Via pm waren we bezig om zo snel mogelijk een gedicht over iemand te schrijven en dit kwam er bij mij uit op 3 minuten ofzo.
En ja ik hou van onmogelijk en onooglijk breken

.
Et voila
In de stilte van het woord en tussen
Onzin geschreven
Is mijn stiekeme wens verhoord
En ben je toch gebleven.
En zo praten we over gedichten begonnen
met 3 voeten
stiekem al begonnen met zwichten
voor een weinige groeten.
Wijl nu de letters spreken en
de zinnen vloeien tussen
al deze gebreken
die ons (blijkbaar) niet vermoeien.
Interessant genoeg blijkt een gesprek voortgezet
onder wijfelachtige omstandigheden
en bij verstek
een weinig omstreden,
maar is dat niet het mooist van allemaal
in de zin van het woord
je hele verhaal dat
wordt gehoord
zonder verwijt.