"Stjer!"
Het is donker, buiten en je staat met een klein meisje van twee op je arm.
Het is niet zo warm buiten, je ruikt het vanochtend nog gemaaide gras en kijkt naar boven, op zoek naar de ster.
Het duurt eventjes, maar dan zie je daar, tussen wat takken van een boom door 1 sterretje.
Een heel klein, niet zo fel, eenzaam sterretje.
Samen met het kleine meisje ga je op het gras zitten en zuchtend zeg je: "Ja, een ster." en je lacht even naar haar; wat lijkt het leven nu toch even zo mooi, ongecompliceerd.
Zo'n onschuldig klein meisje in die grote wereld, waar zij nog niets van weet, maar jij nog niet eens zo veel meer.
Het wordt kouder en later, het kleine meisje is inmiddels op je schoot in slaap gevallen. Je brengt haar naar bed.
Door het raam kijk je naar buiten, de ster, daar zo alleen, net als jij, de enige die nog wakker is.
"Welterusten, ster" zeg je zachtjes, terwijl je de gordijnen dicht doet, wetend dat dit een van de laatse straaltjes van de ster zullen zijn.
hier en daar een spellingsfoutje verbeterd, hoop dat ik er geen overgeslagen heb. Heb geprobeerd de opsommingen wel korter te maken, maar geen echt drastische veranderingen toegepast...
__________________
ja, maar...
Laatst gewijzigd op 10-05-2004 om 18:23.
|