Ik ben ooit op dit forum begonnen, en post hier maar weer eens. Vooral ook omdat ik binnen twee weken begin aan mijn studie, Filosofie.
Ethiek...
Sindskort heb ik besloten dat ik niet in ethiek geloof. Dit zal ik uiteraard verklaren.
De moraliteit zoals wij die hier in het westen kennen is een uitvloeisel van wat er in 2000 jaar geschiedenis met de 10 geboden is gebeurd en wat de kerk hierover heeft gesuggereerd. Echter, waar wij ons zorgen maken over een vrouwenbesnijdenis, keren ze daar in Ethiopie hun scalpel niet meer om, en dat laat des te meer zien hoe relatief, tijds en plaatsgebonden de moraliteit is. Ook de tien geboden zijn niet meer altijd rechtsgeldig, zo hechten we nog wel waarden als het gaat om het gebod dat men niet zou moeten doden (al is een groot aantal nederlanders er wel voor dat je iemand mag doden die heeft gedood, een kromme redenering), maar we hechten nauwelijks meer waarde aan het respecteren van onze ouderen (zie balkenende 2), laat staan het niet overspelig zijn (wat echter we echter 'officieel' nog wel erg vinden, aangezien we ook nog altijd in monogamie geloven). Maar je hoort mijn toon al, ethiek is een geloof. Je gelooft namelijk dat iets van nature 'goed' of 'slecht' is. Het is bijna verbazend dat je niet in een goed kan geloven, en wel in een ethiek, namelijk, wie zou die regels dan moeten hebben opgelegd?
Een voorbeeld, wij zien stelen als iets slechts, in onze samenleving. In een samenleving waar alles echter gemeenschappelijk bezit is, maakt het niet uit dat ik de gouden kandelaar bij mijn buurvrouw heb gepikt, de buurman jat 'm toch wel weer terug. Dit illustreert de relativiteit al van de ethiek.
Maar wat moeten we dan met moeilijke vraagstukken als moord? Dubbele moord? Verkrachtingen? Genocide? Het vliegen in twintowers?
Er moet natuurlijk een vervanging zijn, en dat is de volgende. De mens wil van nature gelukkig zijn. Dat is zijn doel, de mens wens niet in ongeluk te leven. Ook iemand die de duivel vereert doet dit om gelukkig te zijn, aangezien hij hier zeg het prettigst bij voelt, als een soort masochisme. Je moet je af vragen wat je wil bereiken. Wil je een gelukkige relatie? Dan dient het je niet om overspelig te zijn, als je weet dat je vrouw jaloers is. Als je echter de instelling hebt dat overspel je niks kan schelen, en je vrouw ook niet, dan werkt het dus wel, en is het niet slecht. Je moet je afvragen, werkt het, of werkt het niet, met wat ik wil bereiken? Wordt de maatschappij er beter van als ik Pim Fortuijn neerschiet? Nee want hij wordt er een martelaar door en iedereen stemt nog steeds op hem. Bovendien kan ik dan mijn ideeen niet meer verspreiden. Werkt het om de staat Duitsland groot te krijgen door de Joden te vermoorden? Helaas, ik zal zoveel vijanden krijgen dat ze me voor die tijd hebben afgezet. Het is niet slecht, het werkt niet. Probeer iets wat wel werkt. Liefde bijvoorbeeld.
__________________
We are all one. I do not follow a better path, I just follow another path.
|