ik ben een beetje inspiratieloos dus het is maar een klein stukje, maar ik wil toch wel even een paar reacties horen, omdat het een voor mij heel ander soort verhaal is...
Een stevige keukentafel was het nooit geweest, maar dat ze er doorheen zouden gaan had ze niet verwacht. Keiharde porno als ontbijt viel sowieso zwaar op een drukkende kater. Net als zijn doordringende stemverheffing haar hoofd geen goed deed.
Het bloed aan zijn hand, de pijn aan zijn neus en een overgevoelige kater maken hem agressief. En zij met haar naakte lichaam, opgetrokken benen en vochtige ogen is hét symbool van kwetsbaarheid, maar dat houd hem niet tegen…
Na een slag van de deur wordt het stil. Geen zware ademhaling, geen piepen van de pijn. Ze staart alleen leeg voor zich uit, zelfs haar hart gaat niet tekeer. Ze is moe van alles, maar vooral van hem.
Als de telefoon gaat weet ze dat ze op een andere dag, met valse hoop op gemeende excuses, de hoorn opgepakt zou hebben. Maar nu zit ze nog steeds op de grond, steunend tegen de muur en naakt onder het tafelkleed. Ze grijpt naar de telefoon en met een simpel klikje koppelt ze hem los, weg kiestoon. Ze staat op en laat het tafelkleed van zich af glijden. Ze ziet nu de blauwe plekken, blauwe plekken op haar benen en haar rug.
Ze wou weg, weg zijn voor hij terugkwam. Met de grootste koffer van zolder staat ze, inmiddels half aangekleed, voor haar kast als ze besluit de koffer een paar meter naar links te schuiven en voor zijn kast te gaan staan. Broeken, shirts alles schuift ze van de planken in de koffer. Van haar gewoonlijke vrouwelijke efficiëntie is weinig over, even over de helft van de kast zit de koffer al vol.
__________________
doe maar wiebelen
|