ik ween om dagen lang vervlogen
en veel te snel voorbij gegaan
ik ween omdat 't geluk bedrogen
heeft, voor mij niet stil kon staan
't was er, maar ik wist - het is weer heengegaan
het zag mij aan, maar liet me zonder mededogen,
eenzaam achter na die korte waan
in grote droefheid, diep bewogen.
Want 't geluk is als een schone fee die onverwacht
verschijnt uit schemernacht en wil behagen
maar 't mooi gelokte hoofd, dat ze bij verschijning had
blijkt bij verdwijning kaal en glad
zo slijt ook zij haar allerlaatste dagen
als een glansloze smaragd, stervend zonder kracht.
Ok, ik heb er even naar gekeken. Ik heb hier en daar wel iets aangepast om het ritme te verbeteren, maar ik heb het zo minimaal mogelijk geprobeert te houden, want ik vond het best goed gedaan. Het mooist zou ik het vinden als je deze sonnetvorm zou kunnen behouden, 2 strofes van 4 regels, 2 strofes van 3 regels. Die laatste regels heb ik er zelf bij gemaakt, zo komt hopelijk het ouderdom iets meer naar voren, maar ik ben er niet echt trots op ofzo, kijk maar of je er iets mee wilt

.
Maar nogmaals, ik vind je gedicht best goed, vooral de tweede en derde strofe

.