[verhaaltje] Die warme winterdag

[Type]

Ik zat vandaag 'bij nederlands', dat wil zeggen, in de studieruimte bij ons op school, zodat ik niet meer naar de les hoefde te gaan. Heerlijk, want daar wordt niet gecontroleerd of je wel echt aan het werken bent.

En ik heb daar dit zitten schrijven.
Het houdt midden in een vertelling op, maar ja, toen was mijn A4 vol, en aangezien ik lui ben, heb ik het niet afgemaakt op een volgende (en een volgende, en een volgende, to infinity, amen), aangezien ik eerst van jullie wil horen of het de moeite van het schrijven waard is.

Nou, zeg maar wat jullie er van denken...

- - -

Het mijne, zoals velen, een tragisch verhaal, vol leed, verlies, ontrouw, wantrouwen en pijn, begint op een redelijk zonnige, doch koude winterdag. Ja, het is een cliche, maar nu moet wel gezegd worden dat deze soort verhalen wel de interressantste maken.

Ik neem u mee naar het plaatsje Faltridge in Engeland. Het enige van waarde in dit nietige dorpje is het landhuis van de rijkste man in omstreken, mr. H.M. Goodrock, een aardige man, die veel heeft kunnen betekenen voor mij. Voor ons eigenlijk.
Ik zeg 'ons', omdat ik ben opgegroeid in een weeshuis, een van de vele projecten verzorgd door deze zelfde Goodrock. In feite is hij dus persoonlijk verantwoordelijk voor het verzekeren van een toekomst, of überhaupt een leven zelfs.
Mijn verblijf bij dit "Child Care Center Faltridge" was, in tegenstelling tot wat men altijd hoort in andere verhalen, een agename. De verzorgsters waren aardig, het eten idem, en we gingen geregeld op uitstapjes door Engeland heen. Naar London, naar het strand, of, mijn favoriete soort uitstapje, naar de Schotse Hooglanden, daar Faltridge tegen de grens van Schotland aanligt. Heerlijk vond ik dat, naar buiten, de prachtige natuur bekijken, inhaleren en het leven van de hele ervaring opzuigen als een spons.

Na deze kostschool, waar wij allerlei vaardigeheden leerden, kon ieder zijn eigen weg gaan, wat de meesten ook wel lukten. Zij vonden baantjes als naaister, dienstmeid, of de enkeling met een klavertje vier als beschermengel trouwde een rijke man en kwam bij hem te wonen, ergens in een dure wijk van een grote stad.
Ik had nog wel enkele jaren te gaan voor ik zoiets kon ondernemen, maar mijn probleem was dat ik droomde van een heel andere toekomst.
Geregeld kwam mr. Goodrock kijken hoe het stond met 'zijn meisjes', zoals hij ons liefdevol noemde. Dan glimlachten wij terstond collectief zo schattig mogelijk, terwijl we van binnen wegsmolten door de tedere blik in de ogen van deze semi-kluizenaar. Oh, hoe ik er niet van droomde ooit een van de gelukkigen te zijn uitgekozen te worden als dienstmeid te werken in zijn huis. Dat zou maar tijdelijk zijn, realiseerde ik me, maar toch wist ik nu al dat het ook de beste periode van mijn leven zou worden. Als...

En ik hield mezelf voor dat ik ook nog wel een kans maakte. Ik was een rustig meisje, deed braaf en vaardig mijn taakjes, en was, op de wat spitse neus en dat ene donkere vlekje in mijn oog na, zacht gezegd niet lelijk.
Bij elk bezoek had ik ook het idee dat hij even alle potentiele werksters-in-spe aankeek, en ook iedere keer wierp hij weer een blik op mij. Dan glimlachte ik even wat verlegen, voelde dat ik een rode blos op mijn wangen krijg, en zag dat hij zijn rechterlip wat optrok om een spierwitte hoektand en een wat verscholen, maar even witte, kies te laten zien, en even later de grimas weer te laten zakken. Maar het gevoel, de hoop, bleef.

Na ieder bezoek opnieuw was het een drukte van jewelste in alle slaapkamers. Ik deelde mijn kamer met zeven andere meisjes, allemaal van dezelfde leeftijd, en allemaal waren ze gek op hem. Na elk bezoek werd er weer geroepen, gegilt, druk in dagboekjes geschreven, en zag je weer meisjes van alle klassen, groepen en leeftijden door de gang zweven van verliefdheid. We dachten zoveel zondige gedachten dat de pastoor het allemaal niet meer bij kon houden.
Maar de weesgegroetjes waren niets, als ze me toegang verschaften tot de meest wonderlijke fantasieën van al.

- - -

Tot zover. Vertel, spui uwen gedachten, opdat ik ze lees, en er van leer (als het goed is).

[Vlooienband]

Hé, dit leest lekker! Fijne, pakkende intro. Het perspectief is heerlijk, het boeit.

Lekker geschreven, het verhaal is interessant en je schrijstijl... just love het perspectief.

Je hebt een paar slordigheidsfoutjes, maar die kan je er zelf ook wel uithalen, als je het nog even goed doorleest.
Als ik me goed herinner, zijn deze het:
"weer e"
te.
"vanbinnen"
van binnen
"dienstemeid"
dienstmeid
"wat de meesten ook wel lukte"
lukten

[Type]

typo's verbeterd...

[Vlooienband]

Gaat u ook nog meer schrijven?

[Type]

Even afwachten, als ik een keer niets te doen heb, wil ik dit best af maken.

Ik ben alleen bang dat het een Jane Eyre-achtig verhaaltje wordt...

Anyway, als er nog meer positieve reacties + een vrij dag komen, dan zal ik hier vast nog wel meer van maken dan wat ik nu heb...

[Bikinie-meisje]

jaaaaaa

deze vind ik leuk

[sweet dreams]

nice

[prulleke]

hij's fijn

Erg fijn om te leven, en ben het met scimmia eens over het perspectief. Je vertelt het leuk, brengt alles een beetje anders dan normaal gewend is van schrijvers....nou ja, van úw'leeftijd Heb het met plezie rgelezen en wacht vol nieuwsgierigheid op meer.

[Nas-t Zeekoe]

ja er zit een lekkere sfeer om dit verhaal heen...<nog even een foutje:
wat de meeste ook wel LUKTE die n achter lukten moet weg...
voor de rest

[Type]

Nas-t Zeekoe schreef op 29-03-2003 @ 17:00:
ja er zit een lekkere sfeer om dit verhaal heen...<nog even een foutje:
wat de meeste ook wel LUKTE die n achter lukten moet weg...
voor de rest

Zie je!

Scimmia zei dat dat een typo was... En ik twijfelde, ik dacht van niet, maar toch... Whjen in doubt, en iemand anders lijkt het zeker te weten, dan verander ik het toch wel.

Maar die moest dus toch weg. Ach, nu is het te laat. Het is een dag geleden, ik kan het niet meer wijzigen...

[LiNiaaL]

duh Scimmia dee da kei expres!

anyway, goed verhaal, ik zou het geheel graag lezen als je dat afhebt! zoals ik al zei, het afmaken waard.