verslaving-->eenzaam

[BlackVoid]

Hoe komt het toch dat ik als ik bij bepaalde andere mensen ben me goed voel. Dan is het leuk. Maar echt alleen bij "bepaalde" mensen. Ik heb ook vrienden, maar die gamen alleen als ik met ze afspreek. Ook heb ik vrienden die alleen maar uitgaan en dan gaan zuipen enzo. Maar ik raak daar heel snel op uitgekeken. Maar waar het me nou om gaat, is leuk gezelschap.. met iemand/mensen, waar je goed mee kan kletsen en waar je je fijn bij voelt. Ik hou ook veel van knuffelen enzo.
Maar als ik dan weer alleen ben, zoals nu, dan ga ik me weer helemaal vervelen. Ik word helemaal onrustig enzo. Ik plak dus aan dingen die ik fijn vind, maar zodra ik daar niet meer bij zit dan ga ik kijken hoe ik zo snel mogelijk weer die gezelschap kan krijgen. Is eigenlijk gewoon vreemd, een persoon zou ook wel eens alleen moeten kunnen zijn. En toch kan ik dat dus niet.

[coopergirl]

..Wellicht kun je het als een uitdaging zien 'verborgen' talenten in een persoon te ontdekken? (mbt snel op iemand uitgekeken zijn..)
Overigens, je dient toch niet met iedereen even goed bevriend te zijn... Met de één heb je nu eenmaal meer raakvlakken dan met een ander *punt*... Tamelijk menselijk, dunkt mij.

Het klinkt misschien als een platitude, maar heb je geen hobbys..?
Of, ben je ergens (onbewust) beducht voor, waardoor je afleiding 'nodig hebt'..?

Jij bent de enige die het antwoord weet op je probleem...


Goodluck

[BlackVoid]

Thanks ja ik weet wel dat ik de enige ben die daar een oplossing voor heeft. Maar ik moest het toch even posten.

[metropolis]

Als ik het zo lees denk ik dat die contacten die je hebt gewoon niet voldoende voor je zijn, dat die geen voldoening geven, dat het wel gezellig is enzo maar niet echt vriendschap zeg maar. En als je nooit eens voldoende contact hebt, waar jij zelf ook wat van leert, raak je ook verveeld enzo...

Dus ik denk dat die contacten die je hebt gewoon niet goed genoeg zijn??? Kan dat???

[Keyser Saus]

Kun je misschien ook bij jezelf nagaan waarom je op die anderen uitgekeken raakt? Ben je in je hoofd te veeleisend voor anderen waardoor ze al gauw buiten je ideaalplaatje vallen? Of is het misschien een soort bindingsangst?

Ik denk dat hier een beetje om bindingsangst gaat... doordat jij je niet aan die anderen kan hechten (lees: beter leren kennen) ken je ze slechts oppervlakkig, waardoor je gauw op ze uitgekeken raakt. Lijkt mij hoor.

[metropolis]

Sylph schreef op 01-05-2004 @ 01:01 :
Ik denk dat hier een beetje om bindingsangst gaat... doordat jij je niet aan die anderen kan hechten (lees: beter leren kennen) ken je ze slechts oppervlakkig, waardoor je gauw op ze uitgekeken raakt. Lijkt mij hoor.

Dat denk ik niet... Hij vertelt dat hij zich bij 'sommige' mensen op ze gemak voelt, waarmee die zich bind. En bij anderen niet, bijvoorbeeld bij mensen die alleen maar gamen of zuipen. Logisch, dat is wel gezellig en leuk, maar erg diepgaand contact is het niet, en als ik het zo lees denk ik dat hij daar behoefte aan heeft. Samenvatting: ik denk dat het niet aan hem ligt maar aan ze omgeving.

[Coral]

Ik heb hetzelfde (plus nog wat andere dingen, maar die doen er niet toe). Ik heb bijvoorbeeld heel veel kennissen (vrienden) met wie ik zo nu en dan op stap ga (lees: elke week), maar ik kan mn lief en leed niet met iemand delen. Ik voel me niet 100% op mn gemak bij die mensen. Alsof ze me niet begrijpen. Al is er maar 1 iemand die me snapt... De contacten zijn niet geheel al oppervlakkig. Want ik kan best wel met vrienden over dingen praten over serieuze dingen of over mezelf. Maar ik voel me niet zodanig op mn gemak dat ik bepaalde dingen kan delen met iemand. Daardoor voel ik me vaak eenzaam. Vooral als ik op een zondag ochtend wakker word kan ik er eindeloos over gaan piekeren. Gek word ik er van. Meestal probeer ik dan iets te gaan doen (sporten, huiswerk, iemand opzoeken). Soms gaat het dan over, maar vaak ook niet

[Nona]

Ik was gisteren bezig hier een verhaal te tikken, toen liep de pc vast. Even kijken of ik nog weet wat ik wou zeggen.

Ik denk dat ik je probleem herken, maar ik weet niet zeker of het hetzelfde is. Ik voel me vaak wel op mijn gemak bij mensen, maar ik wil soms gewoon erg snel weg. Als we aan een bar hangen ergens of als we op de bank zitten bij iemand thuis... Dan heb ik gewoon het gevoel dat ik iets moet gaan doen en dat ik me verveel. Het komt niet op als we een erg boeiende discussie hebben, maar vaak als het een beetje over koetjes en kalfjes gaat. Dan wil ik opeens aan mijn huiswerk beginnen, ben ik me bewust van hoe veel ik nog moet doen en wil ik van alles gaan doen. Maar alleen aan mijn huiswerk gaan zitten staat me ook niet zo aan.
Ik weet niet wat je ertegen doet.

[rijk_v]

Dat doet iedereen toch?


Sommige mensen voelen zich fijn als ze alleen zijn.
Het leven is een aaneenschakeling van leuke dingen dus niet alles hoeft leuk te zijn! Denk aan de leuke momenten zoals je nu doet. Je zegt dat je eran vastplakt. Wees er juist blij mee dat je aan de leuke dingen denkt en je eraan vastplakt. Het is alleen vervelend dat je niet goed alleen kunt zijn.. Heb je geen broertjes of zusjes?

[BlackVoid]

Ik heb een broer en een zus, beiden wonen niet meer thuis. Mijn gedachten nu over m'n eenzaamheid zijn hopelijk tijdelijk. Ik ga komend schooljaar naar een andere school, en dan krijg ik dus hele nieuwe kansen. Het is natuurlijk niet echt goed om al m'n hoop daarop te vestigen, ga ik dus ook niet doen... maar ik denk dat dat wel een mooie kans wordt om te laten zien wat voor een persoon ik ben. Op de school waar ik nu op zit is het namelijk helemaal niet meer leuk. Ik ben nu heel erg veranderd, maar om dat echt te merken wil ik ook niet meer naar die school.
M'n grootste probleem is denk ik ook dat ik me niet snel veilig en op m'n gemak voel bij anderen, en dat ik me dan een beetje afscherm. Dat is nu steeds minder vaak het geval, het is ook niet een hele erge ramp, maar het zou dus wel anders kunnen. Er is wel één meisje waarbij ik dat niet meer heb, en zij heeft 't ook niet meer bij mij. Is heel erg fijn! Maar daardoor gaan we wel heel erg vaak met elkaar om, en mijn contacten met anderen wordt dan minder. Maar ja, als het niet is zoals ik het leuk vind, dan maakt het uiteindelijk ook niks meer uit.

Thanks voor al jullie reacties

[thabomb1986]

BlackVoid schreef op 30-04-2004 @ 12:09 :
Hoe komt het toch dat ik als ik bij bepaalde andere mensen ben me goed voel. Dan is het leuk. Maar echt alleen bij "bepaalde" mensen. Ik heb ook vrienden, maar die gamen alleen als ik met ze afspreek. Ook heb ik vrienden die alleen maar uitgaan en dan gaan zuipen enzo. Maar ik raak daar heel snel op uitgekeken. Maar waar het me nou om gaat, is leuk gezelschap.. met iemand/mensen, waar je goed mee kan kletsen en waar je je fijn bij voelt. Ik hou ook veel van knuffelen enzo.
Maar als ik dan weer alleen ben, zoals nu, dan ga ik me weer helemaal vervelen. Ik word helemaal onrustig enzo. Ik plak dus aan dingen die ik fijn vind, maar zodra ik daar niet meer bij zit dan ga ik kijken hoe ik zo snel mogelijk weer die gezelschap kan krijgen. Is eigenlijk gewoon vreemd, een persoon zou ook wel eens alleen moeten kunnen zijn. En toch kan ik dat dus niet.

Ik denk dat ieder1 in principe hetzelfde meemaakt als jou. Ieder1 heeft zo zn verschillende contacte, intieme vrienden, zuipvrienden, voetbalvrienden... En dat is ook helemaal niet erg. Misschien is het (zoals eerder gezegd) idd zo dat je niet veel andere hobbys hebt en dat je door gebrek eraan je gaat vervelen en de gezelligheid mist.

De oplossing die ik voor het probleem zou willen aandragen: Zoek gewoon een hobby, of een sport oid. Of ga een middagje sk8en ofzow. Daarin kun je net als bij gezelligheid ook bevrediging vinden. Bovendien leer je op een sportvereniging ook weer nieuwe ppz kennen, ja toch?

[BlackVoid]

Ja klopt, qua sport dus ik nu dus niet echt veel meer. Alleen 1 ding nog, en dat is stijldansen. Is wel intensief op de manier zoals ik dat doe, maar dan nog moet ik iets anders zoeken. Ga ik ook heel erg doen!

Ik merk nu ook dat ik heel erg aan het veranderen ben, eerst was ik een open kind. Blijkbaar leuk in omgang, want ik altijd vrienden om me heen gehad. Daarna gebeurde er dingen en begon ik met dingen van wat er eerder in mijn leven gebeurde te zitten, waardoor ik heel depressief werd. Ik keerde steeds meer in mezelf. Ik verloor m'n vrienden, ook hoofdzakelijk omdat we verschillende richtingen uitgingen met school, op kamers gaan, etc. Maar onder die omstandigheden kon ik nog steeds wel een paar vrienden maken.
Doordat ik nu zo erg aan het veranderen ben zal ik wel minder behoefte krijgen aan bepaalde vriendschappen. Ik hoef niet veel vrienden, ik wil gewoon een paar vrienden waarmee ik een hechte band heb.

[metropolis]

BlackVoid schreef op 07-05-2004 @ 00:19 :
ik wil gewoon een paar vrienden waarmee ik een hechte band heb.

Ik denk dat dát je probleem is, niet meer, niet minder, als ik het zo lees.

Niet genoeg of niet de juiste vrienden.