wat te doen?

[Blondt]

Ik heb nou ongeveer 8 1/2 maand een vriend, mijn eerste vriend. In het begin was het helemaal super, hij leek perfect voor mij en ik voor hem. Al snel vond ik de relatie moeilijk, omdat hij vaak weg is (hij zit in het leger, dus alleen weekenden thuis en soms dat ook nog niet). Maar aangezien ik heel gek op hem was, was dit opzich geen probleem.

Na ongeveer 4 maanden kon ik er steeds minder tegen dat hij zo vaak weg was, ik lag vaak snachts te huilen, en door wat problemen thuis werd dit alleen nog maar erger. Ik ben erg onzeker, dus ik was altijd bang dat hij het uit zou maken. Als hij bijvoorbeeld een keertje iets later belde dan normaal, ging ik er meteen vanuit dat hij vreemd was gegaan of dat hij het uit ging maken. Als ik nu terug kijk op de afgelopen 8 maanden zie ik alleen eeuwig wachten en teleurstellingen, hoewel dit waarschijnlijk niet terecht is, want we hadden ook veel leuke tijden.

Een paar weken geleden begon hij te twijfelen over ons, het vrijgezellen leven trok hem erg aan. Maar toen hij zich realiseerde dat hij mij dan kwijt zou raken en niet meer terug kon krijgen, veranderde hij snel weer van gedachte. Hij gaf nog veel om me. Maar nou zitten we weer met het zelfde verhaal. Hij deed de laatste tijd heel afstandelijk, en toen ik hem vroeg (over smsje, aangezien ik hem weinig persoonlijk spreek) waarom hij dat deed, zei hij (over de telefoon) dat het niet aan mij lag en dat ik niets verkeerd gedaan had. Dus vroeg ik of hij weer liever vrijgezel wou zijn, zijn antwoord: 'ja, misschien weet ik nog niet, ik wil er niet over de telefoon over praten', wat dus al genoeg zegt.

Ik heb dus de afgelopen nachten weer wakker gelegen, en veel gehuild, ik ben het zat, ik heb geen zin meer om elke keer zo kut te voelen, en elke nacht te huilen. Ik heb het gevoel dat het hem niet veel kan schelen wat ik doe, hij luisterd nooit naar me, en onthoud ook nooit dingen die ik zeg. Dingen die ik zeg dringen nooit tot hem door. Daarom denk ik er zelf ook aan om het uit te maken (want waarschijnlijk wil hij het toch weer 'proberen'), maar het idee om hem daarna niet meer te zien (of in ieder geval niet meer op de manier hoe ik nou met hem omga, you know what i mean) houd me tegen. Het is zo moeilijk om die gewoonte na 8 maanden los te laten, terwijl dit misschien wel beter is.

Wat denken jullie, moet ik zelf uitmaken, als hij het niet doet? Had ik het al veel eerder uit moeten maken? Of moet ik hem dit keer duidelijk maken dat er iets moet veranderen, en hem een 2de kans geven? ik ben het echt zat om me elke keer weer zo kut te voelen.
Het is waarschijnlijk nogal een vaag verhaal, maar het is moeilijk om uit te leggen
(tnx voor t lezen, iig)

[horny_devil]

tjah wijffie ik ken het gebeuren kan er zelf ook niet tegen als ik niks van iemand hoor.. en toch moet je niet gelijk conclusies gaan trekken.. de 1 geeft meer aandacht dan de ander dat is gewoon zo.. als je hem gewoon weer ziet zou ik er maar s goed over beginnen over hoe en wat.. raar toch altijd die jongens die niet even wat van zich kunnen laten horen.. heb ik ook altijd..

Hij twijfelt er over of hij het aan moet laten of niet. Dat zou genoeg reden moeten zijn om het uit te maken. Wil je een relatie met iemand die niet geheel voor jou gaat? Al wachtend tot hij 't zelf uitmaakt?

Daarbij, als je je telkens verlept blijft voelen in een relatie is het geen goede relatie, en ben je waarschijnlijk beter alleen af. Ook al lijkt het op het moment onmogelijk om dat vol te houden.

De gewoontes, de dingen die je altijd samen hebt gedaan, vervallen dan. Je krijgt waarschijnlijk nooit meer de kans op hetzelfde te doen. Maar je kunt vrienden blijven, en dan komen er nieuwe dingen die typisch zijn voor jullie nieuwe omgang.

Overigens zit/zat ik in een situatie die erg op de jouwe lijkt. En ik heb er voor gekozen om het uit te maken.

[Blondt]

Paranoide schreef op 02-06-2004 @ 20:47 :
Hij twijfelt er over of hij het aan moet laten of niet. Dat zou genoeg reden moeten zijn om het uit te maken. Wil je een relatie met iemand die niet geheel voor jou gaat? Al wachtend tot hij 't zelf uitmaakt?

Daarbij, als je je telkens verlept blijft voelen in een relatie is het geen goede relatie, en ben je waarschijnlijk beter alleen af. Ook al lijkt het op het moment onmogelijk om dat vol te houden.

De gewoontes, de dingen die je altijd samen hebt gedaan, vervallen dan. Je krijgt waarschijnlijk nooit meer de kans op hetzelfde te doen. Maar je kunt vrienden blijven, en dan komen er nieuwe dingen die typisch zijn voor jullie nieuwe omgang.

Overigens zit/zat ik in een situatie die erg op de jouwe lijkt. En ik heb er voor gekozen om het uit te maken.

Ik denk dat je gelijk hebt... maar ik vind het zo 'eng' (ik weet niet of dat het goede woord is) om het uit te maken, ben bang dat ik spijt krijg, dat ik hem te erg ga missen. En het is natuurlijk niet (altijd) zijn schuld dat hij zo vaak weg is, wat ik hem dus niet kan verwijten, tja.. kweet t niet meer eigenlijk op dit moment.

Ben je blij dat je het uit hebt gemaakt? En hoe voelde je direct (de eerste 2 weken ong.) nadat je het had uitgemaakt?

[Luna]

eerst zul je je wel klote voelen maar na een tijdje maakt dat plaats voor opluchting waarschijnlijk, je hebt niet constant meer dat bedrukte gevoel in je. Ik denk dat het beter is om het uit te maken, bij mij heeft het heel erg geholpen.

Blondt schreef op 02-06-2004 @ 20:54 :
Ik denk dat je gelijk hebt... maar ik vind het zo 'eng' (ik weet niet of dat het goede woord is) om het uit te maken, ben bang dat ik spijt krijg, dat ik hem te erg ga missen. En het is natuurlijk niet (altijd) zijn schuld dat hij zo vaak weg is, wat ik hem dus niet kan verwijten, tja.. kweet t niet meer eigenlijk op dit moment.

Ben je blij dat je het uit hebt gemaakt? En hoe voelde je direct (de eerste 2 weken ong.) nadat je het had uitgemaakt?

Het is pas drie dagen uit. En ik voel me kanker, en hij ook, maar we weten ergens allebei dat het beter is, zo. Het is moeilijk, maar het gaat wel over. Althans, daar hoop ik op .

En nee, het is niet zijn schuld dat hij vaak weg is. Maar daar gaat het niet om, 't punt is dat jij je niet lekker voelt in de relatie. En dat hij er niet eens zeker van is of hij wel beter af is met jou. Een van die dingen moet al voldoende zijn om 't uit te maken, vind je niet?

Overigens kun je me PM'en als 't uitraakt en je wil klagen er over. Als je wil, natuurlijk. :]

En om uit te leggen hoe ik me voel: www.livejournal.com/~paranoide. Daar staat een heel verhaal op.

[Blondt]

Paranoide schreef op 02-06-2004 @ 21:22 :
Het is pas drie dagen uit. En ik voel me kanker, en hij ook, maar we weten ergens allebei dat het beter is, zo. Het is moeilijk, maar het gaat wel over. Althans, daar hoop ik op .

En nee, het is niet zijn schuld dat hij vaak weg is. Maar daar gaat het niet om, 't punt is dat jij je niet lekker voelt in de relatie. En dat hij er niet eens zeker van is of hij wel beter af is met jou. Een van die dingen moet al voldoende zijn om 't uit te maken, vind je niet?

Overigens kun je me PM'en als 't uitraakt en je wil klagen er over. Als je wil, natuurlijk. :]

Oew.. succes...! Tjah.. i guess dat het allemaal bij het leven hoort, jammer genoeg!
En ik zal het je laten merken als 't uit is en ik wil klagen

[Blondt]

Paranoide schreef op 02-06-2004 @ 21:26 :
En om uit te leggen hoe ik me voel: www.livejournal.com/~paranoide. Daar staat een heel verhaal op.

de link doet t niet

(grapje, khad de punt niet weg gehaald )

[Blondt]

Paranoide schreef op 02-06-2004 @ 21:26 :
En om uit te leggen hoe ik me voel: www.livejournal.com/~paranoide. Daar staat een heel verhaal op.

Wow... ik herken mezelf hier sterk in, vooral in de pessimist (ik heb tot nu toe alleen het eerste verhaal gelezen).
Wat een goede omschrijving zeg! En ik hoop voor je dat de optimist wint

Blondt schreef op 02-06-2004 @ 21:39 :
Wow... ik herken mezelf hier sterk in, vooral in de pessimist (ik heb tot nu toe alleen het eerste verhaal gelezen).
Wat een goede omschrijving zeg! En ik hoop voor je dat de optimist wint

Gneh. Ik houd van schrijven.

En ja, ik ben het over het algemeen ook meer met de Pessimist eens. Beetje jammer.

Ik hoop voor jou dat jouw Pessimist ook longkanker krijgt, ooit .

[Blondt]

Als hij nou tijd nodig heeft om na te denken of hij nog verder wil met me of niet, moet ik hem dan die tijd geven? Of moet ik zeggen dat ie nou moet kiezen? Misschien dat hij na 2 weken ofzo, eruit komt dat hij wel voor mij wil gaan... en 8 maanden wil ik ook niet zomaar weggooien.. en ik heb nog steeds gevoelens voor hem

maar dus hem tijd geven of niet?

(tering, ik haat jongens )

[Blondt]

whaaaaaa.. kheb nou egt een objectieve mening nodig..!!

Blondt schreef op 03-06-2004 @ 19:39 :
whaaaaaa.. kheb nou egt een objectieve mening nodig..!!

Als hij moet nadenken of hij je wil of niet, dan vind ik dat hij je niet waard is.

[L-Love]

Het klinkt misschien heel hard maar ik zou het uitmaken hoe moeilijk dat ook is.
Ik denk dat jij daar alleen maar sterker en beter uit komt en later gelukkiger word.
En je zegt dat je wel eens het gevoel hebt dat ie mischien vreemd zou kunnen gaan..Nou gevoelens zijn vaak terechte gevoelens.
Dit hoeft natuurlijk niet wil je niet bang maken maar hou dr wel rekening mee.

[Blondt]

Tnx voor jullie reacties!

maar het is nou dus uit, hij was me voor

[ilse]

ow... nou veel sterkte, ik hoop voor je dat je je nu (na een tijdje waarschijnlijk...) beter gaat voelen!!

Ik denk dat zodra je over je gevoelens voor hem heen bent heel opgelucht gaat zijn en een stuk vrolijker dan de afgelopen maanden. Maar voor nu is het natuurlijk gewoon even klote. Eigenlijk kutter dan wanneer je zelf bewust de keuze maakt.

Ik hoop dat je je snel beter voelt.

Ik ben het er overigens niet mee eens dat wanneer iemand twijfelt aan een relatie je het meteen uit moet maken. Ik heb zo vaak getwijfeld maar dat had niets met mijn vriend en alles met mijzelf te maken. Ik ben heel erg blij dat hij me nooit zat is geworden daarin, want ik wil echt die relatie niet kwijt. Ik kan er gewoon met hem over praten zonder dat hij het zich persoonlijk aantrekt. Nou is hij gelukkig ook een persoon die zich niet heel erg kut gaat voelen door zoiets. Hij blijft altijd geloven dat ik van hem hou, wat ook zo is, en voelt zich er niet klote door en het is voor hem dus ook geen kwestie van 'volhouden'. Er kunnen gewoon veel dingen bijdragen aan het twijfelen aan een relatie. Een zinnetje wat ik terugvond beschrijft dat “Hij noemde onze relatie een vliegtuig en ik heb vliegangst. Het is waar. Ik zei dat ik geen vriend wilde, geen relatie wilde, geen liefde wilde, maar gewoon hém. Het is waar.”

Dat wou ik gewoon even kwijt want ik vind niet dat ik mijn vriend niet waard ben (Nou is dat twijfelen bij mij ook niet iets wat aanhoudt hoor, zoals nu zit er geen sprankje twijfel)