Ik zit toch al een tijdje met een probleem wat er even uit moet.
Ik heb de laatste tijd (na drie jaar vrijgezel) weer erg veel behoefte aan een vriendinnetje. Het probleem is niet dat ik niet sociaal ben, of dat ik lelijk ben, of niets te melden heb. Uit verschillende betrouwbare bronnen ben ik ervan overtuigd dat ik op dat punt helemaal niets tekort schiet. Het gebeurd regelmatig dat ik met uitgaan (of in andere situaties) in contact kom met een leuk meisje waar ik de hele avond heel gezellig mee aan het praten ben. Het probleem is dat ik niet goed weet hoe ik duidelijk moet maken dat ik haar echt leuk vind en dat ik misschien wel voor langere tijd in haar geinteresseerd ben. Meisjes zien mij te vaak als een leuke gesprekspartner of als een goede vriend. Ook al 'weet' ik dat een meisje mij leuk vind, dan nog durf/kan ik niet aan haar duidelijk maken wat ik voor haar voel en neem ik weer mn toevlucht in het maken van een 'gezellig praatje'. Als mijn vrienden er vervolgens bij komen zitten of komen vragen of ik mee ga naar de bar ofzo durf ik ze dat niet goed te weigeren. Ik kan mijn aandacht gewoon niet voor de volle 100% op een meisje richten uit angst dat het mis gaat, en ik als een zielige, eenzame versierder achterblijf. Als het, zoals elke keer, weer misloopt en het meisje uiteindelijk met iemand anders staat te zoenen die er wel 100% voor durft te gaan hou ik tegen mezelf de schijn op dat ik alleen maar een praatje wilde maken, en absoluut niets verder van plan was. Hierin vind ik dan mijn troost.
Elke keer neem ik me weer voor om het deze keer anders te gaan doen, en er wel helemaal voor te gaan...
Maar het lukt gewoon eenvoudig weg niet.
Misschien dat er iemand aanbevelingen heeft, tips of ervaringen. En zo niet, dan ben ik iig blij dat ik nou eindelijk eens voor mezelf heb opgeschreven hoe het probleem in elkaar zit.
Dit naar aanleiding van een voorval gisteravond, en ik begin er zo langzamerhand een beetje gek van te worden...