Waarom...?
Waarom leven wij?
Waarom moet alles gedaan worden zoals anderen dat doen?
Waarom?
Die vraag komt steeds meer in mij op, laats realiseerde ik mij hoe dood ik van binnen ben, dat werd nog eens bevestigd doordat m'n pa 'n gesprek met me wou. Hij zei dat hij er wakker van lag omdat hij geen toekomst voor mij zag, niet dat ik niks kan maar hij merkte het zelfde aan mij als ik aan mij merkte.
Ik bedoel we groeien op stichten een gezin en geven al onze wijsheid en middelen door aan de volgende generatie als het goed is. Ik bedoel de volgende eeuw haal ik toch niet meer, dus wat boeit het dan allemaal? dood gaan we toch? Ja ik weet niet, ik heb geen behoefte aan het leven, niet dat ik suicide ben maar wat heeft 't voor zin, je groeit op en gaat dood, spannend!
God weet waarom ik dit topic post, toen ik een kleine Blues was (en heel goed gelovig dus geloofte ~heel even~ in god) zocht ik god welles op maar zonder resultaat.Toen ik nog een puur klein onschuldig-als-een-pas-geboren-kuiken-jongentje bidde ik wel eens (niemand in onze familie is echt gelovig dus ik deed het uit mezelf vreemd hé?) Ik bidde NOOIT voor mezelf altijd voor andere zelfs voor criminelen en moordenaars dat ze het ooit goed zou hebben. Ik heb jaren later 1 keer steun gevraagt maar ja, tuurlijk gebeurden er niks want God is er niet bestaat niet. Althans niet voor mij.
Ook leer ik steeds meer hoe de wereld 'echt' is buiten het gezicht van woorden zoals vriendschap of het plaatje van de media.
Leven wij daarvoor?
|