zich vaak juist afzetten tegen hun ouders. Jij moet als ouder onvoorwaardelijk van je kind blijven houden, wat je kind ook doet. Dat is weer veel gecompliceerder dan een relatie, waarin je bovendien veel meer kunt overleggen dan in een ouder-kindrelatie.

Bovendien moet je als ouder vaker dingen doen die je kind helemaal niet leuk vindt. Je partner hoef je niets te verbieden. Je bent er niet verantwoordelijk voor. Je partner kan zelfstandig functioneren.

En zo makkelijk zijn kinderen niet te corrigeren. Je kunt als ouder een hoop fouten maken en een hoop moeilijkheden meekrijgen.

Ik blijf het appels en peren vinden.

[Talon]

Diovai schreef op 17-03-2003 @ 21:24:
Stelling: Wie geen goede ouder is, kan geen goede partner zijn.

dus als je een slechte ouder bent, kan je geen goede partner zijn.
daar komt het op neer.

dus om te weten of je een goede partner bent moet je eerst kinderen hebben?

wissie, doe ik het nu weer

Angeles schreef op 18-03-2003 @ 16:37:
Kinderen gaan zich vaak juist afzetten tegen hun ouders.

Dat heb je als ouder zelf in de hand. Redelijkheid lijkt me hierbij het goede woord. Veel ouders maken de fout of hun kinderen te vertroetelen of ze van alles te verbieden. Je moet als ouder een begeleidende functie hebben. Het kind een beetje vrijheid geven zichzelf te ontplooiien, maar op het matje roepen als het bepaalde grenzen overschrijdt.

Ik zou zelf in beginsel duidelijk maken wie de baas is, maar ze wel laten merken - vooral als ze ouder worden - dat ik redelijk ben.

Jij moet als ouder onvoorwaardelijk van je kind blijven houden, wat je kind ook doet. Dat is weer veel gecompliceerder dan een relatie, waarin je bovendien veel meer kunt overleggen dan in een ouder-kindrelatie.

Je moet ook niet teveel overleggen met een kind. Grootste fout die je kunt maken..

Bovendien moet je als ouder vaker dingen doen die je kind helemaal niet leuk vindt. Je partner hoef je niets te verbieden. Je bent er niet verantwoordelijk voor. Je partner kan zelfstandig functioneren.

Is dat erg? Ik kan ook zonder moeite mijn hond hard corrigeren, terwijl ik weet dat hij het niet leuk vindt. Het punt is juist dat hij erachter komt welk gedrag wel goedgekeurd wordt en dat belonen ("Zuckerbrot und Peitsche"). Daarnaast mag je nooit echt 'boos' zijn. Je corrigeert, niet meer dan dat. Als ouders echt hun beheersing verliezen, richten ze alleen maar schade aan. Net zoals bij een hond, die wordt dan vals.

En zo makkelijk zijn kinderen niet te corrigeren. Je kunt als ouder een hoop fouten maken en een hoop moeilijkheden meekrijgen.

Bepaalde honden zijn ook niet makkelijk te corrigeren. Believe me *denkt eraan hoe stronteigenwijs en koppig een herdershond kan zijn*

[Angeles]

Ik denk toch dat de omgang met honden wat minder gecompliceerd is dan de omgang met kinderen, maar goed...

Ik zal het eens aan mijn ouders vragen, die hebben een relatie en een kind. Of wachten tot ik zelf een kind heb, maar dan kan het antwoord nog even duren.

[Talon]

******** schreef op 18-03-2003 @ 16:50:
Bepaalde honden zijn ook niet makkelijk te corrigeren. Believe me *denkt eraan hoe stronteigenwijs en koppig een herdershond kan zijn*

inderdaad.. ik heb ook erg veel problemen gehad met die van ons
dat beest heeft echt een plaat voor zijn kop
maar nu luistert ie naar mij

[wissie]

Talon schreef op 18-03-2003 @ 16:39:
dus als je een slechte ouder bent, kan je geen goede partner zijn.
daar komt het op neer.

dus om te weten of je een goede partner bent moet je eerst kinderen hebben?

wissie, doe ik het nu weer

Volgens mij moet je het als volgt zien. Als je een goede ouder bent, kun je wel een slechte partner zijn. Maar als je een slechte ouder bent, ben jij zeker een slechte partner. En waarom?

Ik ben het er niet mee eens, maar dat staat ergens boven al.

Dus jouw opmerking klopt weer niet

Een goede ouder zijn betekent volgens de stelling niet automatisch dat je een goede partner bent.

Angeles schreef op 18-03-2003 @ 16:57:
Ik denk toch dat de omgang met honden wat minder gecompliceerd is dan de omgang met kinderen, maar goed...

Dat hangt van de hond en het kind af

Er zijn kinderen en honden die heel makkelijk zijn, maar ook kinderen en honden die heel moeilijk zijn

Onze hond is erg moeilijk. Intelligentie in een dier is een mooi en grappig iets, behalve als die steeds denkt jou slimmer af te zijn :/

Talon schreef op 18-03-2003 @ 16:59:
inderdaad.. ik heb ook erg veel problemen gehad met die van ons
dat beest heeft echt een plaat voor zijn kop
maar nu luistert ie naar mij

Die van mij luistert nog steeds niet 100%, maar dat komt ook omdat ik te weinig tijd aan hem besteed heb.

Dit is ook een punt bij zo'n beetje alle soorten relaties. Je moet er tijd voor hebben.

Geen flauw idee. Ik denk dat je eerst wel wat sociologisch onderzoek moet verrichten voor je zo'n stelling onderbouwd kunt verdedigen of aanvallen.

[king112]

Die stelling slaat nergens op want als je geen goede ouders hebt en je hebt dus niet veel liefde van thuis gekregen.
verlang je juist naar die liefde en zal je die juist geven aan je partner

king112 schreef op 19-03-2003 @ 15:04:
Die stelling slaat nergens op want als je geen goede ouders hebt en je hebt dus niet veel liefde van thuis gekregen.
verlang je juist naar die liefde en zal je die juist geven aan je partner

Fout. Je verlangt wel naar de liefde, maar zelf liefde kunnen geven is weer iets heel anders.